تفاوت حزب دموکرات و جمهوریخواه آمریکا

حزب به سازمانی که هدفش دستیابی به تسلط مشروع بر حکومت از طریق فرایند انتخاباتی است می گویند و همه کشورهای جهان حزب های مختلفی در خود جای داده اند. برای مثال کشور آمریکا دو حزبی است شامل دموکرات ها و جمهوری خواهان. این دو حزب در زمینه سیاستهای داخلی کم و بیش تفاوت هایی باهم دارند که آسمونی در این بخش به معرفی این حزب و تفاوت های آن دو می پردازد. همچنان همراهی مان کنید.

بسیاری از ناظران سیاسی که از بیرون به جامعه ایالات متحده آمریکا نگاه می‌کنند، چنین تصور می‌کنند که در ایالات متحده تنها دو حزب جمهوریخواه و دموکرات بر شئونات سیاسی کشور حکفرمایی می‌کنند و چند حزب بسیار کوچک‌تر در حاشیه قرار دارند. لیکن این نوع نگاه نمی‌تواند تمام واقعیت‌های سیاسی موجود را نشان دهد. آمریکا از سویی دارای یک نظام 50 حزبی است واز سوی دیگر 4 حزب بر آن حکومت می‌کنند واز نظر دیگر تنها 2 حز ب قدرت را دست به دست میان خود می گردانند. نظام انتخاباتی در ایالات متحده آمریکا ارتباط تنگاتنگی با نظام حزبی دارد .

حکومت 2 حزبی

در صحنه سیاسی امروزه ایالات متحده آمریکا، دو حزب قدرتمند و گسترده دموکرات و جمهوریخواه حضور دارند که بشکل متناوب و دوره‌ای قدرت را بویژه در قوه مجریه به دست می‌گیرند. این دو حزب هر یک دارای ویژگی‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی خاص خود هستند که توانسته اند نظر مثبت بخشی از مردم آمریکا را به خود جلب کنند.

انتخابات ریاست حمهوری سبب شده است تا جامعه آمریکا علیرغم میل به تکثر گرایی و مرکز گریزی، قطبی شده و تمام گروههای اجتماعی حول دو محور مشخص حلقه بزنند. این امر نیز ریشه در زندگی سیاسی مردم این کشور دارد. از نخستین روزهای تأسیس ایالات متحده آمریکا، افراد و گروه‌های مختلف ایالات سیزده گانه درانتخابات ریاست جمهوری دو حزب قدرتمند تشکیل دادند و برای هر یک حامیان مالی ثروتمندی پیدا کردند . در طول دو قرن بعدی نیز، دو رقیب به توسعه و گسترش نفوذ خود و به چنگ آوردن ابزارهای قدرت پرداختند و به تحکیم سیستم دو حزبی مشغول شدند. اکنون موقعیت هر یک از دو حزب جمهوری خواه ودموکرات به گونه‌ای است که نه تنهااز تسلط مطلق یکی بر دیگری جلوگیری بعمل می‌آورند، بلکه حتی اجازه نمی‌دهند حزب سومی وارد منازعات سیاسی کشور شود. ناکامی چشمگیر احزاب سوم در 150 سال اخیر حکایت از آن دارد که رقابت خشن انتخابات ریاست جمهوری صرفا‌ً در انحصار دو حزب قرار دارد و همین امر نیز سبب می‌شود که جناح‌های داخلی دو حزب در راه کسب قدرت و راهیابی به کاخ سفید اختلافات درونی را کنار گذاشته وبه وحدت نظر دست یابند.

اما بر خلاف انتخابات ریاست جمهوری، درجریان انتخابات کنگره بویژه اگر انتخابات میان دوره‌ای صرفاً برای انتخاب نمایندگان مجلس نمایندگان و سنا صورت گیرد، رقابت‌ها از سیستم دو حزبی خارج می‌شود. در این هنگام عمدتاً بلوک‌های رای دهنده به جای احزاب، ایفای نقش می‌کنند ودربسیاری از ایالت‌ها نظام تک حزبی جایگزین نظام دو حزبی و یا چند حزبی می‌شود. این امر اغلب در ایالت‌های جنوبی که حزب دموکرات، حاکمیت تقریباً مطلقی دارد، بروز می‌کند چراکه جمهوریخواهان قدرت رقابت با دموکرات‌ها را ندارند.

تنها مرحله‌ای که به استثناء دوران مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری، رفتار دو حزبی بروز می‌کند، انتخاب سخنگوی مجلس نمایندگان و روسای کمیته‌های مجالس کنگره است که یکباره دیگر فضای سیاسی را قطبی می‌کند.

• حزب دموکرات

حزب دموکرات ایالات متحده آمریکا (به انگلیسی: Democratic Party) یکی از دو حزب بزرگ از احزاب سیاسی معاصر در ایالات متحده در کنار حزب جمهوریخواه جوان تر ایالات متحده آمریکا می‌باشد. در حال حاضر، باراک اوباما از حزب دموکرات ریاست جمهوری آمریکا را بر عهده دارد، ولی دموکرات‌ها در هر دو مجلس آمریکا، یعنی مجلس نمایندگان و مجلس سنا در اقلیت (زیر 50٪) هستند.

• حزب جمهوری‌خواه

حزب جمهوری‌خواه ایالات متحده آمریکا (به انگلیسی: The U.S. Republican Party) یکی از دو حزب بزرگ این کشور است که به همراه حزب دموکرات ایالات متحده آمریکا حکومت را در این کشور در دست دارد. این حزب در سال 1854 توسط فعالان ضدبرده‌داری در آمریکا تأسیس شد. جمهوری‌خواهان تاکنون 18 رئیس‌جمهور در آمریکا داشته‌اند که اولین آنها آبراهام لینکلن (در بین سال‌های 1861 تا 1865) و آخرین‌ها آنها نیز جورج دبلیو بوش (در بین سال‌های 2001 تا 2009)بود. آخرین نامزد مورد حمایت جمهوری‌خواهان نیز میت رامنی بود که در انتخابات ریاست جمهوری از باراک اوباما شکست خورد.

برخلاف دموکرات‌ها که بسیار لیبرال و آزادی‌خواه هستند، جمهوری‌خواهان نوعاً در دسته محافظه‌کاران قرار می‌گیرند؛ البته این بدان معنی نیست که همه مبانی سیاسی لیبرالیسم از نظر جمهوری‌خواهان رد می‌شود، بلکه اشاره به این موضوع دارد که تمایلات آنها بیشتر به سمت لیبرالیسم کلاسیک سوق دارد.

در حال حاضر، جمهوری‌خواهان در هر دو مجلس قانونگذاری آمریکا، یعنی مجلس نمایندگان و مجلس سنا دارای اکثریت سناتورها هستند.

تفاوت دموکرات ها و جمهوری خواهان:

این دو حزب در زمینه سیاستهای داخلی کم و بیش تفاوت هایی باهم دارند: دموکراتها از نظر ایدئولوژی سیاسی به«لیبرالیسم مدرن» باور دارند، طرفدار آزادی های مدنی در همه زمینه ها هستند(مثلا سقط جنین و ازدواج همجنسگرایان)، طرفدار افزایش خدمات دولتی عمومی بوده و معتقدند دولت باید تا حدی در مسائل کلان اقتصادی دخالت کند تا بتواند به برقراری عدالت اجتماعی کمک کند و معتقدند افرادی که درآمد بیشتری دارند باید مالیات بیشتری بپردازند. جمهوریخواهان اما مشی محافظه کارانه دارند و شدیدا راستگرا هستند. طرفدار مذهب و ارزش‌های سنتی اند (مخالف سقط جنین و ازدواج همجنسگرایانند)، شدیدا معتقد به بازار آزادند و طرفدار کوچک شدن دولت و عدم دخالت آن در اقتصاد هستند و با گرفتن مالیات بیشتر از ثروتمندان مخالفند. به طور کلی، دموکراتها بیش از رقیبشان طرفدار عدالت اجتماعی و افزایش رفاه طبقات محروم تر جامعه هستند.

در عرصه سیاست خارجی؛ جمهوریخواهان طرفدار افزایش بودجه نظامی کشور و طرفدار اقداماتی هستند که به بزرگ تر و قدرتمندتر شدن ارتش بیفزاید. جمهوریخواهان، بخصوص آنهایی که جزء نئومحافظه کاران هستند، معتقدند امریکا باید در عرصه خارجی سیاست‌های تهاجمی ای را دنبال کند و با کشورهایی که مزاحم منافع این کشورند، به شدت برخورد کنند. سه رئیس جمهور جمهوریخواه امریکا در سه دهه اخیر، رونالد ریگان، جورج بوش(پدر) و جورج دبلیو بوش(پسر)، به روشنی نشان دادند که ایده جمهوریخواهان در سیاست خارجی، تهاجمی و جنگ طلبانه است و استفاده از نیروی نظامی و تکیه به زور، در اغلب موارد اولویت اصلی آنها برای رفع موانع، یا برای نیل به رویای دیرین امریکایی، یعنی اربابی بر دنیا، است. جمهوریخواهان معتقدند که جنگ سردی بین ایالات متحده از یک سو و روسیه و چین از سوی دیگر در جریان است. جالب است که میت رامنی جمهوریخواه در یکی از سخنرانی های انتخاباتی اش گفت «دشمن شماره یک ما روسیه است.» ویژگی دیگر جمهوریخواهان، قرابت خاص آنها به اسرائیل است. آنها به طور همه جانبه و بیش از دموکراتها از اسرائیل حمایت می کنند و در عمل، کوچکترین حقی برای فلسطینیان قائل نیستند. در مورد موضوع ایران، چهره های جمهوریخواه نئومحافظه کار بسیار بیشتر از حزب رقیب، بر استفاده از گزینه نظامی تاکید کرده اند و بسیار راحت تر از جنگ صحبت می‌کنند.

در قیاس با جمهوریخواهان، دموکراتها کمتر طرفدار استفاده از نیروی نظامی هستند و معتقدند امریکا باید تلاش کند از طریق دیپلماتیک، و تا حد ممکن تعامل با دیگر کشورها، مدیریت مورد نظرش بر جهان را اعمال کند و تا حد ممکن تنشها را با رقبایی چون چین و روسیه کاهش دهد. آنها چندان معتقد به ادامه جنگ سرد نیستند و تلاش دارند از تقابل با روسیه پرهیز کنند.

خلاصه :

• سیاست داخلی :

دموکرات ها: طرفدار آزادی مدنی، دخالت در مسائل کلان اقتصادی، برقراری عدالت اجتماعی

جموهوری خواهان: طرفدار مذهب و ارزش های سنتی، معتقد به بازار آزاد، عدم دخالت دولت در اقتصاد

• سیاست خارجی:

دموکرات ها: تعامل با دنیا از طریق دیپلماتیک و کاهش تنش میان خود و سایر ابرقدرت ها نظیر چین و روسیه

جمهوریخواهان: خواهان افزایش بودجه نظامی کشور و بالا بردن هرچی بیشتر توان نظامی ایالات متحده امریکا، برخورد شدید با کشور های مخالف منافع امریکا، کنار زدن موانع با استفاده از زور و جنگ طلبی برای رسیدن به رویای دیرین اربابی بر دنیا، ادامه جنگ سرد با با ابر قدرت ها نظیر چین روسیه، تعامل و همکاری شدید با اسرائیل و سیاست های جنگ طلبانه