گروه اسکوتر در باشگاه مونشن گلادباخ

قسم می خوریم که یازده بازیکن راین شمالی

بروسیا تیم رویایی ما هست

شما باشگاه مایید

جلوی ما هواداران رو نمی شود گرفت

آیا مثل زمان نتزر بازی می کنید و گل می زنید؟

در یک مسابقه فوتبال، چیزی که وجودش طبیعی به نظر می رسد، هیجانی هست که می توان در لحظات مختلف مسابقه حس کرد، هم در بین بازیکنان و همچنین در بین تماشاگران. به همین خاطر استفاده از موزیک ها و سرودهای مهیج در لحظات پرهیجان مسابقه، می تواند یک امر عادی و در عین حال جذاب باشد.

این کار هیچ منافاتی با استفاده باشگاه از سرود رسمی خود ندارد و همزمان یک تیم می تواند از دو یا حتی تعداد بیشتری سرود و آهنگ در استادیوم خود استفاده کند؛ به طوری که همه این ها معرف باشگاه باشند.

برای مثال در استادیوم بروسیا پارک، هر بار که تیم بروسیا مونشن گلادباخ مسابقه دارد، قبل از شروع رقابت، هواداران تیم، سرودی را می خوانند که Die Elf vom Niederrhein نام دارد؛ سرودی به معنای یازده نفر راین جنوبی.

همین اسم، به بهترین شکل معرف باشگاه مونشن گلادباخ است. تیمی از جنوب رود راین که به خاطر منطقه شکل گیری آن، دربی  حساسی با تیم اف.سی. کلن دارد. در شعر گلادباخ، اشاره ای به نام گونتر نتزر شده است، اسطوره باشگاه که در دهه 70 مونشن گلادباخ با او، به بزرگ ترین افتخارات خود رسید.

آهنگی که در استادیوم گلادباخ خوانده می شود، به صورت رسمی توسط گروه BO اجرا شده است. البته هواداران بورسیا، سرودهای دیگری هم دارند. مثل آوازهای « ما بروسیا هستیم» و « جستجوکنندگان».

اما وقتی تیم گل می زند، هیچ کدام از این آهنگها از بلندگوهای ورزشگاه شنیده نمی شود. موقع به ثمر رسیدن گل، نوبت به آهنگی از گروه اسکوتر هست به اسم« من این صدای گوش خراش رو دوست دارم» که بیشتر با عنوان ماریا مشهور شده است.

وقتی این آهنگ به گوش می رسد، می توان منتظر شنیدن صدای رولف گوتل هم بود، مردی که چندین دهه است به عنوان گوینده افتخاری در بازیهای خانگی مونشن گلادباخ حضور دارد و اسامی گلزنها را از طریق میکروفون به اطلاع هواداران می رساند.