هاکی روی یخ و عکاسی با اشعه ایکس

واسی در حالی این عکس ها را گرفته که برای جلوگیری از انتشار اشعه ایکس پشت یک دیوار بتونی ایستاده بود. واسی تا کنون با استفاده از این تکنولوژی از چیزهای مختلفی مثل گل ها، ضبط صوت و موتور سیکلت تصویر برداری کرده است. او مدت یک سال را صرف تصویر برداری کامل از یک بوئینگ 777 کرد، تکه به تکه.

وی یک بار هم یک تریلی را بیرون موزه ویکتوریا و آلبرت انگلیس پارک کرد تا بتواند از آن عکاسی کند.

در تصویر اول، ماسک هاکی مثل یک کلاه سامورایی روح مانند است. جالب، اما تصور از یک دروازبان نترس. دروازبانان همیشه رنگی ترین کارکتر های روی یخ بوده اند. برای مثال گری چیوورس، او به تعداد دفعاتی که کسی در جریان بازی به صورتش ضربه می زد روی ماسک خود عکس بخیه می کشید. یا تونی اسپوسیتو، که در روز بازی با هیچ کس حرف نمی زد. او پیشگام در سبک پروانه زانو زده بود، یکی از پر ثمر ترین، آکروباتیک ترین و سخت ترین حرکات برای بستن دروازه.

در بیشتر عصر طلایی هاکی، زمانی که هنوز در آریزونا و فلوریدا تیمی وجود نداشت، لوازم دروازبانان هاکی از تکنولوژی پایینی بهره می برد. آن زمان آنها را از چرم ساخته و با موی اسب زینت می دادند.

تعداد بسیار کمی از تیم ها مربی دروازبانان داشتند و هر بازیکن سبک مختص به خود را دنبال می کرد. در نهایت، در اواخر دهه 1990، طرحی جدید برای پد های روی پا بیرون آمد. آن ها با چرم مصنوعی تولید شده و از فوم های بسیار سبک و با تراکم بالا پر شده بودند. مهم تر از همه، پد های جدید در مقابل زانوها جایی برای خم شدن داشتند. برای همین زمانی که یک دروازبان روی زانو های خود می نشست، پد هایش به صورت اتوماتیک به دو طرف باز می شد، روی یخ می لغزید و یک دیوار حفاظتی مقابل دروازه ایجاد می کرد. حالا، حتی آنهایی که مفصل کاذب نداشتند هم می توانستند مثل تونی اسپوسیتو حرکت پروانه زانو زده را اجرا کنند. و تقریبا همان زمان بود که همه دروازبانان این حرکت را تقلید کردند.

نتیجه پد جدید غیر قابل انکار بود. گل زدن به دروازبانان هرگز سخت تر از این نمی شد. موقعیت ها با تغییراتی انقلابی همراه شد و احتمالا باعث به وجود آمدن هنر تاکتیکی بازی گردید. البته کسانی هم معتقد بودند که این کار دروازبانان را به تکنسین های دفاعی تبدیل کرده، آنها هرگز تغییر بزرگ تر را ندیدند.

هواداران بسیاری از این ایده حمایت کردند. مایک ریچر، که در زمان آمدن پد جدید دروازبان نیویورک رنجرز بود معتقد است هواداران گاهی به اشتباه بازیکن خود را تشویق می کنند. او در این باره می گوید: بیشتر هواداران زمانی که می بینند یک دروازبان سیو خیلی خوبی دارد از خود بی خود می شوند. اما این احتمال وجود دارد که آن سیو تنها از روی جایگیری اشتباه دروازبان بوده باشد.

چیزی که احتمالا هرگز تغییر نخواهد کرد و تکنولوژی در آن بی تاثیر خواهد بود، این حقیقت است که دروازبانان با دیگر بازیکنان تیم تفاوت دارند، آنها تمامی طول بازی را در یک نقطه و بیشتر اوقات به تنهایی سپری می کنند.