نگاهى به فيلم شماره ده
يكشنبه ٩ مهر ١٤٠٢
انسيه نجفي
شماره ده قهرمان جنگی است که شخصیتی غریب و ناشناخته دارد وبه راحتی قابل دسترسی شناختی نیست. قدرتمند و مقتدر و نترس است. روایت واقعی است از فیلمی اردوگاهی و باسوژه اسرا در زمان جنگ ایران وعراق که به نظرم فیلم جنگی قهرمان محور است.
"پیرنگ فرار "در فیلم اسارت جنگی اگر باقصه جذاب وخوش ساخت همراه شود قابل بررسی با نمونه خارجی خواهد بود این گونه باید بتواند چالشی سخت در ذهن مخاطب بیافریند زیرا باورپذیری و پرداخت چنین ژانری آسان نیست! آیا شماره ده توانسته چنین عمل کند؟!
یک سوم ابتدایی ابتدای فیلم پس ازسکانس افتتاحیه با روایت قصه و پرداخت ومعرفی شخصیت های فیلم باضعف همراه است وسعی شده با موسیقی و احساس تعلیق و ملتهب کردن روحیه مخاطب بگذراند اما ضعف با همپوشانی موسیقی و شلوغ کردن ماجرا رفع نخواهدشد!
تصاویر تلخ وخشن وخون آلود و ریتم وتمپوی سریع به چه کار می آید؟ جز اینکه روان مخاطب را بهم بریزد و نتواند ماجرا دنبال کند و همذات پنداری كند؟! نمایش حقیقت تلخ ودردناک می تواند با روایتی تمیزتر و متفاوت روایت و مغز مخاطب با پریشانی مشوش نشود وبتواند با ذهنی منسجم ماجرا را پیگیری كند.
در تیتراژ فیلم ویدیویی از قصه شخصیت واقعی داستان آمده است.
انتخاب مجید صالحی بازیگر طنز انتخابی خاص و باجسارت است و ورود حسام منصور و سیامک صفری انتخابی مناسب و شایسته مى باشد که به بازیگری محکم و قابل تحسین منجر می شود. کارگردانی ودکوپاژ و میزانسن های خوب باضعف فیلمنامه همراه است.
گره گشایی به جای شکل گیری در نظرگاه مخاطب توسط نویسنده و بدون تعلیق درخور وشایسته صورت می پذیرد.
اثر در مجموع با حذف نقاط ضعف ومنفی ،خوش ساخت است و اگر در تدوین و حذف برخی تصاویر بسیار خشن جمع وجور مى شد، بهتر بود .
کادرها خوب وفکرشده است و عناصر دیداری همانند حصارهای نرده ای، سيم گون تداعی زندان واسارت و رنگ های خنثی وخاکستری قبل از فرار و آمدن تصاویر با رنگ پس از فرار مناسب انتخاب شده است. اصولا خطوط در کادرها نقش عمده دارند و برای پیشبرد و کمک به درام مناسب است.
