نگاهى به مجموعه آفتاب پرست

شنبه 29 مرداد 1401
چكاوك شيرازى

اولین موردی که در مورد سریال آفتاب پرست جلب نظر می‌کند، مجموعه بازیگرانش است.
پژمان جمشیدی که با وجود المان‌های بازیگری‌اش که برای مخاطب آشناست، هنوز تبدیل به کلیشه نشده است. زیرا با وجود همان المان‌ها، جمشیدی توانسته در هر اثر تازه‌ای نقش متفاوتی بیافریند. در این سریال هم در نقش "جمال" همچنان مسلط و حرفه‌ای به ایفای نقش می‌پردازد و کاراکتری کاملا متفاوت با آخرین سریالی که از او پخش شد (زیرخاکی) ارائه داده است.
الهام اخوان که کمی طول کشید تا بتواند به قول معروف جای پای خودش را در عرصه بازیگری محکم کند، در این سریال توانسته به خوبی قدرت بازيگري‌اش را نشان بدهد. او توانسته هم‌ردیف بازیگران قدرتمندی چون حمیدرضا آذرنگ و باران کوثری یکی از ستون‌های اصلی برای این سریال باشد.
هر چند که نقش دوم سریال به او رسیده و خواهی نخواهی دیده می‌شود، اما هستند بازیگران نقش اولی که اگر بازیگران فرعی به دادشان نرسند، باعث زمین خوردن فیلم می شوند.

به طور کلی مجموعه بازیگران به کارگردانی برزو نیک نژاد توانسته‌اند باز هم اثری بیافرینند که مخاطب مشتاق به دنبال کردن آن است.
جدا از این‌ها، داستان و متن فیلم نامه به خودی خود اثری درخور تحسین است.
در چند قسمت ابتدایی سریال ما با جمال و اتفاقاتی که برایش رقم می‌خورد آشنا می‌شویم. در ادامه باران کوثری به عنوان خبرنگار یک روزنامه به نام "مهری گیرایی" که با فساد اقتصادی مبارزه می‌کند، به مخاطب معرفی می‌شود. ظاهرا این دو با یکدیگر ارتباطی ندارند و اتفاقا همین است که مخاطب را کنجکاو می‌کند که بداند ارتباط این دو نفر و قصه هایشان چگونه شکل می‌گیرد. در واقع فیلم نامه به گونه‌ای حرفه‌ای پیشرفته است که در حالی که مخاطب را به تماشای ادامه سریال تشویق می‌کند، می‌تواند در همان قسمت‌های اول با داستان‌هایش هم چنان جذاب بماند. یعنی مخاطب درگیر ماجراهای جذابی می‌شود در عین حال منتظر است که ببیند نتیجه این معرفی‌ها به کجا می‌انجامد.
اما انتظار مخاطب نتیجه خوبی دارد که او را راضی نگه می‌دارد. مسیر "جمال پورشه"و "مهری گیرایی"در پی اتفاقی کاملا تصادفی به هم پیوند می‌خورد و به بیننده نوید اتفاقات جدیدی را می‌دهد.

کمدی بی نظیر بازیگران که مخاطب را به خنده‌ای دلنشین می‌کشاند، مثال زدنی است. نه چندان پیش پا افتاده که مبتذل باشد نه خیلی جاسنگین و به قولی فاخر که فضای داستان را سنگین کند و بین خودش و مخاطب فاصله بیندازد.
هر کدام از بازیگران هم در عرصه کمدی به جایگاهی رسیده‌اند که گمان نکنم چندان نیازی به دیالوگ‌های پیش نوشته داشته باشند و به حدی روان بازی می‌کنند که بیننده خیال می‌کند همه دیالوگ‌ها بداهه است.
آفتاب پرست را می‌توان سریالی کامل و سرگرم کننده نامید که عواملش برای مخاطب و سلیقه‌اش ارزش قائلند.