لوییس فن خال و مربیگری تیم ملی هلند، چهار سال بعد از بازنشستگی!

 لوییس فن خال چهار سال پیش در مصاحبه ای گفت: «در خانواده‌ام اتفاقات زیادی در چند وقت گذشته رخ داده است. از جمله این که دخترم به طرز غیرمنتظره‌ای همسرش را از دست داد. حتی از چین هم به من پیشنهاد میلیونی شد. اما به خودم گفتم کافی است. از این جهات تصور می‌کنم دیگر نتوانم به عرصه مربیگری بازگردم.»

اما فن خال برگشت و برای سومین بار مربی تیم ملی هلند شد. با چه تفکراتی؟ اون می گوید: «من بیشتر از فوتبال تهاجمی خوشم می آید. شما باید محصولی را ارائه دهید که عامه پسند باشد.»

 برای رسیدن به این هدف فن خال نیاز به دو عامل اصلی دیگر هم دارد: «دویدن خاص حیوانات است اما برای فوتبال، شما علاوه بر دویدن نیاز به قدرت تفکر و توپ دارید.»

 در روش او هیچ بازیکنی بزرگ تر از سیستم نبود و چنین می شد که بازیکنی مثل ریوالدو در روز دستیابی به جایزه توپ طلای فوتبال اروپا در بارسا نیمکت نشین می شد. ریوالدو یکی از بازیکنانی بود که هرگز اخلاق فن خال را تحمل نکرد و سرانجام از بارسا راهی میلان شد.

 اما یکی از شاگردان سابق این مربی یعنی دنیس برگ کمپ می گوید: «لوییزدستور العمل های هر بازیکن را به او می داد. دستورالعمل هایی که آنها نیاز دارند با انجام آن موجب کارا بودن سیستم شوند، و این سیستم یک سیستم مقدس است. در برابر فن خال تمامی بازیکنان یکسانند و هیچ نام بزرگی برای او وجود ندارد و هرکس باید تابع او و سیستمش باشد، این سیستم فن خال است.»

چنین عواملی سبب می شد که خورخه والدانو پس از شکست رئال در برابر این آژاکس فن خال لب به ستایش این تیم گشوده و بگوید: «آژاکس تنها بهترین تیم دهه 90 نیست، بلکه پیام آور فوتبال نوین آینده است.»

البته نوع بازی تیم های فن خال همیشه هم به مذاق مردم و رسانه ها خوش نمی آمد. مثلا در یونایتد، تیم فن خال به خاطر پاس های رو به عقب و عرضی زیاد، مورد انتقاد قرار می گرفت. سال بعد هم اعلام شد که فن خال در بین کاندیدا‌های پست سرمربیگری تیم ملی‌ بلژیک بود اما بیش از اندازه حوصله سربر بوده است!

 فن خال در مورد دید خود نسبت به تیم و شرایط مربیگری‌اش چنان صحبت کرد که مدیران فدراسیون فوتبال بلژیک او را فردی کسل کننده و اعصاب خردکن‌ دید‌ند.  فدراسیون فوتبال بلژیک احساس کرد که بازیکنان این تیم نمی‌‌توانند با لوئیس فن خال به خاطر این رفتار کنار بیایند و چنین بود که او هرگز مربی بلزیک نشد.

اما هر چه بود مرد هلندی با همین سیستم در تیم های مختلف صاحب افتخار شد. او با نام کامل «الویسیوس پائولوس ماریا فن خال» در روز 8 آگوست 1951 متولد شد و در تیمهای آژاکس، آنتورپ، تل استار، اسپارتا روتردام و آلکمار بازی کرد و سرانجام از 1986 کار مربیگری را به عنوان دستیار در آلکمار آغاز کرد. او در آژاکس قهرمان جام یوفا ( 1992) شد و ان گاه در سال 93 فاتح جام حذفی. سپس در سه سال متوالی لیگ هلند را فتح کرد و در سال 1995 قهرمان و یک سال بعد نایب قهرمان مسابقات لیگ قهرمانان اروپا شد. فتح سوپرکاپ اروپا و جام بین قاره ای در سال 1995 افتخارات وی را در آژاکس تکمیل کرد.

 او در بارسا فاتح سوپرکاپ اروپا (1997)، قهرمان جام حذفی (1998) و فاتح لالیا (98 و 99) شد اما با اخراج از این تیم و ناکامی در راهیابی هلند به جام جهانی 2002، بدترین روزهای مربیگری خود را تجربه کرد. فتح لیگ هلند با آلکمار در سال 2009 فن خال را مجددا به اوج برگرداند و او مربی بایرن شد. جایی که در سال 2010 هم لیگ و هم جام حذفی را برد و در لیگ قهرمانان اروپا نیز فینالیست، اما در فینال مغلوب اینتر مورینیو شد. عنوان سومی هلند در جام جهانی 2014 و قهرمانی جام حذفی انگلیس (2016) آخرین افتخارات فن خال در فوتبال بود.

خود فن خال می گوید: «در رزومه کاری من، بازیکنان زیادی وجود داشته اند که شیفته فلسفه فوتبالی من شده اند و این خیلی خوب است که بخشی از این تئوری باشید چرا که این تئوری متشکل از یک فلسفه حمله، فلسفه تکنیک و یک فلسفه تاکتیک می باشد، طبق این تئوری شما میتواند کیفیتی بیش از همیشه ارائه بدهید.»

می توان کلیدواژه های اصلی زندگی فوتبالی فن خال را در همین جملات پیدا کرد. تاثیر فن خال و متدهایش در سرمربیگری روی دیگر سرمربیان دنیا انکار ناپذیر است. این تاثیر مربوط به 3 فصل حضور او در بارسلونا از سال 97 تا 2000 میلادی است. فصلهایی که در کنار 2 قهرمانی لالیگا و 1 قهرمانی کوپا دل ری، مسئله بسیار مهم تری رخ داد و آن تربیت انبوهی از بهترین سرمربیان دنیا با روش ها و متدهای روز بود. روش های و متدهایی که فن خال به خوبی توانست به تعداد زیادی از مربیان با استعداد فوتبال دنیا انتقال دهد: ژوزه مورینیو، رونالد کومان، فرانک دی بوئر، فیلیپ کوکو و حتی پپ گواردیولا.