فینال لیگ قهرمانان اروپا( فصل 78-77)؛  لیورپول- بروخه

در این دوره آژاکس که کم کم از دوران درخشان خود فاصله می گرفت، در نخستین بازی خود در نروژ(2-0) مغلوب لیلستروم شد. هرچند آژاکس در مسابقه برگشت(4-0) برد، اما در دور سوم پس از دو تساوی(1-1) مقابل یوونتوس، در ضربات پنالتی(3-0) شکست خورد و از جام کنار رفت. یوونتوس در نیمه نهایی در خانه با یک گل بروخه را شکست داد و برتری بروخه با همین نتیجه در مسابقه برگشت، کار را به وقت اضافی کشاند. جایی که گل دقیقه 116 فان در ایکن برد(2-0) نماینده بلژیک را رقم زد. نماینده بلژیک پیش از این مسابقه و برای رسیدن به فینال مقابل کوپیون فنلاند(9-2)، پاناتینایکوس(2-1) و اتلتیکو مادرید(4-3) به برتری دست یافت.

در سوی دیگر، تیم لیورپول در این دوره با برتری مقابل دینامو درسدن آلمان شرقی(6-3)، بنفیکا(6-2) مقابل مونشن گلادباخ قرار گرفت تا فینال دوره قبل این بار در نیمه نهایی تکرار شود. گلادباخ در یک چهارم نهایی طی سی دقیقه 3 گل از واکر اتریش خورد و در پایان(3-1) از این تیم باخت. اما در مسابقه برگشت(2-0) برد و حریف لیورپول شد.

جایی که لیورپول در آلمان و در دقیقه 88 با گل دیوید جانسون مسابقه را به تساوی کشاند، اما یک دقیقه بعد راینر بونهوف برتری(2-1) ژرمن ها را رقم زد. با این حال لیورپول در خانه از دقیقه 6 با گل ری کندی پیش افتاد و در کمتر از یک ساعت، نتیجه را (3-0) کرد تا با برتری(4-2) در مجموع راهی فینال شده و مقابل بروخه بلژیک قرار گیرد.

کار بروخه در فینال دشوار بود زیرا دیدار نهایی در حضور 92500 نفر در استادیوم ومبلی برگزار می شد. این مسابقه با تک گل  کنی دالگلیش به سود لیورپول خاتمه یافت تا کاپیتان املین هیوز برای دومین بار جام قهرمانان اروپا را بالای سر ببرد. ارنست هاپل مربی اتریشی بروخه هم اندکی بعد با تیم ملی هلند نایب قهرمان جام جهانی می شد تا در فاصله ای چند هفته ای در دو کشور بلژیک و هلند صاحب دو عنوان نایب قهرمانی شود.

فیل نیل بازیکن لیورپول که در فینالهای 1977،1978،1981و 1984 حضور داشت، عامل موفقیت های تیم خود را یک مساله می داند: خونسردی و ثبات، بدون بهانه گیری! نیل می گوید:

من در بین سال های 1977 تا 1985 در پنج فینال اروپایی بازی کردم، و فکر می کنم چیزی که در تمامی بازی ها و تیم ها داشتیم خونسردی بود. در آن روزها، هیچ ایده ای نداشتید که در سفر های اروپایی چه چیزی در انتظارتان است. اینطور نبود که مثل امروزه تمامی نیازهای شما برطرف شود. یادم می آید در تفلیس چندین هزار هوادار دینامو بیرون هتل ما جمع شده بودند و ما را تا ساعت چهار صبح بیدار نگاه داشتند. اما هیچ کس این موضوع را بهانه نکرد، ما بیدار شدیم و کاری را انجام دادیم که باید می کردیم. ما همان عملکرد همیشگی را در زمین داشتیم و به چیزهایی که به سمتمان پرتاب می شد اهمیتی نمی دادیم. خیلی آرام بودیم و بازیمان را انجام دادیم. این رفتار را از باب پیزلی و جو فاگان یاد گرفتیم که در جای های خود محکم بودند و باعث شدند ما هم خونسردی خود را حفظ کنیم.