فابیو گروسو؛ مرگ تو، زندگی من است
مهدی زارعی- اولین گل او در واپسین ثانیه های دیدار نیمه نهایی مقابل آلمان بود که ایتالیا را از ضربات پنالتی مقابل میزبان نجات داد و دومین ضربه او با پای چپ در فینال زده شد. وقتی آتزوریو فرانسه در وقت های اضافی هم مساوی کردند، سرنوشت مهم ترین جام دنیا باید با ضربات پنالتی مشخص می شد.
گروسو خاطراتی رومانتیک از این لحظات دارد: «ما هنوز نمی دانستیم چه کسی انتخاب شده و منتظر دستور مارچلو لیپی بودیم. یک لحظه که داشتم آب می خوردم، از کنار مربی رد می شدم. او گفت: فابیو، تو آخرین پنالتی را می زنی. هر تیم باید پنج ضربه می زد و سرنوشت جام جهانی به این شکل مشخص می شد. مهارت و قدرت روحی هر بازیکن اینجا آزمایش می شد.. و الیته شانس آنها.»
هر دو تیم ضربات نخست خود را به گل تبدیل کردند تا این که نوبت به ضربه دوم فرانسه رسید. فابیو به خاطر می آورد:
« وقتی ترزگه پنالتی دوم فرانسه را خراب کرد، با خودم جمله از از انجیل را گفتم: مرگ تو، زندگی من است.»
لحظه به لحظه به ضربه آخر نزدیک تر می شد. گروسو در آن لحظات چه حسی داشت؟
« اگر ایتالیایی ها ضربات خود را گل می کردند، قهرمان جهان می شدند. انتظار من خیلی طولانی شد؛ رفتن به سمت دروازه هم همین طور. فکر کنم تمام مسیر حرفه ای ام در آن لحظه جلوی چشمانم آمد. صدای اطرافم را نمی شنیدم و سخت تمرکز کرده بودم. انگار اطرافم را خلا پر کرده بود. بعد چیزی که باید، اتفاق افتاد.
گروسو پشت توپ ایستاد و با ضربه ای مطمئن پنجمین ضربه ایتالیا را به گل تبدیل کرد. رویای آتزوری تحقق پیدا کرده بود. اما گروسو در باره این لحظات چه به یاد می آورد؟
« من گفتم: وای خدای من!باورم نمی شود!. وقتی جام به دستمان می رسید همه مان می خواستیم با موبایل هایمان در کنار جام عکس بگیریم. طبیعی هم بود. زیرا ما موفق شده بودیم در قله فوتبال جهان قرار بگیریم.»
