داستان دوپینگ؛ از آغاز تا حسین ساوه شمشکی...

امروزه دوپينگ آن چنان در ورزش دنيا شايع شده است كه شايد هيچ كس نتواند باور كند كه حتي تا اواسط دهه 70 ميلادي بسياري از مسابقات بين‌المللي فاقد قوانيني براي دوپينگ بودند و چنانچه ورزشكاري دوپينگ مي‌كرد، هيچ كس نمي‌دانست كه ورزشكار خاطي را چگونه مجازات كنند!! اما اندك اندك مشكل دوپينگ به يك معضل اساسي بدل گرديد و بزرگترين  مشكل ورزش در اواخر قرن بيستم لقب گرفت. اما... اولين مورد دوپينگ چه زماني و كجا بود؟!

*****

دوپينگ در المپیک باستان

كوشش‌هاي آدمي براي ازدياد قدرت خود، خطر براي بيشتر زيستن و خواه براي مقابله با مشكلات فراواني كه در دوران باستان وجود داشت، بشر را وادار نمود كه به روش‌هاي مختلفي دست به دوپينگ بزند. بنابراين جاي تعجب ندارد اگر بدانيم كه استفاده از داروهاي محرك از زمان‌هاي دور آغاز شد. محققي به نام گالن به اين نتيجه رسيده است كه ورزشكاران عهد باستان نيز از راه‌هايي غير طبيعي براي كسب موفقيت در ميادين ورزشي استفاده كرده‌اند. در حدود قرن سوم پيش از ميلاد،  مواردي از استفاده نابجاي ورزشكاران از مواد گوناگون براي موفقيت در المپيك باستان گزارش شده بود.

*********

دوپینگ با شکر و اتر

اما آمار دقيق و رسمي از نيمه دوم قرن نوزدهم در دست است و با توجه به اين آمار مي‌توان گفت كه اولين مورد استفاده از داروهاي محرك در مسابقات شناي آمستردام هلند (1865) اتفاق افتاده است. در سال 1879 و هنگامي كه مسابقات شش روزه دوچرخه‌سواري قاره اروپا آغاز مي‌شد، قهرمانان شركت‌كننده هر يك به سليقه خود و تجارب پيشينيان، مواد مختلف دارويي به همراه خود داشته‌اند تا بتوانند با استفاده از اين مواد، فشار بيش از حد مسابقه را برخود آسان سازند و به مدال دست يابند.

در آن هنگام فرانسويان با استفاده از كافئين و بلژيكي‌ها با مخلوطي از شكر و «اتر Ether» (گاز فراري كه از آن استفاده مي‌شود). همچنين اتريشي‌ها با آشاميدني‌هايي كه مواد الكلي در داخل آنها وجود داشت، دوپينگ مي‌كردند. در آن زمان مهمترين مسئوليت همراهان تيم‌هاي ورزشي، نگهداري و مخلوط كردن اين مواد بوده است. بعضي از اين همراهان ابتكار به خرج داده و بدون اطلاع از خطرات برخي از داروها،  مخلوطي از هروئين و كوكائين به ورزشكاران مي‌دادند تا به آنها كمك كرده و آنها را قهرمان كنند! بدين ترتيب مدت زيادي نگذشت كه نخستين «مرگ» نيز در بين دوپينگي‌ها مشاهده شد.

****

مرگ يك ورزشكار

 در سال 1886 و در مسابقات دوچرخه‌سواري بين شهرهاي بوردو و مارسي ـكه در مسافتي حدود 6000 متر برگزار مي‌شدـ‌ يك دوچرخه‌سوار انگليسي به نام لينتون قرباني طمع سرپرست تيم بريتانيا شد. اين سرپرست مي‌خواست از قهرمان شدن دوچرخه‌سوار بريتانيايي براي تبليغ كارخانه دوچرخه‌سازي خود استفاده كند ولي همين طمع سبب شد كه لينتون جان خود را براثر استفاده بيش از حد مواد محرك از دست بدهد... بين سال‌هاي 1908 تا 1910 تيم‌هاي فوتبال انگلستان و بلژيك تلاش كردند كه با استفاده از «اكسيژن» به قدرت ورزشكاران خود بيفزايند. در مسابقات بوكس نيز بوكسورها از قرص‌هاي «استرينكين» همراه با كوكائين و شراب استفاده مي‌كردند.

****

چيزخور كردن رقبا!

از سال 1910 عده‌اي با استفاده از قدرت مواد محرك و مخدر به اين فكر افتادند كه «رقيب» را از پاي درآورند در همين سال «جيمز جفري» بوكسور معروف ادعا كرد كه شكست وي براثر مخلوط كردن مواد مخدر در چای وي، بيش از مسابقه بوده است. اين حالت كه كاملاً بر عكس دوپينگ مي‌باشد و به «پارا دوپينگ» معروف است،  ابزار مناسبي شده است براي عده ای که ضعف خود را در مسابقه به خاطر پارادوپینگ دانسته و حریفان خود را متهم سازند.

( ادامه دارد)