امامعلی حبیبی، مرد اولین های کشتی ایران

مهدی زارعی- امامعلی حبیبی گودرزی مرد اولین های کشتی ایران است. برنده اولین طلای المپیکی ایران، برنده اولین طلای کشتی در بازیهای آسیایی، نخستین قهرمان کشتی ایران پیش روی هواداران ایرانی در مسابقات جهانی 1959 تهران و سرانجام اولین قهرمان ایرانی که از عنوان خود در مسابقات جهانی دفاع کرد و قهرمانی سال 1961 خود را در سال 1962 نیز تکرار نمود.

در شناسنامه اش، سال تولد او 1310 ذکر شده، اما خودش معتقد است این عدد درست نیست. دوران کودکی را در درزیکُلا استان مازندران سپری کرد و در مکتب برای اولین بار کشتی گرفت. بعد از مرگ پدر راهی شهرستان شاهی شد تا در کنار خواهر و دامادشان زندگی کند.

در طول این سالها او ناچار برای گذران زندگی در دوچرخه سازی و بعدها کارخانه نساجی و سپس شهرداری کارگری کرد. در سربازی بود که متوجه شد تا چه اندازه جسور و با اعتماد به نفس بالا است و در همین دوران در مسابقات نظامی رقبای سنگین وزن تر از خود را نیز شکست داد.

زمانی که حبیب الله بلور و عبدالله مجتبوی برای کشف استعدادهای جدید به مازندران آمده بودند، حبیبی را از نزدیک دیدند و او نیز به عنوان اولین سوال از بلور پرسید:

 آیا من قهرمان می شوم؟

بعدها تا مدتها حبیبی چوب شهرستانی بودن را خورد و حتی وقتی توفیق جهانبخت را در انتخابی المپیک شکست داد، رئیس فدراسیون به او دستور داد که دوباره مسابقه ای تکراری با توفیق برگزار کند.

سرانجام حبیبی در 25 سالگی نخستین طلای زندگی خود را در المپیک 1956 به دست آورد و دوران درخشان او آغاز شد. در بازیهای آسیایی 1958 توکیو اولین طلا از سه طلای ایران را در 67 کیلوگرم به دست آورد و آن گاه در انتظار رقابتهای جهانی تهران نشست. وقتی دو غول بزرگ وزن 73 کیلوگرم، واختانگ بالاوادزه( از شوروی) و اسماعیل اوغان( از ترکیه) را شکست داد، بالاوادزه او را با بهرام گور- پادشاه ساسانی- مقایسه کرد که تاج پادشاهی را از بین دو شیر برداشت و بر سر خود گذاشت.

یک سال بعد در المپیک 1960 رم، حبیبی با وجود مسابقات درخشان خود، تنها در یک دیدار، ناباورانه ضربه فنی شد و درحالی چهارم شد که فردای مسابقه در اوج روحیه به عطاالله بهمنش گفت:

حبیب تو باز هم قهرمان می‌شود. حبیبت باز هم طلا می‌گیرد. حالا خواهی دید كه من درست می‌گویم.

 امامعلی به قول خود وفا كرد و در سال‌های 1961 و 1962 قهرمان جهان شد. در حالی که مدال طلای او در سال 1961 و در مسابقات 73 کیلوگرم، یکی از5 طلای ایران در این رقابتها بود و از عوامل اولین قهرمانی تیم ملی کشتی ایران در رقابتهای جهانی. جایی که ایران با 41 امتیاز بالاتر از شوروی 33 امتیازی قهرمان شد.

در سال 1962 حبیبی در 78 کیلوگرم فنی ترین کشتی گیر جهان شناخته شد و مدال طلای دیگری به کارنامه خود افزود. پیش از این مسابقات، او به شدت مصدوم بود و مدتی در فرانسه برای درمان به سر می برد. با این وجود او قهرمان شد و پس از آن، از دنیای کشتی کناره گرفت.

محبوبیت او به اندازه ای بود که بلافاصله و بدون هیچ تبلیغاتی به عنوان نماینده مردم شهر خود وارد مجلس شد. بعدها نیز برای مدتی کوتاه وارد عالم سینما شد که این دوران چندان طولانی نبود.