دست نخورده ترین ترکیب در جام حذفی انگلیس! 

از ساعت 15 روز 20 آوریل 1907 و در حضور 84584 تماشاگر حاضر در ورزشگاه کریستال پالاس دو تیم اورتون و ونزدی در حالی به مصاف هم رفتند که اورتونی ها برای رسیدن به فینال و دفاع از عنوان قهرمانی خود در برابر تیمهای شفیلد یونایتد، وستهام، بولتون، کریستال پالاس و بولتون به برتری رسیدند. در حالی که برتری مقابل بولتون و پالاس در دیدار تکراری به دست آمد. ولوورهمپتون، ساوتهمپتون، ساندرلند، لیورپول و وولویچ آرسنال نیز تیمهایی بودند که در برابر ونزدی شکست خوردند. ونزدی برای رسیدن به فینال ساوتهمپتون و ساندرلند را در دیدار تکراری شکست داد.

تا آن زمان فقط یک بار سابقه داشت که مدافع عنوان قهرمانی در فینال سال بعد شکست خورده و با یک پله سقوط به نایب قهرمانی بسنده کند.( اولین بار اولد ایتونیانز در 1883 مقابل بلکبرن المپیک تن به شکست داد.)

اورتون با 11 بازیکن فاتح فینال قبلی در فینال حاضر شد؛ ویلیام کاف مربی مربی 39 ساله اورتون که از سال 1901 هدایت این باشگاه را برعهده داشت و تا 1918 در بیش از 500 بازی مربی اورتون بود و جک تیلور کاپیتان اسکاتلندی باشگاه مشهورترین نفرات بودند. تیلور در 35 سالگی تنها یادگار از اورتون فینال 1896 نیز بود. جورج سیمپسون که از سال 1903 برای ونزدی بازی می کرد و در تیم قهرمان لیگ سال 1904 نیز حضور داشت، مهمترین گل از 29 گل خود را برای ونزدی در دقیقه 86 فینال به ثمر رساند. به این ترتیب این شفیلد ونزدی بود كه در فینال (2-1) پیروز و جام را تصاحب كرد.

یک سال بعد و با وجود کنار کشیدن برخی از تیمها از بازی‌های فصل 08-1907،‌ مسابقات به 399 افزایش یافت و تعداد گلهای این فصل نیز به 1530 رسید. در این فصل نیوكاسل پس از دو قهرمانی متوالی لیگ، به رده چهارم مسابقات باشگاهی انگلستان سقوط کرد. با این حال آن چنان قدرتمند بود که بدون نیاز به برگزاری مسابقه تکراری فینالیست شود؛ از جمله برد(6-0) در برابر فولهام در نیمه نهایی که یکطرفه ترین نتیجه تاریخ نیمه نهایی های جام تا آن زمان بود.

 این بار آنها در برابر تیمی از دسته دوم (ولور همپتون) برای قهرمانی می جنگیدند. «گرگ‌ها» که در دسته دوم، مقام نهم را کسب کرده بودند، دیدار فینال با حملات نیوکاسل آغاز شد اما به دنبال یک دفع توپ ناقص، این کِنِت هانت هافبک چپ ولوز بود که گل اول تیم خود را در دقیقه 40 به ثمر رساند؛ این اولین گل هانت برای ولوز بود. در همان سال هانت با تیم ملی بریتانیا قهرمان المپیک لندن شد و این عنوان را چهار سال بعد نیز تکرار کرد. گل هانت، روند بازی را به سود گرگها تغییر داد و آنها سه دقیقه بعد توسط جورج هِدلی به گل دوم دست یافتند. هدلی برای گلزنی از دو تکل پیاپی فرار کرد و توپ را به زاویه مخالف فرستاد. در دقیقه 73 جیمز هووی اسکاتلندی به دنبال یک کرنر اختلاف را کم کرد؛ این اولین گل نیوکاسل در سه فینال جام حذفی بود. سرانجام ویلیام هریسون در دقیقه 85 نتیجه را (3-1) کرد. نیوكاسلی‌ها باز هم در فینال ناكام ماندند؛ این بار در برابر 74967 تماشاگر. سِر جان بِل شهردار لندن جام قهرمانی را به بیلی وولدریج کاپیتان ولوز اهدا کرد و جام به مولینکس رفت.