- آسمونی
- مجله اینترنتی
- چهره ها
- چهره های ورزشی
- واسیلی گوجا و ماجرای حضور او در تیم فوتبال تراکتورسازی تبریز
واسیلی گوجا و ماجرای حضور او در تیم فوتبال تراکتورسازی تبریز
در اواخر دهه 60 شمسی باشگاه تراکتورسازی نامه‌ای برای کارخانه تراکتورسازی رومانی و باشگاه تراکتورول براسوف نوشت و شرایط تیم تبریزی را برای همتای رومانیایی خود توضیح داد. در آن سال تراکتور به مراحل پایانی جام حذفی رسیده بود اما از رسیدن به فینال مسابقات بازمانده بود. رومانیایی‌ها هم در پاسخ واسیلی گودجا را به عنوان مربی به نماینده تبریز معرفی کردند، مردی که بعدها به واسیلی گوجا معروف شد.
کریم پاداش که از سال 68 مدیرعامل تراکتور بود، از گودجا دعوت کرد که به تبریز بیاید و او نیز بعد از 10 روز به تبریز آمد. به این ترتیب، داستان مردی در تبریز آغاز شد که تا آن زمان تنها سابقه‌اش در مربیگری در تیم جوانان تراکتورول براسوف رومانی بود. اما او با اصول حرفه‌ای آشنا بود. در اولین حضور خود به عنوان یک تماشاگر در بازی تراکتورسازی، به مربی وقت تراکتور پیشنهاد داد که یکی از بازیکنان را تعویض کند اما مربی که علاقه‌ای به دخالت در کارش نداشت، با این پیشنهاد او مخالفت کرد. نتیجه آن شد که مرد رومانیایی متوجه شد افکارش با این مربی یکسان نیست و چنین بود که پس از آغاز کار خود به صورت رسمی، از دستیاری جدید استفاده کرد.
تا قبل از حضور گوجا هواداران تراکتور تنها از پشت درب‌های استادیوم می‌توانستند تمرینات تیم را ببینند اما از آن پس هواداران تراکتور اجازه یافتند که تمرینات را از نزدیک ببینند. مساله‌ای که به مرور سبب شد رابطه گرمی بین هواداران و باشگاه به وجود آید و حتی پایه‌های شکل‌گیری کانون هواداران تراکتورسازی از همان زمان شکل گرفت.
در آن روزها مدارس فوتبال همچون امروز گسترش نیافته بودند و واسیلی صبح‌ها تمرینات تراکتور را برگزار می‌کرد و عصرها در زمین‌های خاکی تبریز به دنبال کشف استعدادهای تازه بود. دستیاران گوجا نیز در محله‌های دیگر تبریز استعدادها را یکی پس از دیگری پیدا می‌کردند. قدم بعدی شکل‌گیری یکی از اولین مدارس فوتبال بود که برای فرزندان کارکنان تراکتورسازی در نظر گرفته شده بود.
به مرور تراکتور جدید پوست انداخت به طوری که از 25 بازیکن اصلی و ذخیره این تیم، هر 25 نفر نه تنها آذربایجانی بلکه از شهر تبریز بودند. با این شرایط تراکتور آماده درخشش در جام آزادگان شد.
