شلوغ ترین سالن های ورزشی دنیا

تماشاگران ساکرامنتو کینگز کاری کردن که عدد 126 دسی بل برای سالن اسلیپ ترین آره نا ثبت شد؛ سالنی که در بیشترین حالت 17317 نفر می توانند یک بازی بسکتبال رو در آن، تماشا کنند. رکورد بعدی هم متعلق به یک سالن بسکتبال هست. در 27 ژانویه 2018 هواداران سالن 20545 نفری« راپ آره نا» که متعلق به تیم « کنتاکی وایلد کتز» بود، هواداران پرشور توانستند به عدد 126.4 دسی بل دست پیدا کنند. رکورد ساکرامنتو شکسته شد اما هنوز سالن ها و استادیوم های پر سر و صداتری در دنیا وجود داشتند.

تماشاگرانی با سر و صدای هواپیمای مسافربری

آسمونی" href="https://asemooni.com/">اختصاصی آسمونی

نوشته از مهدی زارعی

یک تماشاگر، در طول یک مسابقه، با چه قدرتی می تواند تیم خودش را تشویق کند؟ اگر چند هوادار با تمام وجود، همین کار را بکنند، شدت سر و صدای آنها چقدر می شود؟ فرض کنیم همه ورزشگاه پر باشد از هواداران پر سر و صدا. حالا چه قدر می توان صدا تولید کرد؟ برای این که متوجه شدت سر و صدای تولید شده در یک استادیوم شوید، بهتر است مقایسه ای داشته باشیم بین بعضی از صداهای اطرافمان. وقتی با کسی صحبت می کنیم، صدای این گفتگو حدود 60 دسی بل هست و در یک خیابان شلوغ و پر ترافیک، این صداها به 70 تا 80 دسی بل می رسد. حالا اگه در یک کارخانه در نزدیکی ماشین آلات پر سر و صدا باشیم، می توانیم 90 دسی بل سر و صدا حس کنیم. صدای قطار زیرزمینی که در حال حرکت هست هم به 100 دسی بل می رسد. اما سالنها و استادیوم هایی هستند که تماشاگران در آنها، سر و صداهایی به مراتب بیشتر تولید می کنند. برای ایجاد سر و صداهایی که بتوانند رکوردهایی جهانی ثبت کنند، پر بودن سالن و استادیوم کافی نیست. مهم این است که در یک لحظه خاص، یک اتفاق خاص رخ دهد تا همه تماشاگران با تمام وجود، هیجان خودشان را بروز بدن. هرچند ممکن است تصور شود که فقط می توان در استادیوم های غول پیکر، سر و صداهای ترسناک ایجاد کرد، اما اگر تماشاگرها هیجان کافی داشه باشند، حتی در یک سالن بسکتبال هم می توان به آمار و ارقام عجیب و غریب دست پیدا کرد. فضای سالن ها بسته است و با تعداد کمتری نسبت به حاضرانِ یک استادیوم، هواداران می توانند سالن را به لرزه در آورند. اما برای این که مشخص شود ثبت رکورد صدای تماشاگران چقدر کار مشکلی است، فقط کافی است بگیم با وجود هیجانی که بارها در سالنهای والیبال و کشتی کشورمان شاهد بودیم، اما هیچ وقت، صدای تماشاگران داخلی، به رکوردهای جهانی نزدیک هم نشده است.

مثل کاری که در نوامبر 2013 هوادارای سالن « اسلیپ ترِین آره نا» تیم ساکرامنتو کینگز کردن. تا اون زمان رکورد سر و صدا در این سالن، 106 دسی بل بود. اما این بار، تماشاگران ساکرامنتو کینگز کاری کردن که عدد 126 دسی بل برای سالن اسلیپ ترین آره نا ثبت شد؛ سالنی که در بیشترین حالت 17317 نفر می توانند یک بازی بسکتبال رو در آن، تماشا کنند. رکورد بعدی هم متعلق به یک سالن بسکتبال هست. در 27 ژانویه 2018 هواداران سالن 20545 نفری« راپ آره نا» که متعلق به تیم « کنتاکی وایلد کتز» بود، هواداران پرشور توانستند به عدد 126.4 دسی بل دست پیدا کنند. رکورد ساکرامنتو شکسته شد اما هنوز سالن ها و استادیوم های پر سر و صداتری در دنیا وجود داشتند. سالن بعدی که با فریاد هواداران به خودش لرزید، « بریج استون آره نا» بود. در مسابقات هاکی روی یخ حرفه ای امریکا ( NHL) در چهارمین مسابقه فینال کنفرانس غرب، علاقه مندان تیم « نَشویل پرِدیتِرز» بعد از به ثمر رسیدن گل تیمشان، کاری کردند که آمار 129.4 دسی بل ثبت شد؛ آماری بی سابقه در مسابقات هاکی روی یخ که نه قبل و نه بعد از آن، هرگز تکرار نشد. البته هواداران هیچ یک از سالنهای ورزشی، نتوانستند به آمار 130 دسی بل برسند. هیچ کدام...به جز یکی. در 13 فوریه 2017 طرفداران تیم بسکتبال « دانشگاه کانزاس» در سالن « آلن فیلدهاوس» سر و صدای کر کننده 130.4 دسی بل را به جا گذاشتند. برای اینکه متوجه عظمت این کار کانزاسی ها شویم، باید لحظه بلند شدن یک هواپیمای مسافربری را تصور کنیم. همان صدایی که در آن لحظه به گوش می رسد، معادل صدایی است که هواداران داخل سالن « آلن فیلدهاوس» ثبت کردند. سر و صدایی بیشتر از یک کنسرت موسیقی راک و تا آستانه درد.