آشنایی با کشور لیبی

این کشور با مصر، سودان،‌ چاد، نیجر، الجزایر و تونس همسایه است. این کشور هفدهمین کشور وسیع جهان است. پرچم لیبی تنها پرچم در جهان است که تنها یک رنگ دارد و هیچ آرم و نشانی در میان آن دیده نمی‌شود.

ترابلس پایتخت کشور لیبی است. ترابلس را که در شمال غربی لیبی بر کرانه دریای مدیترانه واقع شده‌، در سده هفتم پیش از میلاد فینیقی‌ها ساخته‌اند. نام ترابلس گونه عربی‌شده واژه یونانی تریپولی به معنی «سه‌شهر» است.

فروپاشی رژیم دیکتاتوری قذافی /  شورای ملی انتقالی لیبی

مصطفی محمد عبدالجلیل / معمر قذافی / سیف‌الاسلام قذافی / علی زیدان / عبدالفتاح یونس

اتحادیه آفریقا (AU) / اتحادیه عرب / سازمان ملل متحد (UN) / شورای امنیت سازمان ملل (UNSC) / جنبش عدم تعهد (NAM) / کنفرانس بین‌المللی خلع سلاح و عدم اشاعه سلاح‌های هسته‌ای / اوپک (OPEC) / صندوق بین‌المللی پول (IMF) / سازمان کنفرانس اسلامی (OIC)‌ /

لیبی یکی از مستعمره های سابق امپراتوری روم شاهد کشورگشایی امپراتوری بیزانس، اعراب، ترک های عثمانی و ایتالیایی ها در دوران معاصر بوده است. لیبی در سال 1951 به استقلال دست یافت.

با اکتشاف نفت در سال 1959، لیبی - که در آن زمان کشوری پادشاهی تحت فرمانروایی رهبر صوفیان سنوسی بود - به کشوری ثروتمند تبدیل شد.

ده سال پس از استقلال، در سال 1969، سرهنگ قذافی از طریق کودتایی نظامی و براندازی شاه ادریس به قدرت رسید و به این ترتیب فصلی پر تحول و جدید در تاریخ لیبی آغاز شد.

در لیبی حکومت به دو بخش تقسیم می‌شود. یک بخش انقلابی که از سال 1969 بر سر کار آمده است. معمر قذافی، رهبر تاریخی انقلاب در این کشور است.او با رای مردم انتخاب نشد و به همین دلیل هم نمی‌توان با رای مردم او را از کار برکنار کرد.

بخش دوم حکومت شامل نمایندگان کنگره است که هر یک بر بخش خود نظارت دارند.

این کشور دارای تاریخی کهن است اما در دوران معاصر اشتهار آن بیشتر به خاطر حضور سرهنگ معمر قذافی رهبر نامتعادل آن بوده است که 42 سال بر این کشور حکمرانی کرد.

حکومت استبدادی سرهنگ قذافی پس از شش ماه قیام مردمی و در پی آن جنگ داخلی سرانجام در 2011 به پایان رسید.

اقتصاد در لیبی

تولید ناخالص داخلی این کشور 79/78 میلیارد دلار است و یک میلیون و 82 هزار نفر نیروی کار آن را تشکیل می‌دهند.

محصولات صادراتی این کشور شامل نفت خام، محصولات فراوری شده پتروشیمی، گاز طبیعی و مواد شیمیایی است.

محصولات وارداتی لیبی شامل ماشین‌آلات، کالاهای مصرفی، مواد غذایی و تجهیزات حمل و نقل است.

جمعیت این کشور شش میلیون و 173 هزار و 579 نفر با میانگین سنی 6/33 سال است. امید به زندگی برای زنان در لیبی 44/79 سال و برای مردان 81/74سال است.

97 درصد از مردم این کشور از نژاد بربر و عرب هستند و مذهب 97 درصد ‌از لیبیایی‌ها سنی است. زبان‌های رایج در این کشور شامل عربی، انگلیسی و ایتالیایی است.