
بیوگرافی جواد رضویان
نام: جواد رضویان
زادروز: 6 مرداد 1353
محل تولد: قم
محل زندگی: تهران
پیشه: بازیگر طنز
سالهای فعالیت: از سال 1373 تا کنون
شناخته شده برای: بازی در نقش داوود در سریال پاورچین ساخته مهران مدیری
درباره جواد رضویان
جواد رضویان (زادهٔ1353) بازیگر، سینما و تلویزیون متولد شهر قم است. جواد رضویان از سال 73 در عرصه بازیگری مشغول به کار شده است. ولی با مجموعه طنز پاورچین به کارگردانی مهران مدیری به موفقیت رسید و در جایزه بزرگ این موفقیت را تکرار کرد. جواد رضویان یکی دو تجربه کارگردانی هم داشته که البته نتوانست در این زمینه موفقیتهایی که در عرصه بازیگری بدست آورده بود را تکرار کند. وی تاکنون در چند تله فیلم نیز بازی کرده و تا به حال چند آلبوم نیز بیرون داده است که آخری آن کاری با نام لحاف دوزی است.
زندگی جواد رضویان
سید جواد رضویان بچه سلسبیل است و از طرف مادری یزدی است و از طرق پدری قمی و اصالتا یزدی است. رضویان هم اکنون بازیگر و کارگردان پر طرفداری است اما به بعضی از همکارانش آلرژی دارد – نسبت به سیامک انصاری و مهران مدیری و رضا عطاران آلرژی وحشتناکی دارد و نمیتواند بدون آنکه بخندد روبرویشان بازی کند! به طور اتفاقی وارد این رشته شده و سال اول دانشگاه با مهران غفوریان و امیر غفارمنش و بیژن بنفشه خواه همکلاس بوده و به کمک آنها وارد این رشته شده است. سبک نقاشی اش الیستراسیون است سبک تصویر سازی کودک. در مجموعههای متعددی از جمله سیب خنده، مجیددلبندم و باغچه مینو... شرکت کرد. او با مجموعه سیب خنده به تلویزیون آمد. ولی با مجموعه طنز پاورچین به کارگردانی مهران مدیری به موفقیت رسید و در جایزه بزرگ این موفقیت را تکرار کرد. یکی دو تجربه کارگردانی هم داشته که البته نتوانست در این زمینه موفقیتهایی که در عرصه بازیگری بدست آورده بود را تکرار کند.
فیلم های سینمایی جواد رضویان
|
نام فیلم | سمت | کارگردان | اکران |
---|---|---|---|---|
1391 | کالسکه | بازیگر | آرش معیریان | - |
1389 | کمی شیرین، بسی فرهاد | بازیگر، کارگردان | جواد رضویان | - |
1389 | اخلاقتو خوب کن | بازیگر | مسعود اطیابی | 1390 |
1388 | یک جیب پر پول | بازیگر | قدرتالله صلحمیرزایی | 1389 |
1387 | اخراجیها 2 | بازیگر | مسعود ده نمکی | نوروز 1388 |
1387 | زندگی شیرین | بازیگر | قدرتالله صلحمیرزایی | 1388 |
1387 | چارچنگولی | بازیگر | سعید سهیلی | 1387 |
1387 | ده رقمی | بازیگر | همایون اسعدیان | 1387 |
1387 | دلداده | بازیگر | قدرتالله صلحمیرزایی | 1387 |
1385 | کلاهی برای باران | بازیگر | مسعود نوابی | 1386 |
1383 | شاخه گلی برای عروس | بازیگر | قدرتالله صلحمیرزایی | 1385 |
1383 | شارلاتان | بازیگر | آرش معیریان | 1384 |
فیلم های ویدئویی جواد رضویان
1391 بی نشون بازیگر پدرام بهرامی فر
1389 لیمو ترش بازیگر، کارگردان جواد رضویان
1388 به روح پدرم بازیگر، کارگردان جواد رضویان
1386 معتاد اجباری بازیگر مهدی مظلومی
سریال های تلوزیونی جواد رضویان
سال |
نام مجموعه |
سایر سمتها |
کارگردان |
شبکه |
پخش |
---|---|---|---|---|---|
1391 |
بازیگر |
2 |
رمضان 1392 |
||
1390 |
مهمانان ویژه |
کارگردان |
جواد رضویان |
5 |
1391 |
1390 |
کسی خوابه؟ |
کارگردان |
جواد رضویان |
1 |
نوروز 1391 |
1387 |
مامور بدرقه |
بازیگر |
سعید سلطانی |
5 |
رمضان 1387 |
1386 |
چارخونه |
بازیگر، خواننده |
سروش صحت |
3 |
روتین |
1385 |
فرار بزرگ |
نویسنده |
محمدحسین لطیفی |
3 |
دههٔ فجر |
1384 |
قرارگاه مسکونی |
بازیگر، کارگردان، خواننده |
جواد رضویان |
5 |
نوروز 1387 |
1384 |
ارث بابام |
بازیگر، کارگردان |
جواد رضویان |
3 |
روتین |
1384 |
جایزهٔ بزرگ |
بازیگر |
مهران مدیری |
3 |
روتین |
1381 |
باغچهٔ مینو |
بازیگر، خواننده |
مهدی مظلومی |
3 |
روتین |
1381 |
پاورچین |
بازیگر |
مهران مدیری |
5 |
روتین |
|
دو و نیم هفته |
بازیگر |
- |
3 |
- |
|
سیب خنده |
بازیگر |
بیژن بیرنگ-مسعود رسام |
3 |
- |
مصاحبه ای کوتاه از جام جم آنلاین با جواد رضویان در مورد کارگردانیاش:
-شما به عنوان بازیگری مطرح در گونه کمدی شناخته شدهاید. فکر میکنید این موفقیت را بتوانید در کارگردانی تکرار کنید؟
از همان سال اول که وارد بازیگری شدم شرایطی مهیا نبود که بتوانم در کارم شناخته شوم، اما با گذشت زمان و کسب تجارب مختلف و کار کردن با کارگردانها و بازیگران حرفه ایتر به تکاملی رسیدهام که برخی دوستان لطف میکنند و میگویند در کارهای کمدی به توفیقاتی دست پیدا کردهام. در کارگردانی هم نیاز به فرصت دارم. امیدوارم بتوانم اثری که در شأن و اندازه مخاطب مشکل پسند ایرانی است، ارائه کنم..
-تجربه طولانی مدت بازیگری در فیلمهایی که نقاط مشترک زیادی داشت و کمدیهایی بود که سبک خاص خودتان را داشت، اینها چه تأثیری روی کارگردانیتان گذاشت؟ از فیلمنامه و بازیگران انتظار داشتید ادامه مسیری که تا به حال در آن حرکت کردهاید را شکل دهند یا میخواستید کار جدیدی ارائه کنید؟
قطعا میخواستم کار جدیدی ارائه کنم و به اصطلاح طرحی نو در اندازیم؛ چون خودم از جواد رضویان تکراری خسته شده بودم که مثلا در خیلی از فیلمها از روستا وارد شهر میشد. خودم از این تکرار فرار میکردم، اما خیلی وقتها مجبور میشدم و در رودربایستی قرار میگرفتم. بدون تعارف عرض میکنم خیلی وقتها برحسب نیاز بود. بعضی دوستان هم با ساده پنداری به این کار نگاه میکردند و فکر میکردند چه کاری جواد رضویان را نود شب یا بیشتر در تلویزیون نگه میدارد و مردم را هم جذب میکند، همان روش را در سینما نیز اجرا کنیم. اما سینما با تلویزیون کاملا فرق دارد. به دلیل کم اطلاعی، تعداد کارگردانها و نویسندگان کمدی خوبمان به تعداد انگشتان دست هم نمیرسد. به همین علت اگر کاری کمی از درجه معمولی بهتر شود نمره عالی به آن میدهیم. گاهی که به سریالهای قدیمیای که در آن بازی کرده ام نگاه میکنم، میبینم طی این سالها، کمدی پیشرفت چشمگیری نداشته و حتی گاهی پسرفت کردهایم.
-شما در مسیری که حرکت میکردید مخاطب خاص خودتان را داشتید و موفق بودید. فکر میکنید ادامه دادن آن مسیر پاسخگوی مخاطب نبود؟
جلب مخاطب را موفقیت نمیدانم. مخاطب در یک اثر با شخصیت همذات پنداری میکند و این همراهی ادامه مییابد. این دلیل بر توفیق بازیگر نیست، بلکه نشانه صبوری و به عقیده من ترحم مخاطب نسبت به بازیگر است. مثلا در بعضی کارهایی که این اواخر در سینما انجام دادم، دوست نداشتم مخاطب به خاطر گذشته ام به سینما برود. دوست داشتم اگر جذب کار میشود، فردا بگوید بروید ببینید جواد رضویان چه فیلمی بازی کرده، نه این که بگوید او را شبیه فیلمهای قبلیاش دیدیم. این تکرارها آزرده خاطرم میکرد. این تکرار در مورد بسیاری از دوستانمان هم هست. مشکلات زیادی مثل محدودیت در شوخی با اصناف و مشاغل و گرایشها و عقیدهها هم وجود دارد که باعث میشود متنها محدود شود.
-به دلیل دور شدن از این تکرار بود که در سریال خودتان بازی نکردید؟
خیلی از دوستان به این باور رسیده بودند که کارگردانی میکنم تا در کار خودم بازی کنم. میخواستم این تفکر را از بین ببرم. همین طور اگر جای هر کدام از بازیگران میخواستم بازی کنم، نمره پایینتری از آنها میگرفتم.
-از تفاوت کار تلویزیونی و سینمایی گفتید. کمی در این مورد توضیح دهید.
نمی توانیم سینما و تلویزیون را به هم نزدیک کنیم. در سینما مواردی هست که شامل ممیزی نمیشود، ولی در تلویزیون به آنها نمیشود نزدیک شد. در سینما در گفتن خیلی از دیالوگها و ساختن خیلی از موقعیتها راحت تر میتوانیم عمل کنیم. ساختار سینما و تلویزیون ما کاملا از هم جداست.
-از مجموع صحبتهایتان و این همه تغییری که در تفکرتان به وجود آمده، میشود به این نتیجه رسید که از این به بعد قرار است جواد رضویان را با سبک و سیاق جدیدی ببینیم؟
اصلاً به همین خاطر است که در دو سال اخیر کم کار شده ام. واقعاً دلم میخواهد چیزی که در شأن و لیاقت مخاطب سینما و تلویزیون است، ارائه کنم. بعضی دوستانمنتقد ما را نقد میکنند، اما آنقدر نقدها مغرضانه است و کم لطفی در آن وجود دارد، آنقدر نقدها شخصی است که آدم متعجب میشود. هرچند اگر جایی حرف حسابی زده شد، سعی کرده ام آویزه گوشم کنم. اما وقتی غرض ورزی و بی انصافی میبینم، خیلی جدی نمیگیرم. نقد مردم برایم حکم است، آنها هستند که نمره قبولی و ردی کارهایم را میدهند.
-نکته ای هست که به عنوان کلام آخر اضافه کنید؟
امیدوارم مخاطب همانطور که مرا تا اینجا تحمل کرده باز هم تحمل کند. واقعا این دو سال سختی کشیدم تا کار نکنم. ما به کار کردن جلوی دوربین عادت داریم. عادت داریم که در خیابان راجع به کارهایمان صحبت کنند. در این دو سالی که کار نکردم واقعا ریاضت کشیدم. من بچه تلویزیون هستم، اما گلایه هایی دارم. بعد از «قرارگاه مسکونی» یک سال سریالم بلاتکلیف ماند که باعث شد احساس کنم از خانه خودم رانده شده ام و این احساس بسیار بدی بود. خودم را بچه گروه کودک میدانم و آرزو دارم روزی به گروه کودک برگردم.
وای چقدر جالب بود :oops:
خوب بود ممنون