انسانم آرزوست

آرزو اصطلاحی مستقل از امید یا هدف است و اصولا امید و هدف می توانند قسمتی از آرزوی انسان باشند ، انسان با دانش خود هدفی را طراحی میکند اما آرزو ناخود آگاه در ذهن انسان می نشیند بدون اینکه بداند دستیابی به آرزو مناسب وضعیتش هست یا نه

انسان بنا به موقعیتی که در آن به دنیا می آید ، رشد می کند و زندگیش ادامه پیدا میکند به موضوعاتی علاقه مند می شود و موقعیت می تواند از خانواده ، محیط اجتماعی ، سن و هر چیز دیگری باشد

آرزوهای انسان در قالب نیروهای قابل دسترس شامل حسی یا خیالی شکل میگیرد

انسان پیوسته در تحقق آروزهای خویش تلاش می کند و زندگی را بدین شکل برای خود شیرین می کند

در ادامه این مطلب آسمونی شعر "انسانم آرزوست" از مولوی را برای شما نگارش نمودیم، این شعر با صدای علیرضا عصار نیز خوانده شده است.

بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست 

بگشای لب که قند فراوانم آرزوست

ای آفتاب حسن برون آ دمی ز ابر
کان چهره ی مشعشع تابانم آرزوست

گفتی بناز بیش مرنجان مرا برو
آن گفتنت که بیش مرنجانم آرزوست

آن دفع گفتنت که برو شه به خانه نیست
آن ناز و باز تندی دربانم آرزوست

زین همرهان سست عناصر دلم گرفت
شیر خدا و رستم دستانم آرزوست

زین خلق پر شکایت گریان شدم ملول
آن های و هوی و نعره ی مستانم آرزوست

والله که شهر بی تو مرا حبس میشود
آوارگی کوه و بیابانم آرزوست

یک دست جام باده و یک دست زلف یار
رقصی چنین میانه ی میدانم آرزوست

دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر
کز دیو و دل ملولم و انسانم آرزوست

گفتند یافت می نشود گشته ایم ما
گفت آن چه یافت می نشود آنم آرزوست
گفت آنچه یافت می نشود آنم آرزوست

والله که شهر بی تو مرا حبس میشود
آوارگی کوه و بیابانم آرزوست

یک دست جام باده و یک دست زلف یار
رقصی چنین میانه ی میدانم آرزوست

دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر
کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست

گفتند یافت می نشود گشته ایم ما
گفت آنکه یافت مینشود آنم آرزوست
گفت آن که یافت می نشود آنم آرزوست