- آسمونی
- مجله اینترنتی
- موسیقی
- ژانر موسیقی
- موزیک هیپ هاپ از خارجی و دنس تا ایرانی
موزیک هیپ هاپ از خارجی و دنس تا ایرانی
رپ (MC) و DJ (ترکیب صدا و اسکرچ). این موارد به همراه رقص برک و گرافیتی (یا دیوارنویسی) چهار بخش هیپ هاپ ، یک نهضت فرهنگی که توسط جوانان شهری به خصوص توسط سیاهان آمریکا ایجاد شد را تشکیل میدهد. در شهر نیویورک، در اوایل دهه 1970. در سال 2006، موسیقی رپ پس از موسیقی کلاسیک دومین موسیقی محبوب در ایالات متحده آمریکا بود. موسیقی هیپ هاپ از دو بخش اصلی تشکیل شدهاست :موسیقی هیپ هاپ یا موسیقی رپ یکی از سبکهای موسیقی است که بهطور موازی با فرهنگ هیپ هاپ رشد کرد. اگر می خواهید با موسیقی هیپ هاپ بیشتر آشنا شوید این بخش آسمونی را تا انتها مطالعه نمایید چرا که به معرفی کامل موزیک هیپ هاپ می پردازیم. موسیقی هیپ هاپ ، عموما از یک یا چند خواننده رپ که داستانهای شبه خود زندگی نامه تعریف میکنند تشکیل شدهاست ، این داستانها اغلب مربوط به یک همتای خیالی ، و به صورت اشعار بسیار ریتمیک پر از تکنیکهایی همچون همگونی مصوتها، تجانس آوایی، و قافیه است. خواننده رپ با یک قطعه سازی که اغلب از آن تحت عنوان «بیت» یاد میشود همراهی میشود، این ساز توسط یک دی جی نواخته شده ، و توسط یک تهیهکننده ، یا یک یا چند نوازنده خلق شدهاست.
اغلب بیت با استفاده از یک ترکیب از وقفه کوبهای از یک آواز دیگر ، که معمولاً یک ترانه فانک یا موسیقی سول است ساخته میشود. علاوه بر طبل دیگر صداها نیز اغلب به صورت ترکیبی ، الکترونیکی ، یا اجرایی هستند. گاهی اوقات یک بخش میتواند سازی ، نشانه مهارت دی جی یا سازنده باشد. هیپ هاپ در برانکس ، واقع در نیویورک ، یعنی زمانی که DJ بریک ضربهای را از آوازهای فانک و دیسکو جدا کردند شکل گرفت. نقش اولیه رئیس تشریفات معرفی DJ و موسیقی و تشجیع حضار بود. روسای تشریفات با صحبت کردن در بین آوازها ، به رقص شور و هیجان میدادند ، با حضار احوالپرسی میکردند یا برای آنان لطیفه و حکایت تعریف میکردند. سرانجام این رویه شکل بندی بهتری گرفت و «رپ» نام گرفت. تا سال 1979 هیپ هاپ از نظر تجاری تبدیل به یک نوع موسیقی محبوب شد و شروع به وارد شدن به جریان غالب در آمریکا کرد. در دهه 1990 ، یک نوع از هیپ هاپ به نام رپ گنگستا تبدیل به بخش عمده موسیقی آمریکا شد و جنجال بسیاری بر سر ترانههایی که گفته میشد به تبلیغ خشونت ، بی بند و باری ، استفاده از مواد مخدر و زن ستیزی میپردازد شکل گرفت. با این وجود تا آغاز دهه 2000 ، موسیقی هیپ هاپ در صدر فهرست موسیقیهای محبوب قرار گرفت و به سبکهای مختلف در گوشه و کنار جهان نواخته میشد.
مشخصات هیپ هاپ : هیپ هاپ یک جنبش فرهنگی است که موسیقی بخشی از آن است. موسیقی خود از دو بخش تشکیل شدهاست ، رپ ، یعنی ارائه آوازهای سریع ، بسیار آهنگین و تغزلی و DJ ، که یا از طریق پخش کننده صفحه turntable ، ساز یا تولید صدای ساز ضربی با دهان ساخته میشود. یکی دیگر از جنبههای مهم موسیقی هیپ هاپ مدی است که در کنار موسیقی شکل گرفتهاست. ساختار آهنگین هیپ هاپ : بیت (نه ضرورتاً از طریق رپ) در هیپ هاپ تقریباً همیشه به صورت کسر 4/4 است. هیپ هاپ در کانون آهنگین خود میچرخد : به جای شمارش «مستقیم» 4/4 (موسیقی پاپ ؛ هیپ هاپ بر اساس احساس پیش بینی شده تقریباً شبیه تأکید «چرخش» در کوبه جاز است. همانند تأکید تریوله در چرخش ، آهنگ هیپ هاپ ظریف بوده و به ندرت به صورت موجود نوشته شدهاست (مبنای 4/4: نوازنده طبل اجرای هیپ هاپ را بر عهده دارد) و اغلب به صورت «تأخیری» یا معوق نواخته میشود.البته در آهنگسازی هیپ هاپ ، از ضربهای 2/4، 3/4، 6/8 و … نیز استفاده میشود این روش بیشتر در موسیقی سول ، دیسکو و موسیقی فانک ، که در آن بیتها و موسیقی آهنگین در طول قطعات تکرار میشد ابداع شد. در دهههای 1960 و 1970، جیمز براون به صورت رؤسای تشریفات امروز صحبت میکرد ، آواز میخواند و فریاد میکشید. این روش موسیقی پایگاه کامل را برای رؤسای تشریفات برای قافیه سرایی فراهم میآورد. به همین دلیل موسیقی هیپ هاپ عموماً به رئیس تشریفات میپردازد ، و اهمیت اشعار و تبحر در ارائه را تشدید میکند. احتمالاً هیپ هاپ سازی مهمترین استثنای این قاعدهاست. در این نوع از هیپ هاپ ، دی جیها و سازندگان میتوانند با ایجاد قطعات سازی تجربیات جدیدی به دست آورند. در حالی که ممکن است آنان آوازهای راک را ترکیب کنند، آنان مقید به چارچوب هیپ هاپ سنتی نیستند.
آلات موسیقی هیپ هاپ و نحوه ساخت هیپ هاپ : ساز هیپ هاپ چه از نظر سیستم صوتی و چه از نظر ضبط و چه از نظر آهنگسازان و سازهای مورد استفاده آنان برگرفته از دیسکو ، فانک ، و ریتم و بلوز است. استفاده دی جیهای دیسکو و باشگاه از میکس از نیاز به استمرار موسیقی و در نتیجه انتقال آرام در بین قطعات ناشی میشد. بنابر مقایسه ، هیپ هاپ کول دی جی هرک ، جدا کردن و بسط تنها بریک—یک تکنوازی کوبهای میان پرده— از طریق ترکیب دو نسخه از یک قطعهاست. این امر ، به گفته آفریکا بامباتا ، «بخش خاص قطعهاست که همه منتظر آن هستند ، آنها آمادهاند به هیجان بیایند.» (توپ ، 1991) جیمز براون، باب جیمز ، و پارلیامنت—در میان بسیاری دیگر— مدتها منبع محبوبی برای بریک بودند. میتوان قطعات ساز را نیز اغلب به صورت شیپور به این قطعات افزود (همانجا). بنابراین سازهای هیپ هاپ ترکیبی یا مبتنی بر سیستم صوتی شبیه موسیقی فانک ، دیسکو ، یا سول است. آوازها ، گیتار ، کیبورد ، باس ، طبل و کوبه. گرچه موسیقی هیپ هاپ اولیه صرفاً مرکب از بیتهای بریک دی جی و دیگر قطعات قطعه وینیل بود ، ظهور طبل برقی به آهنگسازان هیپ هاپ اجازه داد تا حدودی پارتیتورهای اولیه را به دست آورند. مجموعه طبل را میتوان همراه با موسیقی قطعات وینیل یا به تنهایی نواخت. اهمیت توالی طبلهای کیفی تبدیل به مهمترین کانون توجه آهنگسازان هیپ هاپ شد چرا که این ریتمها (جملهها) بهترین بخش برای رقص بودند. متعاقباً ، طبلهای برقی برای تولید صدای قوی طبل باس تجهیز شدند. این امر به پیشی جستن تک نوازی طبل بر فانک قدیمی ، آلبومهای سول و R&B مربوط به اواخر دهه 1960 و اوایل تا اواسط دهه 1970 منجر شد. طبلهای برقی مجموعه محدودی از صداهای از پیش تعیین شده ، از جمله های هت ، طبل کوچک ، تام ، و طبل باس در اختیار داشتند. آغاز استفاده از ترکیب کننده نحوه ساخت موسیقی هیپ هاپ را تغییر داد. یک ترکیب کننده میتواند کلیپهای صوتی کوچک را از هر گونه ابزار ورودی ، همچون صفحه گردان بازسازی کند. سازندگان میتوانستند الگوهای طبل شبیه به هم را ترکیب کنند. مهم تر اینکه ، آنان میتوانستند مجموعهای از سازها را با هم ترکیب کنند تا در کنار طبل خود بنوازند. سرانجام موسیقی هیپ هاپ دسته کامل خود را گرد هم آورد. بسیاری از سازندگان و شنوندگان افتخار میکنند که برخی قطعات از سنتهای هیپ هاپ است و بنابراین منبع خوبی از ترکیبها و وقفه هاست. تا به امروز، تولیدکنندگان از تجهیزات مرموزی برای بازسازی صدای خشن مورد استفاده در قطعات قدیمی استفاده میکنند. این امر به قطعات اعتبار بخشیده و خاطره پیشینه هیپ هاپ را در ذهن شنوندگان تداعی میکند.
پیشینه هیپ هاپ : مهمترین دورههای تاریخی هیپ هاپ دورههای هیپ هاپ مکتب قدیم دوره (1970 تا 1985) است ، که از آغاز دوره هیپ هاپ تا زمان ورود آن به جریان غالب ، و دوره هیپ هاپ عصر طلایی (1985 تا 1993) است ، که صدای ایست کوست و وست کوست را با هم ادغام کرده و با ظهور رپ گنگستا و جی فانک ، که ساخته وست کوست است وارد عصر جدید شد. سالهای پس از 1993 شامل هیپ هاپ پورنو ، بیلینگ و ژانرهای مخفی ، که دوران جدید را تعریف میکند است. هیپ هاپ در طول دهه 1970 در بلاک پارتی در شهر نیویورک شکل گرفت ، یعنی زمانی که دی جیها شروع به جدا کردن بریکهای کوبهای برای مقابله با آوازهای فانک ، سول ، R&B و دیسکو کردند. خاستگاه این نوع از آواز به اوسط دهه 1950 بر میگردد یعنی زمانی که هنرمند راک سول/فانک جیمز براون دسته ریچارد کوچولو را نخستین گروهی دانست که موسیقی فانک را در بیت راک قرار داد. این آوازها بر مبنای & ndash ؛ دی جی «بریک بیت» ساخته شدهاست. با افزایش محبوبیت هیپ هاپ ، نوازندگان شروع به صحبت کردن در حین نواخته شدن موسیقی کردند ، و از آن پس «رئیس تشریفات» یا «امسی» نام گرفتند. در سال 1979، دو آلبوم هیپ هاپ نخستین بار به صورت تجاری پخش شد : «شاه تیم 3 (جاک شخصیت)» ساختهدسته فتبک و «شادی رپها» ساخته دسته شوگرهیل ؛ شادی رپها چهلمین آهنگ برتر آمریکا در نمودار آهنگهای پاپ برتر شد. دسته راک بلوندی با آهنگ شعف، در سال 1980 ، در فهرست صد آهنگ برتر جایگاه اول را به خود اختصاص داد. در دهه 1980، هیپ هاپ تنوع بیشتری یافت و تبدیل به نوع پیچیده تری از موسیقی شد. هم زمان ، فنون پیچیده تری ایجاد شد که از آن جمله میتوان به اسکرچ ، و ضبط الکترونیکی اشاره کرد. در اواخر دهه 1980 ، با افزایش محبوبیت این ژانر از موسیقی شماری از سبکها و زیر گونههای جدید هیپ هاپ پا به عرصه گذاشت. آهنگسازان هیپ هاپ شروع به همکاری با دستههای راک کردند و ژانرهای جدیدی همچون هیپ هاپ خودآگاه ، جاز رپ و رپ گنگستا را به وجود آوردند. در دهه 1990 ، رویارویی طولانی میان رپهای گنگستا در وست کوست و ایست کوست آغاز شد. این امر منجر به فنای هر دوی توپاک شکور و بی. آی. جی بدنام، به ترتیب در سالهای 1996 و 1997 شد. در سال 1996 ، گروه رپ کلیولند بون تاگز-ان-هارمونی با آهنگ «چهار راه تا» رکورد 32 ساله بیتلیها برای سریعترین رشد را پشت سر گذاشت و در سال 2000 ، آلبوم مارشال مترز ال پی ساخته اولین خواننده سفیدپوست رپ امینم بیش از نه میلیون نسخه فروش داشت و جایزه گرمی را به خود اختصاص داد.
تأثیر موسیقی هیپ هاپ : جدای از محبوبیت بسیار هیپ هاپ ، این ژانر از موسیقی تأثیر چشمگیری بر اکثر انواع موسیقی مردمی داشت. برخی هنرمندان بیت یا رپ هیپ هاپ را با راک اند رول ، هوی متال، پانک راک ، مرنگو ، سالسا ، کومبیا ، فانک ، جاز ، خانگی ، تاراب ، رگا ، هایلایف ، ام بالاکس و سول درهم آمیختند. خوانندگان پاپ نوجوانان و دسته پسرها همچون بک استریت بویز، انسینک، کریستینا آگوئیلرا، جسیکا سیمپسون، و بریتنی اسپیرز در بسیاری از تک خوانیهای خود از بیتهای هیپ هاپ استفاده میکنند. از اوایل دهه 1990 ارتباطی نزدیک و خاص بین موسیقی هیپ هاپ و موسیقی حزنانگیز بودهاست. در واقع امروزه تقریباً در تمامی موسیقیهای حزنانگیز ثبت شده عناصری از موسیقی هیپ هاپ یافت میشود. ترکیب این دو به نام nu soul در اواخر دهه 1980 در گروههای New Jack Swing دیده شدند. با این وجود تا بیش از ظهور نوازندگانی مانند ماری جی بلیگ و ماریا کری شکل مدرن آن بوجود نیامد. در اواخر دهه 1990 و اوایل 2000، تأثیرات موسیقی هیپ هاپ در خوانندگانی مانند دی انجل ، لارین هیل ، جیل اسکات و آلیشا کیز مشهودتر شد. طی دهه 80 ، گروههای مشهوری مانند Run-D.M.C هم از هیپ هاپ و هم از هارد راک در ژانرهای جدیدی استفاده کردند که نمونه آن «Walk This Way» است با اجرای اروسمیث که موفقیتی فوقالعاده بدست آورد. سایر نوازندگانی مانند آیس تی و گروهش Body Coun از هیب هاب ، بانک راک و متال استفاده کردند، با این حال اینطور گفته میشود که اولین گروهی که متال را با تکنیکهای آوازی رپ آمیخت گروه Anthraxبودهاست. برداشت جدید «Bring The Noise» توسط (Anthraxو دشمن مردم (ابهامزدایی) نمونهای خوب از اولین آهنگهای رپ - متال است. Biohazard Faith No More, Rage Against The Machine از جمله سایر نمونههای اولیه این گونه موسیقیها میباشند. در اواخر دهه 1990 با ظهور گروههای مانند لینکین پارک ، لیمپ بیزکت وکورن که نیو متال نام گرفتند موسیقی رپ- متال محبوب تر شد و در عین حال بیشتر مورد انتقاد طرفداران هر دو ژانر موسیقی قرار گرفت. در آمریکای لاتین ، موسیقی رپ در دهه 1980 به صورت toasting که قسمتی از موسیقی جامائیکایی ragga میباشد شناخته شد. به عنوان مثال غزلیات رپ از قبل بخشی ازsoca music بودند. رشد موسیقی هیپ هاپ در این ناحیه باعث ظهور آمیزههای آشکاری مانند[reggaeton و timba شد. در آفریقا نیز آوازهای رپ گونه مانند tassou) سنگالی از قبل بخشی از موسیقیهای محبوب بودند و موسیقی هیپ هاپ به سهولت به سبکهای مشهوری مانند طرب (آفریقا) و mbalax ادغام شد. در کوبا نیز با گروههایی مانند Anonimo Consejo, Doble Filo, Papa Umbertico و گروه فمینیستی و همجنسگرا Krudas هیپ هاپ رشدی قابل توجه یافت. این ژانر همچنین بر سبکهای مختلف موسیقی الکترونیک نیز تأثیر داشت. تأثیرات موسیقی هیپ هاپ در ژانرهایی مانند تریپ هاپ، jungle, UK garage, grime و سایر ژانرها کاملاً مشهود است.
اثرات اجتماعی هیپ هاپ : موسیقی هیپ هاپ قسمتی از یک نهضت فرهنگی به نام هیپ هاپ است که شامل عناصری مانند رقص برک و هنر دیوار نویسی بهمراه فهرست مرتبطی اززبان عامیانه در موسیقی هیپ هاپ، مدهای هیپ هاپ و دیگر عناصر است. محبوبیت موسیقی به محبوبیت فرهنگ هیپ هاپ در ایالات متحده و دیگر کشورها کمک کرد. اواخر دهه 1990 شاهد افزایش محبوبیت سبک زندگی «bling bling» در موسیقی بود که بر روی نمادهایی همچون ثروت و مقام مثل پول ، جواهرات ، اتوموبیل و لباس تکیه داشت. با اینکه نماد ثروت از زمان زایش موسیقی هیپ هاپ بوجود آمده بود ، فرهنگ جدید و قوی تر «bling bling» ریشه در کارهای بسیار موفق اواسط تا اواخر دهه 90(مخصوصاً کارهای ویدیویی) پاف ددی ، Bad Boy Records و همچنین کارNo Limit Records توسط مستر پی داشت. با این حال واژه آن درسال 1999 Cash Money Records در کار تک نفرهاش «bling bling» خلق شد. از مظاهر سبک زنگی و نگرش «bling bling»، طرفداران Cash Money بودند. با اینکه بسیاری از طرفداران رپ ، مخصوصاً گانگسترها ، بی هیچ واهمهای فرهنگ bling bling را دنبال میکنند ، دیگران (بیشتر هنرمندانی خارج از جریان هیپ هاپ) عملاً پیروان بی چون وچرای bling bling را سرزنش کرده و این فرهنگ را ماتریالیستی مینامند. آلبوم همه نگاهها به من محصول سال 1996 بخاطر ژانری که داشت ، از آلبومهای بسیار تأثیر گذار آن زمان بود و موفقترین کار توپاک شکور محسوب میشد. موفقیت چشمگیر هیپ هاپ --- مخصوصاً سبک رپ گانگستری --- اثرات اجتماعی بسیاری نیز در طرز رفتار جوان مدرن داشتهاست. رفتارهای خودخواهانهای که معمولاً در غزلیات و آثار ویدیویی برخی از هنرمندان هیپ هاپ نمایش داده شدهاست ، بارها اثراتی منفی بر برخی از طرفداران ایدهآلیست آنها داشته است. این در حالی است که بطور حتم رفتارهای تعدادی از هنرمندان خاص نمیتواند نشاندهنده رفتار جامعه هیپ هاپ باشد ، و تأثیر محتوای غزلیات هیپ هاپ بر جوانانی که بخشی از فرهنگ هیپ هاپ را تشکیل میدهند جای بحث دارد، چنین جوانانی اغلب نقاب شخصیتی یک" گانگسترً را دارند در حالیکه عضو هیچ گروه تبهکاری نیستند.
اغلب چنین نقابهای شخصیتی موجب رفتارهای غیر اجتماعی مانند کناره گیری از دوستان ، بیتوجهی به تحصیلات ، عدم پذیرش قدرتها و انجام جرمهای کوچک مانند خرابکاری میشود. در حالیکه اغلب شنوندگان میتوانند نکات داستانهای مربوط به رفتار اجتماعی را تشخیص دهند، یک گونه فرهنگ فرعی بنام pseudo-gangsta در میان جوانان آمریکای شمالی ایجاد شدهاست. از آنجا که موسیقی هیپ هاپ تقریباً همیشه بریک مردانگی زیاد تأکید دارد ، چنین گفته میشود که غزلیاتش نشان دهنده یک ذهنیت هوموفوبیا است. اغلب تردیدها و گمانهای در مورد وجود تعداد بسیاری موزیسینهای هیپ هاپ همجنسگرا وجود دارد که از ترس از دست دادن کارشان خود را مخفی نگه داشتهاند. چنین شایعاتی در مورد برخی هنرمندان هیپ هاپ از قبیل کوئین لطیفه ، دا برات و برخی دیگر گفته میشود. در سال 2001 ، فستیوال سالانه به نام PeaceOUT World Homo Hop Festival در اوکلند در کالیفرنیا برگزار شد که برای اولین بار در این فستیوال تمامی نوازندگان همجنسگرا ، دو جنسی و رپهایی که تغییر جنسیت داده بودند حضور داشتند و از آن تاریخ این فستیوال هر ساله برگزار شده ست. در سال 2003به همجنسگرا و هنرمند رپ و هیپها ، کاشن عنوان Baby Phat داده شد ، با این وجود آثار او هرگز به معرض نمایش گذاشته نشدند. در سال 2005، Pick Up the Mic عرضه شد که در آن به نوازندگان LGBT هیپ هاپ پرداخته شده بود.
هیپ هاپ زبان عامیانه خود را دارد که شامل کلماتی مانند yo , flow و phat میباشد. به دلیل موفقیت تجاری قابل توجه هیپ هاپ در اواخر دهه نود و اوایل قرن 21، بسیاری از این گونه کلمات در لهجههای مختلفی در سرتاسر آمریکا و جهان بکار رفتند و حتی کسانی که از طرفداران هیپ هاپ نبودند از کلماتی مانندdis بارها استفاده میکردند. کلماتی مانند homie نیز وجود دارند که به پیش از زمان هیپ هاپ برمیکردند اما اغلب به هیپ هاپ نسبت داده میشدند و دلیل آن هم ارتباط نزدیک بین آثار هیپ هاپ و لهجه بسیاری از نوازندگان است ، انگلیسی محاورهای آفریقایی آمریکایی. برخی مواقع اصطلاحاتی مانند «خیلی باحالی» با یک ترانه جا افتاده (در اینجا ، در ترانه «دستانت را جایی نگه دار که من ببینم» با باستا رایمز و تنها به همین صورت کوتاه شده بکار میروند. زبان عامیانهای مانند اسنوپ داگ و E-40 که قانونمند هستند ودر آنها با اضافه کردن «-izz» به وسط کلمهها "shit" به "shizznit" تبدیل میشود اهمیتی خاص دارند (بعضی مواقع نیز "n" اضافه میگردد). این روشها که از زبان بی مفهوم فرنکی اسمیت در ترانه سال 1980 او به نام «DoubleDutch Bu» آغاز شده است ، حتی در میان کسانی که طرفدار هیپ هاپ نیستند نیز رواج یافته ، در حالیکه این افراد احتمالاً از منشأ آن بی اطلاع هستند.
سانسور هیپ هاپ : احتمالاً هیپ هاپ به دلیل بکارگیری الفاظ نامناسب در مقایسه با سایر موسیقیهای سالهای اخیر بیش ازهمه با مشکل سانسور مواجه بودهاست. بسیاری از اشعار این سبک تجسم کننده جنگ و کودتاهایی هستند که در نهایت به سرنگونی نظام میانجامند. برای مثال شعر Gotta Give the Peeps What They Need محصول گروه Public Enemy بدون کسب اجازه از سازندگان آن مورد ویرایش قرار گرفت که طی آن کلماتی همچون «آزاد مومیا ابو جمال». استفاده گسترده از فحش و ناسزا در بسیاری از اشعار باعث شدهاست که بر سر پخش آنها بصورت آثار ویدیویی در کانالهای تلویزیونی مثل MTV و یا در رادیو جنجالهای بسیار برانگیخته شود. در نتیجه بسیاری از آثار هیپ هاپ بصورت سانسور شده پخش میشوند که طی این سانسورها کلمات مستهجن حذف شده (در حالیکه موسیقی متن حذف نمیشود) و یا حتی کلمات و اشعاری کاملاً متفاوت جایگزین آنها میشود. نتیجه ، که معمولاً باعث میشود باقی اشعار نامفهوم شوند و یا با ضبط اصلی کار متناقض باشند ، همراه با دیگر جنبههای موسیقی کاملاً مورد توجه قرار گرفتهاند و در فیلمهایی همچون آستین پاورز : در عضو طلایی مورد مضحکه قرار گرفتهاند ، که در آن شخصیتی که در فضای مضحکه آمیزی از هیپ هاپ در حال بازی است ، شعری را میخواند که کاملاً سانسور میشود. در سال 1995 راجر ابرت مینویسد : «رپ در محافل سفید پوستان از وجهه بدی برخوردار است. بسیاری بر این باورند که موسیقی رپ در بر گیرنده الفاظ مستهجن ، خشن ، ضد سفید پوست و توهین آمیز نسبت به زنان است. در حقیقت برخی از این الفاظ همین گونهاند. اما بیشتر آنها اینگونه نیستند. این در حالیست که بسیاری از سفید پوستان اهمیتی نمیدهند. آنها صدای سیاه پوستان را ناخشنود و نا هماهنگ میدانند. با این حال رپ اکنون همان نقشی را بازی میکند که باب دیلن در سال 1960 بازی میکرد. رپ آرزوها و خشمهای یک نسل را بیان میکند و قسمت اعظم آن در غالب نوشتههای رسا موجود است.»