- آسمونی
- مجله اینترنتی
- چهره ها
- چهره های ورزشی
- بیوگرافی هكتور كاسترو
بیوگرافی هكتور كاسترو
متولد 29 نوامبر 1904 در مونته‌ویدئو. كاسترو تنها 13 سال داشت كه به دنبال یك بی‌احتیاطی دست راستش از ساعد با ارّه برقی قطع شد و همین امر لقبی ماندگار را برایش به جای نهاد. معلولیت هرگز خللی به عشق كاسترو به فوتبال وارد نكرد. با این حال او در میادین فوتبال به "EL manco" ملقب شد؛ یعنی "یك دست".
هکتور فوتبال را از تیم جوانان "اتلتیك كلوب لیتو"آغاز كرد و از 1921 تا 1924 در این تیم توپ زد. او همچنان در این باشگاه بازی می‌كرد كه مورد توجه تیم بزرگسالان ناسیونال قرار گرفت و به سرعت به بازیكن اصلی این تیم بدل شد تا اندكی بعد به عضویت تیم ملّی نیز درآید. كاسترو اولین بار در نوامبر 1923 این پیراهن را به تن كرد و به مدّت 12 سال عضو "سلسته" باقی ماند. هکتور با ناسیونال در سال 1924 قهرمان لیگ اروگوئه شد.
دو سال بعد با تیم ملّی فاتح كوپاآمه‌ریكا و در المپیك 1928 نیز قهرمان شد. مهاجم معلول درتمام این سالها در اكثر بازیها برای ناسیونال گلزنی می‌كرد و به واسطه همین درخشش در جام‌جهانی 1930 نیز بازیكن ثابت تیم ملّی بود.
وی در نخستین بازی اروگوئه در برابر پرو تك‌گل بازی را به ثمر رساند تا اولین گلزن اروگوئه در تاریخ جام‌جهانی لقب گیرد. كاسترو با قهرمانی اروگوئه در جام جهانی، كلكسیون افتخارات خود را تكمیل كرد و آن‌گاه فصل 33-1932 را در تیم "استودیانتس" سپری كرد. پس از آن مجدداً به ناسیونال بازگشت و در فینال لیگ 1933 جنجالی بزرگ را رقم زد! در آن فینال دیدار ناسیونال و پنارول بدون رد و بدل شدن هیچ گلی در جریان بود كه كاسترو گل اوّل بازی را به ثمر رساند. توپ قبل از گل اوت شده بود و این امر چنان واضح بود كه نیاز به دستگاههای پیشرفته نداشت. امّا توپ پس از برخورد به جعبه پزشكی كنار زمین وارد میدان شد و ضربه كاسترو ناباورانه مورد قبول واقع شد! پس از آن جریان بازی از دست داور خارج شد و سه بازیكن پنارول به علّت برخورد فیزیكی با داور از میدان اخراج شدند!
شدّت ضربات وارده به "تلس فورو رودریگوئز" داور میدان به حدّی بود كه او قادر به ادامه بازی نبود یكی از كمك‌های او، مسابقه را ادامه داد. امّا توقف‌های پیاپی سبب شد تا او پس از هفت دقیقه به دلیل كمبود نور در استادیوم، بازی را متوقف سازد. بدین ترتیب قهرمان لیگ مشخص نشد. كمتر از دو ماه بعد و در 30 جولای كمیته لیگ تصمیم گرفت كه گل كاسترو را مردود اعلام كرده و نیز اخراج "اولیسس جیفلت" را باطل كند. علاوه بر آن 20 دقیقه باقیمانده در استادیوم سانته‌ناریو برگزار شود با این تفاوت كه مسابقه در پشت دربهای بسته انجام گیرد. امّا مسابقه بدون گل خاتمه یافت تا به شكلی غیر معمول، دو وقت اضافی برای این دیدار در نظر گرفته شود (در آن زمان برگزاری یك نیمه وقت اضافی در لیگ اروگوئه معمول بود). باز هم گلی به ثمر نرسید و دیدار در 2 سپتامبر تكرار شد. امّا بازیكنان در طول 90 دقیقه و دو وقت اضافی باز هم گلی به ثمر نرساندند تا سومین play – off در 18 نوامبر برگزار شود. این دیدار اوج درخشش كاسترو بود. حتی با این كه رقیب دو بار گلهای وی را جبران نمود امَا سرانجام كاسترو هت‌تریك خود را كامل كرد و ناسیونال با پیروزی (3-2) قهرمان لیگ شد. آن هم پس از 6 ماه از برگزاری اولین فینال با پنارول! فینال طولانی لیگ اروگوئه سبب شد كه مسابقات دوره بعد تا نوامبر 1934 امكان برگزاری پیدا نكند. در آن دوره نیز كاسترو و پنارول قهرمان شدند و آرام آرام دوران پایان حرفه هكتور فرا رسید. او با اروگوئه فاتح كوپاآمه‌ریكا (1935) شد و سپس از خداحافظی از تیم‌ملی در آگوست این سال.
او در سال 1936 در حالی از فوتبال خداحافظی كرد كه طی این سالها در 25 بازی ملّی 18 گل و در 231 مسابقه برای ناسیونال 145 گل به ثمر رسانده بود. پس از آن دوران پرافتخار مربیگری كاسترو آغاز شد. او در سال 1939 كمك مربی ناسیونال بود و با این تیم قهرمانی لیگ را تصاحب کرد. پس از آن تا سال 1943 سرمربی آن تیم شد و در هر چهار سال این تیم را قهرمان لیگ اروگوئه كرد. بار دومی كه وی مربی ناسیونال شد، در سال 1952 بود كه یك بار دیگر این تیم را قهرمان اروگوئه ساخت. به پاس این مسابقه درخشان كاسترو در سال 1959 به مربیگری تیم ملّی اروگوئه برگزیده شد. با این امید كه روزهایی درخشان را برای سلسته رقم زند. امّا این دوران دیری نپایید و مهاجم سابق تیم ملّی در 15 سپتامبر 1960 در شهر مونته‌ویدئو به علّت حمله قلبی از دنیا رفت.
