آشنایی با شهر غزه

غزه نام شهری عرب‌نشین در نوار غزه است که در درگیری نیروهای جنبش فتح تحت کنترل گروه حماس در آمد. برای آشنایی با شهر غزه این بخش آسمونی" href="http://asemooni.com">آسمونی را تا پایان مطالعه نمایید.

آشنایی با شهر غزه

در انتخابات سال 2005 حماس با رای قاطع در انتخابات شهرداری‌های غزه پیروز شد. جمعیت شهر غزه درحدود 410 هزار نفر است که از اعراب فلسطینی تشکیل شده‌است.

تاریخچه شهر غزه

از لحاظ راهبردی، این شهر بر روی نوار ساحلی مدیترانه قرار گرفته، غزه باستانی یک مرکز پر رونق تجاری و محل توقفگاه مسیر کاروان‌های بین مصر و سوریه بوده‌است. این شهر در قرن پانزدهم پیش از میلاد توسط مصر اشغال شد. فلسطینی‌ها چند صد سال بعد در این ناحیه اقامت کردند، و غزه به یکی از پنج شهر اصلی منطقه تبدیل شد.

شهر غزه در پیش از میلاد

در سال 145 پیش از میلاد شهر غزه به وسیله جاناتان مکابس از دودمان هسمونیان، برادر یهودا مکابس از دودمان مکابی تسخیر شد. حضور یهودیان در این ناحیه با موفقیت همراه بود تا این که جاوینیوس، حاکم رومی آنها را در سال 61 میلادی از آنجا اخراج کرد. در زمانی که قانون مذهبی میشناه و تلمود در این ناحیه رواج داشت، مجموعه کثیری از یهودیان در غزه حضور داشتند، و بر روی یکی از ستون‌های مسجد بزرگ غزه در این شهر یک کتیبه قرار دارد که بر روی آن نوشته «حنانیا باریاکو» (یک نام عبری) با یک منوراه (شمع‌دار) حک شده‌است. این نشانه نقش قبلی این امارت بوده که طی انتفاضه تخریب شده‌است. بازمانده‌های کنیسه باستانی غزه که در حدود سال 500 قبل از میلاد بنا نهاده شده، در نزدیکی اسکله این شهر یافت شده‌است.

شهر غزه در دوره هخامنشیان

در دورهٔ هخامنشیان، سردار ایرانیِ هخامنشی، باتیس، فرماندار غزه بود. اسکندر که به فلسطین حمله کرد چندین روز این شهر را در محاصره داشت. بعد از تسخیر شهر اسکندر از باتیس خواست که از او طلب بخشش کند. اما باتیس مقاومت کرد، اسکندر او را به سختی شکنجه کرد تا جایی که در اثر شکنجه درگذشت. مشهور است که تا زمانی که باتیس جان در بدن داشت جز با نگاه غضب آلود به اسکندر نگاه نکرد و هیچ‌گاه سخنی بر زبان نراند.

غزه در دهه 630 میلادی پس از محاصره‌ای که طی آن جمعیت یهودیان شهر در کنار پادگان امپراطوری بیزانس از آن دفاع نمودند، به وسیله عرب‌ها تصرف شد.

اعتقاد بر این بوده که در مکانی که پدربزرگ پیامبر اسلام دفن شده، این شهر به یک شهر مهم اسلامی تبدیل شده‌است. در قرن دوازدهم، غزه درگیر جنگ‌های صلیبی مسیحیان شد و در سال 1187 تحت کنترل مسلمانان قرار گرفت. این شهر در قرن شانزدهم بر اثر حمله عثمانی‌ها سقوط کرد و طی جنگ جهانی اول (1918-1914) به دست بریتانیا افتاد.

شهر غزه بعد از جنگ جهانی اول

در پی جنگ جهانی اول، غزه به بخشی از قیمومیت بریتانیا بر فلسطین تبدیل شد. پس از شروع جنگ اول اعراب و اسرائیل در سال 1948، مصر کنترل غزه را به دست گرفت و نواحی اطراف آن را تسخیر نمود. مصری‌ها هرگز ساکنان آن را به عنوان شهروندان مصری نپذیرفتند و و خروج آنها را از نوار غزه ممنوع کردند. اسرائیل طی جنگ شش روزه 1967، این شهر را تسخیر کرد و نوار غزه به مدت 27 سال پس از آن تحت اشغال اسرائیل قرار گرفت. غزه و ناحیه کوچکتری از بخش بزرگ این سرزمین توسط اسرائیل غصب شده‌است. این موضوع باعث تراکم زیاد جمعیت و فقر در نوار غزه شد.

در آغاز قیام فلسطینی در سال 1987، که تحت عنوان انتفاضه اول شناخته می‌شود، غزه مرکز ناآرامی سیاسی و رویارویی بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها شد و اوضاع اقتصادی در این شهر رو به وخامت گذاشت.

در سپتامبر 1993، رهبران اسرائیل و سازمان آزادی‌بخش فلسطین توافق‌نامه اسلو را امضا کردند که خواستار اداره فلسطینی نوار غزه، و شهر اریحا در کرانه غربی می‌شد که در می 1994 به مرحله اجرا درآمد. بیشتر اسرائیلی‌ها در حالی غزه را ترک کردند که اداره آن را به حکومت خودگردان فلسطین برای اداره و کنترل شهر در کنار باقی نوار غزه واگذار کردند.

دولت فلسطینی به رهبری یاسر عرفات، غزه را به عنوان اولین مقر ایالتی خود برگزید. در سپتامبر 1995، اسرائیل و ساف یک توافق‌نامه صلح ثانویه امضا کردند که حکومت فلسطینی را تا برخی شهرهای کرانه غربی گسترش می‌داد. این موافقت نامه نیز یک مجمع فلسطینی با 88 عضو تأسیس کرد که جلسه افتتاحی خود را در مارس 1996 در غزه برگزار کرد. شهردار کنونی آن سعد خرمه است.

مجامع یهودی در شهر غزه

جامعه یهودی در غزه طی دوران جنگ‌های صلیبی از بین رفت، اما با برگشتن دولت مملوک‌ها به وضعیت عادی خود بازگشت و بازسازی شد. در فوریه 1799، زمانی که نیروهای فرانسوی به رهبری ناپلئون وارد این شهر شدند، این شهر دچار طاعون شدیدی شده‌بود که سبب شد تا یهودیان به نواحی دیگر در فلسطین کوچ کنند. تا سال 1886، سی خانواده یهودی به غزه برگشته بودند، اما آنها طی جنگ جهانی اول توسط عثمانیان از این ناحیه رانده شدند. پس از پایان جنگ یهودیان به غزه بازگشتند اما یکبار دیگر پس از کشتار 1929 مجبور به ترک این منطقه شدند.

یهودیان معروف غزه‌ای شامل نجارای اسرائیلی شاعر مذهبی سده‌های میانه (مدفون در گورستان محلی غزه) و پیامبر (مسیح دروغین) سباتی، ناتان غزه‌ای شده‌اند. آبراهام آزولای یهودی در سال 1619 در غزه می‌زیست و در آنجا بود که به خاطر اثر کابالاباورانه (تصوف یهودی) خود تحت عنوان «ابتلاء ابراهیم» در خاطره باقی‌ماند.

پرچم غیر رسمی فلسطین که توسط مردم غزه در ازای قدردانی از حمایت مردم ترکیه از فلسطینیان طراحی شده است.

مردم و فرهنگ شهر غزه

جمعیت غزه تقریباً بطور کامل از فلسطینیان مسلمان با مذهب شافعی تشکیل می‌شود و همچنین دارای جامعه کوچکی از مسیحیان فلسطینی می‌باشد. جریان گسترده آوارگان فلسطینی پس از جنگ عرب‌ها و اسرائیل در 1948 جمعیت غزه را به یکباره افزایش داد. تا سال 1967، این جمعیت نسبت به سال 1948 شش برابر شد. جمعیت شهر از آن زمان تاکنون به افزایش خود ادامه داده‌است، و فقر، بیکاری، و اوضاع نابسامان زندگی در آن شیوع یافته‌است.

غزه دارای نارسائی‌های جدی در بخش مسکن و زیر ساختاری بوده و سیستم ناکارآمد (تخلیه) فاضلاب آن به مشکلات جدی بهداشت و سلامت عمومی آن دامن زده است.

اقتصاد شهر غزه

غزه مرکز اقتصادی این ناحیه می‌باشد که در آن مرکبات و دیگر محصولات کشت می‌شود. بسیاری از اهالی غزه در بخش خدمات و صنعت اسرائیل کار می‌کنند زمانی که مرز باز باشد. این شهر شامل برخی صنایع کوچک از جمله نساجی و فرآوری مواد غذایی است. انواع کالاها در بازارهای خیابانی غزه به فروش می‌رسد، از جمله فرش‌ها، سفالینه، اثاث حصیری، و البسه پنبه‌ای و توسعه بازرگانی در این شهر در حداقل میزان خود می‌باشد. غزه به عنوان یک کانون حمل ونقل برای نوار غزه است و شامل بندر کوچکی است که بندر محلی شیلات محسوب می‌شود.

جاذبه‌های گردشگری شهر غزه

مکان‌های مورد توجه برای ناظران این شهر عبارتند از مسجد جامع عمری، مسجد سید هاشم، مسجد ابن عثمان، مسجد ابن مروان، حرم شیخ ابوالعزم، حرم شیخ اجلین، تل منتار، قلعه ناپلئون (قلعه الرضوان) و کلیسای سن پورفیروس. این شهر همچنین دارای تفرجگاه‌های جدید متعددی است که در آن جهانگردان و مردم بومی می‌توانند در کنار ساحل و استخرهای شنا، به شنا و استراحت بپردازند.

مسجد جامع (مسجدالعمری) یکی از جاذبه‌های گردشگری شهر غزه

مسجدالعمری با مناره‌های باشکوه خود در پایین شهر غزه واقع شده که معروف است این مسجد ناحیه اولیه معبد مارناس و سپس کلیسای ارتودوکس یونانی را اشغال کرده‌است. این مسجد همچنین در مکان کلیسای نرمن که توسط صلیبیون در قرن دوازهم میلادی ساخته شده بود، قرار گرفته‌است.

قلعه ناپلئون (قصرالباشا) یکی از جاذبه‌های گردشگری شهر غزه

این قلعه نیز در پایین شهر غزه واقع شده و این بنای مستحکم سنگی آن به دوره مملوک بر می‌گردد. این مکان به عنوان قصر الباشا شناخته می‌شود زیرا ناپلئون چند شب را در این نقطه در مسیر حرکت خود به سوی شهر در سال 1799 سپری کرده‌است.

کلیسای سن پورفیروس یکی از جاذبه‌های گردشگری شهر غزه

این کلیسای قرن چهارم مکانی است که سن پورفیروس درگذشت و در (420میلادی) آن دفن شد. کلیسا در شهر قدیمی غزه ولقع شده‌است و هنوز توسط جامعه ارتودوکس یونانی امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مسجد السید هاشم یکی از جاذبه‌های گردشگری شهر غزه

در بخش الدراج قرار گرفته، این مسجد یکی از بزرگترین و زیباترین مساجد قدیمی در غزه می‌باشد. مزار هاشم بن عبدمناف، جد محمد که طی سفر تجاری خود در غزه درگذشته‌است تصور می‌شود در زیر گنبد این مسجد قرار داشته باشد.

حمل و نقل شهر غزه

شهر غزه در باقی نواحی نوار غزه در کنار فرودگاه بین‌المللی یاسر عرفات قرار دارد. آن در سال 1998 بازگشایی شد، اما فعلاً فاقد هرگونه عملیاتی است، باندها و تأسیسات پشتیبانی آن بطور گسترده‌ای طی انتفاضه الاقصی از سوی نیروهای نظامی اسرائیلی ویران شده‌است. در پی خروج اسرائیل از نوار غزه در پاییز 2005، بحث‌هایی میان طرف‌های فلسطینی و اسرائیلی بر سر بازگشایی آن صورت گرفت. تاکنون، مذاکره‌کنندگان اسرائیلی با اجازه بازگشایی آن موافقت نکرده‌اند.

ورود به شهر غزه

ورود به شهر غزه از طریق هوایی:

• فرودگاه بین‌المللی غزه، واقع در 40 کیلومتری جنوب غزه.
• فرودگاه بین‌المللی بن‌گورین، تل‌آویو، 70 کیلومتری شمال غزه.

ورود به شهر غزه از طریق زمینی:

• دسترسی از شمال: دیوار حائل اسرائیلی نوار غزه تقاطع ارز، (در نقطه مرزی با اسرائیل).
• دسترسی از جنوب: تقاطع رفح در نقطه (مرزی با مصر که همچنین به عنوان خط فیلادلفیا نیز شناخته می‌شود).

شهرهای خواهر شهر غزه

• بارسلونا (اسپانیا)
• ترومسو (نروژ)
• تل‌آویو (اسرائیل)
• تبریز (ایران)
• تورین (ایتالیا)