ستاره ای که می توانست در دنیا بهترین باشد!

اختصاصی آسمونی

امروزه منچستر را با امثال پوگبا، دخئا، رشفورد و... می‌شناسیم. بسیاری هنوز کریستانو رونالدو را یک منچستری می‌دانند و نسل های قدیمی تر هنوز با خاطرات دیوید بکام، پیتر اشمایکل و اریک کانتونا به وجد می‌آیند.

اما قهرمانان تاریخ شیاطین سرخ بسیار بیشتر از بزرگان ذکر شده هستند. حتی گذر زمان نیز خاطرات برخی از آنها را محو نکرده است.

« کیفیت مهمتر است یا کمیت؟» دانکن ادواردز گوش چپ باشگاه منچستریونایتد ثابت کرد که لزومی نداره یک بازیکن، چند دهه تو میادین فوتبال بدرخشد، انواع و اقسام جامها را از آن خود سازد و در تیم ملی نیز ستاره تورنمنتهای مختلف باشد. فقط کافی است یک بازیکن در معدود فصل هایی که بازی می کند، « بهترین» باشد. حتی اگر آن ستاره، فقط 21 سال عمر کند.

ادواردز از لحظه ای که پا به توپ شد، نشان داد که یک سر و گردن از بقیه بالاتر است. سال 1949 و زمانی که تازه 12 سال داشت، به تیم ملی بچه مدرسه ای های انگلیس دعوت شد و 9 بار برای این تیم به میدان رفت. سال 1953 در تیم ملی ب انگلیس بازی کرد و در سال 1954 در 17 سالگی به تیم ملی زیر 23 سال انگلیس دعوت شد و در شش بازی برای این تیم، 5 بار موفق به گلزنی شد.

با تجربه ای که در تیمهای پایه به دست آورده بود، او به محض حضور در تیم ملی بزرگسالان انگلیس، به سرعت درخشش خود را شروع کرد. در بازی دوستانه مقابل آلمان در استادیوم المپیک برلین، ادواردز با گلزنی خود، زمینه ساز برد(3-1) سه شیرها شد؛ در انتخابی جام جهانی 1958 ، دو گل آخر انگلیس را در برد(5-2) در بازی با دانمارک به ثمر رساند و در آوریل 1957 گل برتری اننگلیس مقابل اسکاتلند را در مسابقات قهرمانی بریتانیا به ثمر رسوند تا انگلیس قهرمان این مسابقات گردد.

در عرصه باشگاهی هم ادواردز یکی از جوانهایی بود که لقب« بچه های بازبی» را در منچستریونایتد داشتند و این تیم را به جوان ترین قهرمان انگلیس تبدیل کردند.

دانکن ادواردز می‌توانست یکی از بزرگ ‌ترین ستارگان تاریخ فوتبال شیاطین سرخ لقب گیرد. او که متولد اول اکتبر 1936 بود، همچنان مورد تحسین علاقه‌مندان به یونایتد است. آن هم علاقه‌مندانی که بسیاری بازی او را ندیده‌اند! دلیل این امر دوران بسیار کوتاه بازی او در اولدترافورد بود. قدرت فوق‌العاده او در تخریب بازی حریف و مهارت او در بازی در تمام بخش‌های زمین، از ابتدا او را به بازیکنی متفاوت بدل ساخت. دانکن به سرعت از تیم جوانان به بزرگان منچستر پیوست و به امید شماره یک «پسران مت‌بازبی» بدل شد. او گهگاه چنان برتر از دیگران ظاهر می‌شد که خود به تنهایی یک تیم می‌شد. اوج آن در فینال جام حذفی در 1957 مقابل استون‌ویلا بود.

شیاطین سرخ که به دنبال یک مصدومیت، مجبور شده بودند ده نفره بازی کنند. شجاعانه در ویمبلی می‌جنگیدند و ادواردز نیز از جمله آن شجاع‌دلان بود. هرچند که سرانجام ویلا پیروز نبرد نابرابر شد و از رسیدن یونایتد به «دبل» (فتح لیگ و جام حذفی در یک فصل) جلوگیری به عمل آورد.

****

عملکرد او در جمع شیاطین سرخ آن چنان درخشان بود که در انتهای سال 1957 و در دومین دوره انتخاب مرد سال فوتبال اروپا، ادواردز بیست ساله بعد از آلفردو دی استفانو اسپانیایی و بیلی رایت انگلیسی و در کنار ریموند کوپای فرانسوی به عنوان سومین بازیکن برتر فوتبال اروپا انتخاب شد؛ عنوانی که تا مدتها بعد، هیچ بازیکنی به سن و سال اون نتوانست به آن برسد.

سال درخشان 1957، با گلزنی ادواردز مقابل تیم ملی ایرلند به پایان رسید و همه منتظر ماندند تا سالهای بعدی، به شکلی درخشان تر برای این نابغه ادامه پیدا کنند.

ادواردز در اوج جوانی 18 بازی برای تیم ملی انگلستان انجام داد و از او به عنوان یکی از مهاجمان انگلستان در جام جهانی 1958 یاد می‌شد اما ناگهان همه چیز نابود شد؛ فاجعه مونیخ رخ داد و هواپیمای منچستر در فرودگاه مونیخ سقوط کرد. پسران بازبی در نبرد با «مرگ» شکست خوردند و دانکن ادواردز در 21 فوریه 1958 و درحالی که تنها 21 سال داشت، درگذشت. اگر دنیا را ترک نکرده بود، بی‌شک در زمره بهترین‌های تاریخ می‌شد و احتمالاً یکی از اعضای تیم فاتح جام‌جهانی 1966.

فصل	تعداد بازی در لیگ	بازی در F.A.CUP
53ـ1952	1	ـ
54ـ1953	24	1
55ـ1954	33 (6گل)	3
56ـ1955	33 (3گل)	ـ
57ـ1956	34 (5گل)	6 (یک گل)
58ـ1957	26 (6گل)	2

آسمونی

در حال بارگزاری...

ورود کاربر