- آسمونی
- مجله اینترنتی
- چهره ها
- چهره های ورزشی
- بیوگرافی برت تراتمان
بیوگرافی برت تراتمان
سانسورهای فیلم دروازه بان
The Keeper فیلمی است که در سال 2018 درباره دوران حضور برت تراتمان در فوتبال انگستان اکران شد. از آنجایی که فیلم دروازه بان، فیلمی کاملا ورزشی است، صحنه های چندانی در آن نمی توان یافت که از دید تلویزیون یا شبکه خانگی و سایتهای پخش فیلم در ایران، نیازمند سانسور باشد. با این حال حتی این فیلم هم در دوبله خود با تحریفی بزرگ رو به رو شده است. در این فیلم نشان داده شده که برت تراتمان به دلیل حضور در ارتش نازی تا چه اندازه مورد نفرت عموم مردم انگلیس واقع شده است. در این شرایط یک یهودی تاثیرگذار به حمایت از او برخاسته و با انتشار نامه ای در روزنامه از مردم می خواهد که به این تنفرها پایان دهند؛ در غیر این صورت تفاوتی با نازی ها نخواهند داشت. اما از آنجا که در صدا و سیمای ایران، همه یهودی ها جنایتکار هستند و هرگز یهودی خوبی از دید تلویزیون ایران و مسوولان آن وجود ندارد(!)، در دوبله تلویزیون، از این یهودی به عنوان مربی سابق منچسترسیتی یاد شده است. به هر شکل دیدن فیلم دروازه بان جذابیت های خاص خود را دارد؛ حتی با وجود تحریف تاریخ در تلویزیون ایران!
غیر قابل مقایسه با دیگران
روز 19 جولای یازدهمین سالگرد درگذشت یکی از مشاهیر فوتبال آلمان و انگلستان است. برت تراتمان بازیکنی است که سربابی چارلتون درباره اش گفت: هرگز در دهه 50 دروازه بانی که قابل مقایسه با او باشد را ندیدم. تراتمان به خاطر شکستن گردنش در فینال جام حذفی انگلیس در سال 1956 مشهور است. فینالی که در حضور 100 هزار تماشاگر استادیوم ومبلی بین تیم های منچسترسیتی و بیرمنگام برگزار شد.
مهار توپ توسط دروازه بان بیهوش
در این دیدار در دقیقه 73 برت تراتمان به سمت پای پیتر مرفی بازیکن بیرمنگام شیرجه زد و در اثر برخورد پای این بازیکن با گردنش بیهوش شد. این در حالی بود که توپ را مهار کرده بود و حتی با وجود بیهوشی هم توپ از دستانش رها نشده بود. کمی بعد او را به هوش آوردند و برت به بازی بازگشت. او در دقایق بایقیمانده نیز به خوبی از دروازه سیتیزن ها محافظت کرد تا تیم منچسترسیتی با برد 3 بر یک فاتح جام حذفی شود.
استخوانی که زندگی دروازه بان را نجات داد
چهار روز بعد از مسابقه فینال نتیجه عکسبرداری از گردن تراتمان نشان داد که دومین مهره از پنج مهره گردن او که شکسته بود، دو قسمت شده و برت تنها به این دلیل زنده ماند که یکی از تکه های راست مقابل قسمت دیگر ایستاده و آن را سرجایش محکم کرده بود. همین مساله به ظاهر ساده سبب نجات دروازه بان از مرگ حتمی شد.
کارگرزاده ای شیفته فوتبال و هندبال
به گزارش آسمونی ، تراتمان در روز 22 اکتبر 1923 در واله متولد شده بود؛ منطقه ای متوسط در غرب برمن. پدرش در یک کارخانه کودسازی کار می کرد و مادرش خانه دار بود. برت از کودکی از علاقه مندان به فوتبال وهندبال بود. حتی مدتی راهی تیم فوتبال بلاو اوند وایس( آبی و قرمز) شد. ولی همزمانی فوتبال با تحصیل سبب شد که مدرسه از ادامه فوتبال او ممانعت به عمل آورد. او 17 ساله بود که به عنوان یک سرباز نیروی هوایی به لوفت وافه( نیروی هوایی آلمان نازی) پیوست. او در شمار 90 سرباز هنگ خود بود که در از جنگ جهانی دوم جان سالم به در برد. برت در این مدت ماجراجویی های زیادی داشت و خطرات متعددی را پشت سر گذاشت. او دو بار توسط روس ها وبار دیگر توسط نیرهای فرانسوی دستگیر شد اما هر دو بار خودش را نجات داد. در آخرین سال جنگ جهانی دوم( 1945) هم او به دست آمریکایی ها گرفتار شد و حتی قرار شد او را در زمینی رها کرده و تیرباران کنند اما در آخرین لحظات تصمیم فاتحان عوض شد و تراتمان این بار هم جان سالم به در برد.
اسیری که بازیکن منچسترسیتی شد
ظاهرا بدبختی های جنگ دست از سر تراتمان بر نمی داشتند. مدتی بعد انگلیسی ها او را دستگیر کردند و او برای مدتی در لانکشایر زندانی شد. تراتمان تا سال 1948 در لانکشایر بود. او در کمپ لنکشایر همواره فوتبال بازی می کرد و طی سالهای 1948 تا 1949 در تیم سنت هلن تاون به میدان رفت. او طی یک سال در 43 بازی از دروازه این تیم حراست کرد و در همین تیم بود که نامی برای خود دست و پا کرد. یک سال بعد(1949) راهی منچسترسیتی شد. آن هم در دورانی که به خدمت گرفتن یک بازیکن آلمانی برای انگلیسی ها کاری در حد جنایت محسوب می شد!
اولین آلمانی
تراتمان در سال 1955 برای اولین بار در فینال جام حذفی انگلیس به میدان رفت. او در فینال مقابل نیوکاسل اولین و تنها آلمانی بود که افتخار بازی در فینال جام حذفی انگلیس را به دست آورده است. هر چند که این بازی با شکست 3 بر یک من سیتی همراه شد اما رکورد تراتمان برای همیشه ماندگار شد. در سال 2004 هم تقدیرنامه افتخاری سلطنتی بریتانیا به پاس زحمات تراتمان طی 15 سال حضور در منچسترسیتی به وی اهدا شد. چندی بعد او یک بار دیگر به باشگاه منچسترسیتی بازگشت. تنها دو روز به جشن تولد 82 سالگی اش مانده بود که نامش در موزه ملی بازیکنان مشهور فوتبال انگلستان ثبت شود.
