بابک فرزاد ، نابغه کامپیوتر و همدوره مریم میرزاخانی درگذشت + بیوگرافی

دکتر بابک فرزاد از نخستین مدال‌آوران المپیاد کامپیوتر و همدوره مریم میرزاخانی ، 6 دی ماه 1397 پس از ماه‌ها...

دکتر بابک فرزاد از نخستین مدال‌آوران المپیاد کامپیوتر و همدوره مریم میرزاخانی ، 6 دی ماه 1397 پس از ماه‌ها جدال با سرطان درگذشت. او چندی پیش با انتشار پستی در فضای مجازی از دوستانش خداحافظی کرده بود.

بیوگرافی بابک فرزاد :

بابک فرزاد، نابغه کامپیوتر ایرانی، همدوره مرحوم مریم میرزاخانی و مرحوم رضا صادقی و نخستین مدال آور ایران در المپیاد جهانی کامپیوتر بود .

بابک فرزاد فروردین 1358 در اصفهان به دنیا آمد . وی دانش آموخته راهنمایی و دبیرستان شهید اژه ای اصفهان و از مدال آوران اولین دوره المپیاد کامپیوتر کشور در سال 1373بود. دوره کارشناسی مهندسی کامپیوتر را در دانشگاه صنعتی شریف گذارنده بود و از دانشکده تورنتو کانادا موفق به اخذ دکتری شد؛ فرزاد پست دکتری خود را نیز در دانشگاه مک گیل گذراند و استاد دانشگاه بروک کانادا شد.

بابک از نخستین مدال آوران ایرانی المپیاد کامپیوتر بود و در سال 1995 مدال برنز المپیاد در آیندهوون در کشور هلند را کسب کرد.

کیوان جباری از دوستان بابک فرزاد در دبیرستان استعدادهای درخشان اصفهان خبر مرگ دوست خود را در صفحه اینستاگرامش منتشر کرد و نوشت:

«بابک فرزاد ؛ دوست باهوش دوران راهنمایی و دبیرستان ؛ و از بچه های موفق ایرانی، از دنیا رفت .

دوست بیست و پنج ساله، مدرسه راهنمایی و دبیرستان شهید اژه ای اصفهان و عضو تیم المپیاد کامپیوتر ایران، پس از یک سال و نیم مبارزه با سرطان، به دیگر دوستان نابغه دوران نوجوانی ( مرحوم رضا صادقی و مریم میرزا خانی) پیوست.

به خانواده عزیزش و به پدر و مادر محترمش جناب دکتر فرزاد و خانم دکتر هاشمی فرد که هر دو پزشکان محله ما در اصفهان بودند و هستند، تسلیت می گویم».

احمد موحدیان عطار از فارغ التحصیلان دبیرستان شهید اژه‌ای اصفهان در زمان انتشار این پست نوشت:

«یه تعدادی بودیم که نمی‌دونم چرا و به چه دلیل توی مدرسه یه سری واسمون شدن الگو، واسمون شدن اسطوره. همه چیز از یه سری کارسوق شروع شد که چند شبانه روز میموندیم مدرسه و روی مسایل چالشی فکر میکردیم. همه چیز از اینجا شروع شد که یه تعدادی از سال بالایی ها به کوچکترها یاد می‌دادند که میشه روزها و روزها با یه مسئله سخت کلنجار رفت و در نهایت از حلش لذت برد. همه چیز از اونجا شروع شد که ما بخش بزرگی از لذتهای سن و سال نوجوونی رو دادیم و یه سری لذت های خاص دیگه رو تجربه کردیم.

بابک فرزاد عزیز یکی از پیشروهای المپیاد کامپیوتر بود که تو مسابقات کشوری مدال طلا و در رقابتهای جهانی مدال برنز رو کسب کرد-هم دوره مریم میرزاخانی. قطعا توی اون حرکت و اشتیاقی که تو نسل ما برای المپیادهای علمی ایجاد شد تاثیر بزرگی داشت. ما نسلی بودیم که همه کودکیمون توی جنگ لعنتی گذشته بود، همه دنیا غیر از ایران دشمن و متخاصم بهمون معرفی شده بود و رقابت های بین المللی واسمون به شدت حیثیتی بود.

من یادمه با سن پایینمم زمانی که تیمهای المپیادی برمی‌گشتند اصفهان، سعی می‎کردم حتما تو مراسم پیشوازشون شرکت کنم و به شدت احساس غرور ملی بهم دست میداد از این همراهی و به اندازه وسع خودم هم بخش مهمی از زندگیم رو کاملا به این مسیر اختصاص دادم.

داستان مدارس سمپاد و المپیادهای علمی در دوره ما لازمه به تفصیل در موردش بحث بشه، من فعلا نه ازش دفاع میکنم نه ردش میکنم.

توی فیسبوک دیدم بابک فرزاد پیام خداحافظی گذاشته، بعد از یک دوره طولانی مبارزه با سرطان. چیزی که درگیرم کرده کاملا، جدا از همه صحبتهای بالا، لازمه بگم که من برای دوستان هم نسل و هم منش مثل ایشون احترام بسیار زیادی قایلم، چون جسارت مبارزه کردن را تا حد خوبی به ماها یاد دادن و به نظر من ارزش کاری که این دوستان کردن واقعا ستودنیه.