نگاهى به سريال گناه فرشته

شنبه ۱۲ اسفند ۱۴۰۲
چكاوك شيرازى

بعد از تبلیغات فراوان در همه ی پلتفرم ها و امکانات موجود مانند بیلبوردهای فراوان و ایجاد انتظار کافی در مخاطب ، بالاخره گناه فرشته به پخش رسید و قسمت اولش در سایت های مجازی اکران شد.
الحق که در همین قسمت اول بسیار خوش درخشید و توانست مخاطب منتظر را به حقش برساند.
گناه فرشته که نامش را با توجه به سریال می توان به تعابیر متفاوتی برداشت کرد، داستان وکیلی است ( حامد تهرانی ) که زخمی کهنه از ماجرای به قتل رسیدن مادرش دارد که تبدیل به کینه ای عمیق شده و باعث می شود مطلقا در هر موردی که یک سرش به این ماجرا ختم می شود نه حرفی بشوند نه چیزی ببیند. کینه به اندازه ی کافی در وجود وکیل رشد کرده که وقتی در موقع مقتضی همسرش وکالت پرونده ی قتلی را بپذیرد که موکل این پرونده فرزند عامل قتل مادر حامد ، وکیل اصلی قصه، است، مخاطب احساس خطر کند.

زیرا قطعا برایش جالب خواهد بود که زن و شوهری در پرونده ای چنین حساس رو در روی یکدیگر بایستند. حساس نه به واسطه ی موقعیت پرونده بلکه کاملا از نظر احساسی و دلی. به زبان ساده تر زنی به خونخواهی کسی می آید که ظاهراً پدرش، مادر همسرش را به قتل رسانده است. خود این موضوع به اندازه ی کافی کنجکاوی برانگیز است چه برسد به این که از قبل به وسیله ی آنونس های زیاد در فضای مجازی، برای مخاطب ذهنیت های دیگری هم به وجود آمده، و این سوال پیش می آید که آیا سرنوشت این پرونده باعث می شود که حامد و مهتاب در موقعیت هایی که قبلاً دیده قرار بگیرند؟ یا این ها همگی بازی تبلیغات است؟
این تنها سوال این سریال نیست، همین قسمت اول پرسش های زیادی در ذهن مخاطب ایجاد شده است که دلش می خواهد زودتر جمعه ی بعدی از راه برسد و با تماشای قسمت دوم به جواب هایش برسد. این که عشیری کیست؟ آیا حقیقتا آن طور که حامد می گوید جنایت کار است یا آن چیزی است که فرشته می گوید؟ چرا مهتاب با توجه به اطلاع از حساسیت همسرش باز هم این پرونده را قبول کرده است؟ نقش پدر حامد در این بین چیست ؟ و سوال های دیگر که امید می رود به همان خوبی که طراحی شده اند به همان خوبی هم پاسخ داده شوند.

اما نکته ی بسیار مهمی که تماشای ادامه ی این سریال را جذاب می کند پاسخ این سوال ها نیست، بلکه از آن جا که حامد و مهتاب هر دو به عنوان وکلایی بسیار حرفه ای معرفی شده اند و مخاطب آن ها را به عنوان افرادی کاربلد و فوق حرفه ای می شناسد، پس رو در رو شدن این دو بسیار جالب خواهد بود این که هر کدام موقع دفاع از موکلش آیا تنها به برنده شدن در پرونده می اندیشد یا نه و قرار است زهرچشمی هم از همسرش بگیرد؟
اما پذیرفتن پرونده توسط حامد تهرانی هم حکایت جالب خودش را دارد. فیلمساز در این مورد بسیار حرفه ای رفتار کرده است. قرار نیست با یکی دوبار اصرار پدر فرشته و احساساتی شدن ها، حامد پرونده را قبول کند. فیلمساز او را از لحاظ ابعاد دیگر انسانی ، در این موقعیت قرار می دهد. او در وضعیتی قرار می گیرد که به خونخواهی مادرش در مقابل پدر و همسرش قرار می گیرد. دفاع از فرشته تنها نجات کسی نیست که ظاهراً انتقام حامد را گرفته است بلکه او با قبول این پرونده تصمیم به مبارزه با چند نفر گرفته است. اولین آن ها هم خودش است که چهارده سال پیش یارای انتقام گیری نداشته است. اما حالا به این دلخوش است که از کسی که این کار را انجام داده، دفاع کند.

قسمت اول این سریال بسیار مهندسی شده است، چه از نظر کارگردانی و چه از نظر فیلم نامه. در واقع فیلم نامه کاملا در هم تنیده شده و نمی توان تکه ای از آن را جا به جا کرد، امیدوارم در قسمت های بعدی هم این ظرافت و دقت ادامه داشته باشد و پرسش هایشان به پاسخ های قشنگی برسد. کات؛ بعد از دیدن قسمت دهم: خوشبختانه داستان فیلم همچنان خوب پیش می رود هنوز و در هر قسمت مخاطب با چالشی جدید روبه روست و مشتاقانه منتظر پاسخ. اما این سریال هم مانند اکثر سریال های وطنی دیگر شامل صحنه هایی است که از قدیم با عنوان آب بستن به فیلم یا سریال، نامیده می شد. سکانس های داخلی زندان زنان که بیشتر شبیه اردوهای دبیرستانی است تا زندانی که جایگاه خلافکارهاست. همه دور هم نشسته اند و حرف هایی می زنند که هیچ کارکردی در فیلم نامه ندارد. یعنی از هیچ کدام نمی توان مطلبی برداشت کرد که بعدا به کار بیاید. صحنه هایی غیرواقعی با بازی های ضعیف بازیگران این سکانس ها خصوصا پردیس پورعابدینی!
از دیگر سکانس های کشدار می توان به آن هایی اشاره کرد که مربوط می شود به حامد و دخترش. اگر قرار است که ميزان علاقه ی پدر به دخترش دیده شود، همان قدری که علاقه ی پدر در قالب جمله ها و نگاه ها به دخترش نشان داده شده، کفایت می کند.