- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- اطلاعات فوتبالی
- مهم ترین نبرد تاریخ انگلستان و آلمان و گل ومبلی
مهم ترین نبرد تاریخ انگلستان و آلمان و گل ومبلی
مهدی زارعی- در سال 1966 دست تقدیر تیم انگلستان را به فینال جام جهانی رساند. «آلف رمزی» تنها چهار سال قبل از جام جهانی 1966 در فوتبال انگلستان نیز مربی شناخته شده‌ای نبود. امّا او طی هفت سال مربیگری در «ایپسویچ تاون» بدون خرید ستارگان گران‌قیمت، از تیمی دسته سومی، یك مدعی در لیگ دسته اول انگلستان ساخت و این تیم را در سال 1962 فاتح جزیره كرد! از قضا «جیمی آدامسون» مربی وقت انگلستان هم وقتی با عدم همكاری باشگاهها روبه‌رو شد، از سمت خود استعفا داد و اعلام كرد انگلستان حتی به مرحله دوم جام جهانی نیز صعود نخواهد كرد!
امّا «آلف رمزی» ابتدا باشگاهها را تسلیم نظرات خود كرد و آن گاه كار خود را بر مبنای اخلاق و انضباط آغاز كرد. «بابی مور» مدافع چپ تیم ملی چندان حرف گوش كن نبود امّا رمزی او را وادار به بازی در پست دفاع میانی كرد. رمزی بازوبند كاپیتانی را در حالی به «مور» داد كه از نظر مسابقه، بازوبند حق «بابی چارلتون» بود. امّا چارلتون در میدان، رهبر معنوی تیم بود و نیازی به بازوبند نداشت. «نابی استایلز» دیگر كشف رمزی بود. مردی بسیار خشن و متعصب در میانه میدان
«جیمی گریوز» مهاجم مشهور انگلستان در طول مسابقات جام جهانی كنار گذاشته شد و «جف هرست» جای او را گرفت. حركتی شجاعانه از سوی آلف رمزی مربی در نقطه مقابل آلمان غربی قرار داشت. تیمی كه پس از شكست در جام جهانی 1960 پوست انداخته بود. بكن باوئر 21 ساله تنها یك سال قبل از جام جهانی در باشگاه بایرن مونیخ به بازیكنی ثابت بدل شده بود. ولفگانگ اوورات دو سال بزرگ‌تر از بكن بائر بود و در میانه میدان باشگاه كلن می‌درخشید. زیگفرید هلد، هلموت هالر، وبر و شولتز دیگر جوانان آلمانی بودند كه در كنار با تجربه‌هایی چون اووه زیلر، اشنلینگر و هوگتز، ژرمن‌ها را به تیمی قدرتمند بدل ساخته بودند. مربی تیم نیز «هلموت شون» بود. او كار خود را در تیم ملی از سال 1964 آغاز كرد و آلمان‌ها تحت رهبری او تیمهای سوییس، اسپانیا، اروگوئه و شوروی را پشت سر گذاشتند و حریف انگلستان میزبان شدند. انگلیسی‌ها نیز مكزیك، فرانسه، آرژانتین و پرتغال را در حالی پشت سر گذاشته بودند كه تنها یك بار دروازه خود را باز شده دیدند و آن نیز در نیمه نهایی و از روی نقطه پنالتی به دست آمد. در پایان آن مسابقه بود كه «اوزه بیو» ستاره پرتغال گفت
در اوج آمادگی بودم» امّا فابی استایلز در تمام بازی، مرا مهار كرد!
تنها یك روز قبل از دیدار فینال، آلف رمزی بازیكنان خود را به استادیوم ومبلی برد و به مدت 45 دقیقه تمریناتی سرعتی و انفجاری را برای تك تك بازیكنان در نظر گرفت. این برنامه سنگین از مدت‌ها قبل اجرا شده بود و نتیجه آن ساخته شدن تیمی بود كه توانایی 120 دقیقه رقابت را داشت. سرانجام فینال در روز 30 جولای 1966 آغاز شد. گل دقیقه 12 هلموت هالر تنها شش دقیقه دوام آورد و «جف هرست» بازی را به تساوی كشاند.
پس از آن نیز نبرد پایاپای دو تیم ادامه یافت تا این كه به دنبال یك دفع توپ ضعیف از سوی مدافعان آلمان، مارتین پیترر انگلستان را پیش انداخت. تنها 12 دقیقه تا پایان مسابقه باقی مانده بود. اما از آن به بعد، این تصمیمات «داینست» داور سوییسی بود كه سرنوشت‌ساز شد. در دقیقه 90 «جكی چارلتون» مدافع انگلستان و «زیگفرید هلد» با هم به هوا پریدند و در حالی كه انگلیسی‌ها معتقد به خطای هلد بودند، داور خطای چارلتون را اعلام كرد. همان توپ در دقیقه 90 به گل تساوی آلمان بدل شد كه توسط «وبر» به ثمر رسید!
در دقیقه 101 نیز اتفاق بحث‌برانگیز دیگری رخ داد. شوت محكم جف هرست به تیر دروازه خورد و روی خط دروازه فرودآمد. «راجر هانت» دیگر بازیكن انگلیسی در نزدیكی توپ بود و با اطمینان از گل شدن توپ، اقدام به شادی كرد. اما مدافعان آلمانی اعتقادی به گل شدن توپ نداشتند. توفیق بهرام اف، داور روس با اطمینان خاطر رأی به گل شدن توپ داد و به این ترتیب انگلستان در یك قدمی جام قرار گرفت. گل چهارم انگلستان دیرهنگام‌ترین گل تاریخ جام جهانی بود. همه آماده سوت پایان بودند و حتی گروهی از تماشاگران انگلستان به داخل زمین پریدند و پلیس نیز به دنبال آنها وارد زمین شد! اما در گوشه دیگر، بازی در جریان بود و جف هرست با قدرت شوت زد. او بعدها گفت كه می‌خواست برای تلف كردن وقت، توپ را به خارج زمین بزند. امّا توپ گل شد و جف هرست تنها بازیكنی لقب گرفت كه در فینال جام جهانی هت تریك كرده است!
