فاکتی در قلب خود یک توپ داشت، به این معنی که فوتبال را با تمام قلب دوست داشت اما از ورزشهای دیگر نیز بی اطلاع نبود. دوومیدانی در درجه نخست؛ اگر فیلمهای باب هیز دونده مشهور دهه 60 را ببینید متوجه می شوید فاکتی چیزی نظیر بود. در شنا همچنین سوابقی داشت. در هنگام تعطیلات، او خود را با بهترین بازیکنان واترپلوی ایتالیا همبازی می کرد و دوست صمیمی روکو بازیگر ممتاز واترپلوی ایتالیا بود. روکو در عصر خود، بهترین متخصص واترپلو در سراسر ایتالیا و اروپا به شمار می آمد.

 

فاکتی و هررا

 

 

هلینو هررا به طور وحشتاکی پرحرف و گزافه گو است. او به بازیکنان یک رژیم توان فرسا تحمیل کرده است.

 

 

دشمنانش این ها را می گفتند؛ اما در آن زمان فقط خدا می داند که واقعیت چگونه بود. او یک فوق انسان بود که وقتی کسی دو سال زیر دستش کار می کرد، تنها به درد بازنشستگی می خورد. این ها و مطالب دیگر در این ردیف بسیار درباره هررا گفته شدند اما وقتی از فاکتی سوال شد، این چنین گفت:

هررا بهترین مربی جهان بود؛ به این معنی که او یک تنه بهترین تکنیسین، بهترین پرورش دهنده بدنی و بهترین روانشناس بود. وقتی من از هررا سخن می گویم شاید از من باور نکنند زیرا همه می دانند که من هر چه دارم از او دارم و درباره همه چیز به او مدیونم. بله؛ من انسانی قدرشناسم؛ کوشش می کنم که همواره واقع بین باقی بمانم و چنین عقیده دارم:

1- او همه چیز فوتبال ایتالیا را تغییر داد. چه از نقطه نظر تکنیک و چه از نظر تماشایی بودن آن.

2- او موجب شد تا حرفه مربیان ارزش یابد.

3- او به تمام بازیکنانش ثروت بخشید.

4- او تیم اینتر را بهترین تیم جهان کرد.

آیا معتقدید غیر از این است؟ یا اگر چنین است کاری است کم ارزش؟

هررا بازیکنان و تیم های تمام قاره ها را می شناخت. او با دقت کامل از همه سخن می گفت و همه را به شگفتی وا می داشت. ما پیش از هر مسابقه همه چیز را درباره حریفان خارجی خود می دانستیم، مدت ها پیش از مسابقه این سوابق را در اختیار داشتیم. چه کسی این چنین عمل می کرد؟

هررا کامل ترین مرد فوتبالیست زمان خود بود که می شد تصور کرد. او خیلی حرف می زد، خیلی چیزها اعلام می کرد، اعلامیه های جالب توجهی می داد اما همه چیز او با نتیجه توام بود. در تمرینات هررا شوخی وجود نداشت.

فاکتی و خودش

فاکتی نمونه یک فوتبالیست کامل بود. او یک زندگی مثال زدنی داشت. از زبان خودش بشنوید:

من در ترویلیو در پنجاه کیلومتری میلان به دنیا آمدم. از هنگامی که بازیکن ثابت تیم اینتر شده ام طبیعتا می توانستم یک آپارتمان در شهر میلان خریداری کنم اما ترجیح دادم همچنان در شهر خود و همراه خانواده ام زندگی کنم، زیرا من از زندگی در جنجال و محله های بزرگ ناراحت می شدم. ترجیح دادم که در همان محیط کودکی و در نزد پدرم باقی بمانم؛ در آن جا که برادرم لوئیجی و سه خواهرم به سر می بردند. من عزیزترین فرد این خانواده بودم. البته بعد از آنکه مادرم از دنیا رفت، از آن پس تمام خانواده به من مشغول شدند. از پدرم آغاز کنم، او یکی از سرسخت ترین انتقادکنندگان ایتالیائی بود. هر شب و بعد از هر مسابقه، من سوژه انتقادات او می شدم زیرا او می توانست بعد از پایان هر مسابقه مرا زودتر از سایر بازیکنان پیدا کند. بیهوده است که بگویم که او هر یکشنبه مسابقات مرا تماشا می کرد و اکثر اوقات برادر و خواهرانم را نیز همراه داشت. همچنین بیهوده است که بگویم جور انتقادات او را نسبت به سایر بازیکنان و تیم، من باید می کشیدم. به این ترتیب من در میان خانواده خود به سر می بردم. چرا باید به میلان پر آشوب آمده و در آن جا گمنام زندگی می کردم؟ در حالی که در خانه خود بسیار خشنود به سر می بردم. من هر روز ساعت هفت و نیم صبح بیدار می شدم؛ سوار اتومبیل خودم شده و به سوی محله اینتر حرکت می کردنم. محله اینتر در نزدیک جزیره کم است. من در شرایطی که همه به آن آگاه بودند، با تیم اینتر تمرین کرده و سپس  به شهر و خانه خود باز می گشتم. به این ترتیب روزی صد کیلومتر با اتومبیل طی می کردم و این تقریبا برای من یک تفریح بود زیرا اتومبیل رانی را دوست داشتم. عصرها هم با دوستان خود دیدار کرده و در خیابان ها گردش کرده و هرگز غیر از این مشغولیاتی برای خودم فراهم نمی کردم. زیرا من به خاطر فوتبال زندگی می کردم و می دانستم که همواره باید با بهترین شرایط ممکن در میدان ها ظاهر شوم.

 او تا 1978 مجموعا 625 بار برای اینتر به میدان رفت و 75 بار هم گلزنی کرد. در حالی که علاوه بر چهار قهرمانی در سری آ و دو بار فتح اروپا بالاخره در آخرین فصل حضور خود در اینتر توانست بر کوپا ایتالیا نیز بوسه بزند. فاکتی در 4 سپتامبر 2006 از دنیا رفت. اما تا روزی که اینتر در میادین فوتبال حضور داشته باشد، داستان وفاداری او به این باشگاه از خاطره ها محو نخواهد شد.