رکورد دست نیافتنی تیمورغیاثی در ورزش ایران

مهدی زارعی- روز جمعه چهار مهر 1353 یک روز بسیار خاص برای فوتبالدوستان ایرانی بود. دو تیم فوتبال پرسپولیس و پاس  در  لیگ تخت جمشید به مصاف هم رفته بودند و وقتی نیمه اول بازی به پایان رسید، یک مراسم ویژه در انتظار علاقه مندان به ورزش بود؛ اتفاقی کاملا بی ارتباط به فوتبال.

بعد از بازیهای آسیایی تهران در همان سال، کمیته ملی المپیک کره جنوبی اقدام به انتخاب بهترین ورزشکار بازیهای آسیایی کرد. 10 کارشناس با توجه به مدالها و رکوردهای ورزشکاران حاضر در آن بازیها، برترین ورزشکار آسیا را انتخاب کردند و در پایان، تیمور غیاثی قهرمان پرش ارتفاع بازیهای آسیایی تهران، به عنوان برترین ورزشکار آن بازیها برگزیده شد. به این ترتیب جام ویژه ای که برای ورزشکار برتر در نظر گرفته شد، توسط کنسول کره جنوبی به ورزشگاه آزادی آورده شد. عطاالله بهمنش توضیحات لازم را برای حاضران در استادیوم قرائت کرد و جام ویژه توسط تیمور غیاثی بالای سر برده شد.

این پاداش ویژه ای بود برای ورزشکاری که در دوران اوج خودش قرار داشت. ورزشکاری  که در آن زمان 29 ساله بود و به مسابقات آسیایی دوره بعد و المپیک آینده چشم دوخته بود.

غیاثی در ابتدای کار خود، هم به پرش می پرداخت و هم به والیبال. او که در روز 22 اردیبشت 1324 در شهرستان درگز متولد شده بود، در اوایل و در دوران جوانی علاوه بر دوومیدانی به والیبال هم مشغول بود. در والیبال پرشهای خوبی داشت و اسپکهای خوبی می زد.

در ابتدا با روش سنتی و روی شکم از موانع می پرید. اما یکی از نخستین نفراتی بود که در آسیا از روش جدید پرش( پرش از پشت یا فاسبوری) استفاده کرد و از آن زمان بود که رکورد غیاثی به سرعت پیشرفت کرد. در المپیک 1972 برای نخستین بار شرکت کرد و به رکورد 2.12 متر رسید. هنوز سطح پرنده های آسیایی خیلی با سطح جهانی فاصله داشت و با این رکورد به مقام بیست و پنجم المپیک رسید. اما از آن به بعد بود که تیمور لحظه به لحظه به رکورد جهانی نزدیک و مقتدرانه قهرمان آسیا شد.

چهار سال بعد از بازیهای آسیایی تهران، غیاثی 33 ساله شده بود. ایام قبل از پیروزی انقلاب اسلامی بود و کمیته ملی المپیک ایران وقتی شرایط اجتماع را دید و احتمال داد که ورزشکاران از سکوی قهرمانی برای اعتراض به حکومت پهلوی استفاده کنند، از اعزام ورزشکاران به بازیها خودداری کرد. در این شرایط تیمور غیاثی تنها ورزشکار ایران بود که با هزینه شخصی راهی بازیها شد. البته برای این که فقط بازیها را از نزدیک ببیند. اون در بانکوک نقش یک خبرنگار را برای کیهان ورزشی ایفا کرد و گزارش غیاثی از دوومیدانی بازیهای بانکوک در کیهان ورزشی منتشر شد.

بعدها او بارها و بارها به عنوان مربی و مشاور در کنار تیم ملی دوومیدانی باقی ماند. رکوردش هم دست نخورده ماند. پسرش علیرضا که ثمره ازدواج تیمور با قهرمان پرش ارتفاع بانوان ایران- نصرت کردبچه- بود، در بازیهای آسیایی 1990 پکن نماینده ایران بود و رکوردی بهتر از 2.09 متر بدست نیاورد. کمی بعد و در سال 1372 حسین شایان بالاخره رکورد غیاثی را شکست و به رکورد 2.23 متر دست پیدا کرد. 19 سال لازم بود تا رکورد غیاثی دو سانتی متر افزایش پیدا کند.