نگاهی به انیمیشن زورو، بازگشت به آینده

اختصاصی آسمونی نوشته چکاوک شیرازی

زورو، شخصیتی داستانی که جانستون مک‌کالی در سال 1919 ان را خلق کرد که فیلم و کتاب‌های زیادی از آن تا بحال منتشر شده‌است. زورو که در زبان اسپانیایی معنای روباه دارد، نام هویت مخفیِ دون دیه گو دلاوگا است، نجیب‌زاده‌ای که در دوران سلطهٔ اسپانیا بر کالیفرنیا زندگی می‌کند.

دون دیه گو در کالیفرنیای 1790 زندگی می‌کند؛ زمانیکه این قسمت ازآمریکا متعلق به مکزیک و خود مکزیک هم مستعمرهٔ اسپانیا بوده‌است. دون دیه گو اصلیتی اندلسی دارد و یک برادر خواندهٔ کوچک به نام برنارد (که در بعضی نسخه‌ها تبدیل به نوکر لال و وفادار او شد) و یک اسب سیاه و تیزتک به اسم تورنادو و نامزدی به نام لولیتا بولیدو دارد. او بافرمانده کالیفرنیا، پدرو فاگس (این شخصیتی واقعی در تاریخ است) مبارزه می‌کند. این قصه قدیمی مکزیکی که تا به حال 19 بار به صورت فیلم و سریال در آمده و بازیگران زیادی در جلد این عیار اسپانیایی رفته‌اند؛ از آنتونی هاپکینز تا آلن دلون و آنتونیو باندراس و حتی در 1944 یک زن به ناملیندا استیرلینگ نقش او را بازی کرد.
در انیمیشن زورو، بازگشت به آینده که در سال 2007 تولید شده، هر چند از لحاظ تکنیکی بسیار ساده و پیش پا افتاده است، اما با جایگزین کردن نمادهای اصلی شخصیت زورو ، در زوروهای کلاسیک با نوع مدرنش توجه مخاطب را برانگیزد. مثلا به جای اسب سیاه زورو از موتور استفاده کرده و به جای شمشیر نک تیزش، شمشیری ساخته که شبیه شمشیر مبارزین جنگ ستارگان است. یا مثلا نوکر لال در کارهای کلاسیک با دوستی باهوش اما هم چنان ناتوان در حرف زدن تبدیل شده که با استفاده از هوش و کامپیوتر به زورو کمک می کند.

لطف این کار این است که زورو در میان ابرقهرمان های امروزی از یادها نمی رود هر چند که قدرت ابرقهرمان های امروزی زیاد باشد و رسانه ها مثل کوه پشت آن ها ایستاده باشند و مجالی به گذشتگان ندهند.
این انیمیشن هم مانند باقی آنها شخصیت های ساده و بدون پیچیدگی دارد، آدم سیاه، آدم سفید. و در داستانی خطی اتفاق می افتد که قهرمان با آدم بدها مبارزه می کند و با کمک متحدانش پیروز می شود.