- آسمونی
- مجله اینترنتی
- چهره ها
- چهره های موسیقی
- یانی (موسیقی دان، پیانیست، نوازنده کیبورد و آهنگساز)
یانی (موسیقی دان، پیانیست، نوازنده کیبورد و آهنگساز)
ییانی کریسومالیس (به یونانی: Γιάννης Χρυσομάλλης، Giánnis Chrysomállis) (به انگلیسی: Yiannis Chryssomallis) (زاده 14 اکتبر 1954 – کالاماتا) معروف به یانی (به انگلیسی:Yanni)، موسیقی‌دان، پیانیست، نوازندهٔ کیبورد و آهنگساز اهل یونان و ساکن ایالات متحده است.
موسیقی یانی تلفیقی از سبک‌های جاز، موسیقی دوره کلاسیک، سافت راک، و موسیقی جهان است و بخش عمدهٔ آهنگ‌های او را سازهای موسیقی تشکیل می‌دهند. یانی با کنسرتیانی، زنده در آکروپولیس به شهرت رسید، بطوری که این آلبوم با فروش بیش از 7 میلیون نسخه، دومین ویدئو موزیک پرفروش تاریخ است. علاوه بر آن یانی به دلیل اجرا در مکان‌های تاریخی از قبیل تاج محل در هند، شهر ممنوعه در چین، و دژ اِل‌مورو در پوئرتوریکو شناخته شده است.
دست کم 14 آلبوم یانی رتبه‌ی نخست را در دسته‌بندی «آلبوم عصر نوی برتر» مجله بیلبُرد بدست آورده‌اند، و دو آلبوم در زمان من و شهامت رویاپردازی نامزد جایزه گرمی شده‌اند. تا پایان سال 2011 میلادی، یانی دربرابر بیش از 2 میلیون نفر در 20 کشور دنیا کنسرت زنده اجرا کرده و آلبوم‌هایش فروشی بیش از 20 میلیون نسخه داشته‌اند. موسیقی‌های یانی در مسابقات المپیک، برنامه‌های تلویزیونی و بویژه مسابقات ورزشی به صورت گسترده پخش شده‌است. او موسیقی فیلم نیز کار کرده است.یانی ترکیب موسیقی الکترونیکسینث‌سایزر را با ارکستر سمفونی کامل محبوبیت بخشید. او در خلق موسیقی خود از موسیقی‌دانانی با ملیت‌های گوناگون استفاده نموده است و انواعی از سازهای جالب توجه را بکار گرفته است. از پی تأثیراتی که یانی از فرهنگ‌های گوناگون جهان پذیرفته است، او را «هنرمند جهانی حقیقی»، و موسیقی‌اش را که گفته می‌شود بازتابی از فلسفهٔ «یک دنیا، یک نفر» وی است آمیزه‌ای از گلچین نواهای قومی» لقب داده‌اند.
آغاز زندگی
یانی در 14 اکتبر 1954 در شهر کالاماتا یونان به دنیا آمد. فرزند پدری بانکدار و مادری خانه‌دار، یانی استعداد موسیقی خود را با نواختن پیانو و آکاردئون در سن کم 6 سالگی به نمایش گذاشت. والدین یانی او را به یادگیری با سرعت و سبک دلخواه خودش بدون آموزش رسمی موسیقی تشویق کردند. به این ترتیب یانی موسیقیدانی خودآموخته است که استفاده از «دست‌نویس موسیقیایی» که از هنگام کودکی طراحی و کامل کرده را به جای بکارگیری نت‌نویسی سنتی ادامه می‌دهد.
یانی در سن چهارده سالگی رکورد ملّی یونان در رقابت‌های شنای آزاد 50-متر را شکست.
در نوامبر 1972، یانی برای تحصیل در رشته‌ی روانشناسی در دانشگاه مینه‌سوتا، یونان را به مقصد ایالات متحده ترک کرد. وی در آنجا برای گذران زندگی تا مدتی در انجمن دانشجویی ظرف می‌شست، و همزمان با یادگیری زبان انگلیسی و تکرار چندین باره‌ی کتاب‌های قطور روانشناسی دست و پنجه نرم می‌کرد؛ تا اینکه با موفقیت در دروس و کسب نمرات بالا توانست کمک‌هزینه‌ی دانشجویی را از دانشگاه برای ادامه‌ی تحصیلش بدست آورد. او در سال1976 مدرک کارشناسی خود در رشته‌ی روانشناسی را اخذ نمود.
یانی در اواخر دوران دانشجویی عضو یک گروه راک محلی بود و به تمرین پیانو می‌پرداخت. پس از فارغ‌التحصیلی، با وجود مخالفت خانواده، یک سال را وقف کار موسیقی کرد تا بتواند بین ادامه‌ی تحصیل و هنر انتخاب کند؛ و پس از آنکه دریافت خوشبخت‌ترین دوران زندگی خود را گذارنده، تصمیم گرفت موسیقی را برای باقی عمر ادامه دهد.
حرفه‌ی موسیقی
در سال 1977 یانی به گروه راک کِمیلیِن (آفتاب‌پرست) مستقر در شهر مینیاپولیس پیوست، و با بنیادگذار و درامر این گروه، چارلی اَدمز برای مدت 4 سال همکاری کرد. پس از ترک این گروه، یانی به لس آنجلس نقل مکان کرد تا روی موسیقی خودش کار کند. وی در این دوره، موسیقی چند پروژه‌ی سینمایی و تبلیغاتی را نیز انجام داد.
دهه‌ی 1980 تا اوایل 1990: پدیداری و شناخت
در سال 1980 یانی اولین آلبوم خود را به نام آپتیمیستیک با استفاده از تجارب گروه کِمیلیِن و با تمرکز روی موسیقی الکترونیک ضبط کرد، که به دلیل سبک و پرداخت متفاوت موسیقی در زمان خود با استقبال مواجه نشد. این آلبوم بعدتر توسط اتلنتیک رکوردز در 1984، و پرایوت میوزیک در 1989 بازنشر داده شد.
یانی در سال 1987 گروه موسیقی خود را تشکیل داد و در 1988 با ترکیبی دربردارنده‌ی جان تِش به عنوان نوازنده‌ی کیبرد و چارلی ادمز به عنوان درامر، توری را در شهرهای مختلف آمریکا آغاز نمود؛ و در طی این تور آلبوم‌های نخستین خود یعنی کلیدهای انگارش، خاسته از سکوت، و روزهای کِمیلیِن را معرفی کرد.یکی از نتایج این تور اجرا همراه با ارکستر سمفونی دالاس، ضبط ویدیویی آن و در ادامه بازخوردهای مثبتی از آن اجرا بود که به شناخت عمومی یانی کمک زیادی کرد.
حضور یانی در رسانه‌ها و تلویزیون در سال‌های بعد به شناسایی و پذیرش عمومی او انجامید؛ بویژه با حضور وی در مجله‌ی مردم و نیز در برنامه تلویزیونی اوپرا وینفری که با پشتیبانی و همراهی لیندا اِوَنز، بازیگر آمریکایی، همراه بود. یانی از سال 1989 با اِوَنز در رابطه بود. با این وجود حضورهای بعدی در تلویزیون، فروش بالای آثار ضبط شده و ویدیویی، و کنسرت‌های متعدد طی سال‌های بعد شناخت او را فراتر از رابطه‌اش با اِوَنز گسترش داد.
آلبوم شهامت رویاپردازی، که در سال 1992 انتشار یافت، اولین آلبومی از یانی بود که نامزد جایزه گرمی شد. قطعهی «آریا» در این آلبوم آهنگی است برمبنای دونوازی گُل (از اپرایلاکمه، 1883) ساخته‌ی لئو دلیبس، آهنگساز فرانسوی. استفاده‌ی یانی از این آهنگ در یک آگهی شرکت بریتیش اِروِیز که برنده‌ی جایزه شد، به آن محبوبیت بخشید. آلبوم در زمان من که با ساز غالب پیانو در 1993 منتشر شد و آلبوم مورد علاقه‌ی یانی است، دیگر آلبوم وی است که نامزد جایزه گرمی شده است.
دهه‌ی 1990: آکروپولیس، کنسرت‌های جهانی، فرسودگی و ازسرگیری
کنسرت فراگیر یانی، یانی، زنده در آکروپولیس، در سپتامبر 1993 در تئاتر هرودس آتیکوس دو هزار ساله واقع در آکروپولیس شهر آتن اجرا و فیلم‌برداری شد. یک آلبوم و یک ویدیو از این کنسرت با قالب سیستم ویدئو خانگی در 1994 منتشر شد. آکروپولیس اولین آلبوم زنده‌ی یانی بود، که وی در آن از گروه اصلی خود همراه با چینش کامل شصت نفره‌ای از ارکستر فیلارمونیک سلطنتی لندن استفاده نمود. تنظیم و رهبری ارکستر را شهرداد روحانی، موسیقی‌دان ایرانی، برعهده داشت.
بدون وجود هیچ‌گونه پشتیبانی مالی خارجی، یانی تولید آکروپولیس را با به خطر انداختن 2 میلیون دلار پس‌انداز شخصی خودش سرمایه‌گذاری کرد تا از این راه هم جایگاه هنری خود را ارتقا بخشیده باشدو هم پس از 20 سال دوری از کشورش «به مردم یونان با آنچه درخور آنان است ادای دین» کرده باشد. ویدیوی حاصل از این کنسرت از شبکه‌ی پی‌بی‌اس آمریکا پخش و به یکی از محبوب‌ترین برنامه‌های آن تبدیل شد، چنانکه نیم میلیارد نفر در 65 کشور آن را تماشا کرده‌اند. ویدیوی آکروپولیس همچنین با فروشی بیش از 7 میلیون نسخه در دنیا عنوان دومین ویدیو موزیک پرفروش تاریخ را (پس از تریلر مایکل جکسون) بدست آورده است
در مارس 1997 یانی توانست یکی از معدود هنرمندان غربی باشد که در تاج محل در هند کنسرتی را اجرا و ضبط کرده است. به دنبال آن یانی در مه 1997 اجراهایی را در شهر ممنوعه در شهر پکن در کشور چین انجام داد، و بدین سان عنوان اولین هنرمند غربی معاصر که مجوز اجرا در این مکان تاریخی را گرفته از آن خود کرد. این دو رخداد با یکدیگر آلبوم زنده و ویدیوی ستایش را تشکیل دادند که در نوامبر 1997 انتشار یافت.
پس از مذاکرات طاقت‌فرسا برای کسب مجوز اجرا در تاج محل و شهر ممنوعه در سال 1997، جدایی از لیندا اِوَنز در اوایل 1998، و پس از آن به سرانجام رساندن یک تور طولانی سراسر دنیا در 1998، یانی حرفه‌ی موسیقی خود را متوقف کرد. یانی بعدها عنوان کرد که افسرده شده بود، و برای سه ماه به یونان نزد والدینش بازگشته بود، پیش از آنکه تصمیم به به سفر دور دنیا بگیرد.برای مدت 2 سال یانی هیچ مصاحبه‌ای انجام نداد، و بعدها توضیح داد: «سفر کردم. می‌خواستم نگرش مردمان دیگر را از زندگی ببینم. می‌خواستم رویای آمریکایی را ترک کنم.»
دهه‌ی 2000: پس از یک درنگ، دورنماهای تازه
در سال 2000، پس از درنگی دو ساله، یانی اولین آلبوم استودیی خود طی هفت سال گذشته را با نام اگر می‌توانستم به تو بگویم منتشر کرد. این آلبوم در اولین هفته‌ی انتشار 55000 نسخه فروش کرد، که بیشترین فروش آغازین برای آلبوم‌های یانی به حساب می‌آید. یانی از آن به عنوان آلبومی آرام برای «گوش دادن» و کمتر نمایشی نسبت به آلبوم‌های کنسرت زنده مانند زنده در آکروپولیس یا ستایش یاد می‌کند.[وی توضیح می‌دهد که خودش تمامی صداهای آلبوم را، شامل آوازهای ظاهری، از طریق دستکاری صدا و به صورت الکترونیک در استودیوی خود خلق کرده است.
موسیقی حاضر در آلبوم سال 2003 یانی، قومیت، نمایانگر بسیاری از فرهنگ‌های جهان است، و یانی گفته است در این آلبوم از عنصر «قومیت» برای بازتاب رنگ و زیبایی و یک اجتماع چندفرهنگی استفاده شده است.این آلبوم در زمانی نزدیک به انتشار خودزندگی‌نامه یانی به نام یانی با واژگان (به انگلیسی: Yanni in Words) عرضه شد.
پس از شش سال، و برای اولین بار در حرفه‌ی خود، یانی در همکاری با ریک وِیک از خوانندگانی در آلبوم یانی، صداها استفاده کرد.هفته‌ها پیش از انتشار این آلبوم در تاریخ 24 مه 2009 با برچسب دیزنی پرل متعلق به شرکت ضبط والت دیزنی رکوردز، شبکه‌ی پی‌بی‌اِس ویدیویی از کنسرت صداها پخش کرد که در نوامبر 2008 در شهر آکاپولکو کشور مکزیک برگزار شده بود. انتشار آلبوم پیش از توری صورت گرفت که تهیه‌کنندگی آن را یکی از زیربخش‌های پِرل به نام بوئِناویستا کانسرتز برعهده داشت.
آلبوم یانی مکزیکَنیزیمو، که در نوامبر سالگرد جشن‌های دویست ساله‌ی مکزیک در 2010 منتشر شد، بزرگداشتی نسبت به این کشور با برداشت یانی از موسیقی مردمی آن بود.یانی در این آلبوم با په‌په آگوئیلار خواننده-آهنگساز، ولوسرو خواننده-هنرپیشه همکاری داشت.
دهه‌ی 2010: طراحی آواهای تازه، و بازگشتی به تورهای جهانی
آلبوم حقیقت لمس اولین آلبوم یانی با محتوای جدید طی هشت سال گذشته بعد از قومیت بود و در فوریه 2011 منتشر شد. محتوای متنوع حقیقت لمس بازتابی از تأثیرات سبک‌های سازی معاصر، الکترونیک، و سینمایی بود که به رگه‌هایی از پاپ، عصر نو، و موسیقی جهان گذار می‌کرد. هرچند یانی گفته است که حقیقت لمس با آزمایش روی طراحی‌های جدید آواها آغاز شد،ولی جیمز کریستافر مانگِر از وب‌گاه آل میوزیک بر این عقیده است که این آلبوم، یانی را در حال بازگشت به ریشه‌های سازی خود به تصویر می‌کشد، و باید به مذاق هواداران موسیقی اواسط دهه‌ی 1990 او خوش بیاید. سه آهنگ از پانزده قطعهی غالبا سازی آلبوم، دربردارنده‌ی ترانه‌هایی با اجرای خوانندگان یانی، صداها هستند.
در آوریل 2012 یانی لوح فشرده‌ی صوتی و تصویری از آلبوم زنده‌ی یانی، زنده در ال‌مورو، پوئرتوریکو را منتشر کرد، که در دو کنسرت فضای خارجی در 16 و 17 دسامبر 2011 ضبط و فیلم‌برداری شده بودند. محل برگزاری کنسرت، زمین‌های دژ سَن فِلیپ دل مورو («اِل‌مورو») واقع در سَن‌خووان، مرکز ایالت پوئرتوریکو بود، که یک مکان میراث جهانی یونسکو است. کنسرت‌های ضبط شده از مارس 2012 توسط شبکه‌ی پی‌بی‌اِس پخش شدند. تولید این اثر دهمین همکاری یانی با این سازمان بود.
یانی در 9 فوریه 2013 به مناسب سال نو چینی در برنامه‌ی ویژه‌ی جشنواره‌ی بهاری تلویزیون مرکزی چین (با 700 میلیون بیننده در سال ) با چانگ جینگ، هنرمند نوازنده‌ی سنتور چینی (زیثر)، اجرا داشت.این اولین سالی بود که تلویزیون مرکزی چین از هنرمندان خارجی برای اجرا دعوت به عمل آورده بود.
در تورهای سال‌های 2010 تا 2014 یانی، خوانندگانی متمایز از یانی، صداها مربوط به سال‌های 2008 تا 2009 شرکت داشتند، هرچند فهرست آهنگ‌های اجرا شده غالبا سازی بودند.
یانی در مارس 2014 طی یک همکاری با پلاسیدو دومینگو، خواننده‌ی تِنور اپرا، و ریک ویک تهیه‌کننده، هفدهمین آلبوم استودیوی خود را با نام اینسپیراتو (از ایتالیایی به فارسی، الهام گرفته) منتشر ساخت. ویژگی برجسته‌ی این آلبوم، اجرای آوازی همچون یانی، صداها در پنج سال قبل بود. در اینسپیراتو گروهی از خوانندگان اپرایی سرشناس بازسازی‌های آهنگ‌هایی از یانی را اجرا کردند که وی پیش از آن در طول حرفه‌ی خود منتشر کرده بود. در این آلبوم عناوین و اشعار آوازها غالبا به زبان ایتالیایی هستند.
از سال 2010 به بعد، یانی تورهای بین‌المللی خود را در کشورهایی شامل (به ترتیب الفبا) آرژانتین، آلمان، کره جنوبی، لبنان، لهستان، مجارستان، مکزیک، و هند برگزار نموده است.
تأثیرپذیری‌ها، موسیقی، و کنسرت‌ها
تأثیرپذیری‌های موسیقیایی
یانی از کودکی با گوش دادن به ایستگاه‌های رادیویی از آفریقای شمالی، کشورهای عربی، و اروپا با انواع گسترده‌ای از سبک‌های موسیقی ارتباط برقرار کرده بود. او دیده بود که «هیچ ایستگاه راک یا کلاسیک تخصصی وجود نداشت–هر ایستگاهی همه‌جور موسیقی پخش می‌کرد». گفته می‌شود که موسیقی یانی بازتابی از برخوردهایش با فرهنگ‌های مختلف جهان و نمودگر فلسفه‌ی «یک دنیا، یک نفر» وی است. بدین روی، جِفری کاچمارچیک از مجموعه‌یبوث نیوزپیپرز الهامات گلچین شده‌ی موسیقی یانی را عاملی برای موفقیت او دریافته بود: «گام‌های خاورمیانه‌ای و شرقی و میزان‌های ترکیبی یانی آنقدر جالب توجه به گوش می‌رسند که طرفداران میانه‌روی او را بفریبند، ولی نه آنچنان وفادار به اصالت راک که افرادی را که با تأکیدهای ضربی راک بزرگ شده‌اند سردرگم کنند.» و افزود که برخی آهنگ‌های خاص «شما را با این حس باقی می‌گذارند که انگار همین الآن یک ذره درام فلزی یا بوزوکی یونانی یا کوتوی ژاپنی یا احتمالا هر سه را با هم شنیده‌اید.»
موسیقی یانی از جمله از موسیقی آسیا، آمریکای لاتین، خاورمیانه، و نیز از موسیقی کلاسیک، راک اَند رول، و الکترونیک، تأثیر پذیرفته است. یانی بیان کرده است که دهه‌ی 1970، همراه با سازهای الکترونیک و فن‌آوری جدید خود، بویژه در آن مرحله از حرفه‌اش تأثیرگذار بوده است، و اینکه حتی آلبوم اخیرش، حقیقت لمس (2011)، با آزمایش کردن طراحی‌های تازه‌ی صدا آغاز گشت. او به خاطر آشنایی خیلی زودهنگام در زندگی با موسیقی کلاسیک — گوش دادن به باخدر سن 8 سالگی — تعدادی از آهنگسازان و پیانیست‌های دوران کلاسیک را از موارد تأثیرگذار بر خود برمی‌شمرد، و در این بین از بتهوون به عنوان موسیقی‌دان دلپسند، و از شوپن به عنوان «مورد علاقه شماره 2» یاد می‌کند. او همچنین گفته بود که گذشته از موسیقی کلاسیک همچون موتزارت و باخ، از گروه‌های راک اَند رول مانند زپلین، پیپل!، و بلَک سَبَث نیز تأثیر دیده بود.
یانی توضیح داده که «بیشترین تأثیری که از موسیقی گرفته‌ام کار بر روی (موسیقی) فیلم بود،… و بیشتر آن موسیقی سازی،» و از علاقه‌اش برای کارهای جری گُلداسمیث و جان ویلیامز صحبت کرده بود. کِلی جَسپِر از آگِستا کرانیکل بیان کرده که بیشتر موسیقی یانی از نوع سازی است، که نشان می‌دهد یانی پنداشته بود فقدان شعر چیزی است که اجازه می‌دهد موسیقی‌اش محبوبیت بین‌المللی پیدا کند. یانی در ادامه گفته بود: «در بیشتر آهنگ‌های من شعری وجود ندارد، تا تمام پیام از طریق ضرب‌آهنگ، ملودی، و آواها رسانده شود، و من فکر می‌کنم این چرایی گذر موسیقی از مرزها و امکان رفتن به کشورهای مختلف باشد.» «دروغ گفتن با موسیقی سازی، اگر غیرممکن نباشد، کار بسیار دشواری است، به این خاطر که این نوع موسیقی تنها با احساسات سر و کار دارد.» او همچنین گفته است که واژگان در منطقه‌ی متفاوتی از مغز فعالیت می‌کنند، و اینکه اشعار «معمولا آهنگ را در جعبه قرار می‌دهند.»
با این وجود، یانی همراه با چهار خواننده‌ی اصلی در یانی، صداها (2008-2009)، و با دو خواننده در تورها (2010-2012) و کنسرت‌ها ( دسامبر 2011) و نیز لوح فشرده صوتی و تصویری (2012) یانی، زنده در اِل‌مورو، پوئرتوریکو به اجرا پرداخت.در پایان سال 2011 یانی خاطر نشان کرد که موسیقی سازی را بیشتر ترجیح می‌دهد «چونکه بازتر است، ولی صدای انسان نیز می‌تواند گویاترین ساز شناخته شده برای آدمیان باشد. در آن قدرتی نهفته است.» یانی با اشاره به تجربیات خلاقانه‌اش در پروژه‌ی 2009 صداها، عنوان کرد که «هرچند بیشتر موسیقی‌ای که می‌نویسم سازی است، دوست دارم از صدای انسان نیز به عنوان سازی دیگر استفاده کنم.»
سبک‌های موسیقی متمایز از جنبش روحانی «عصر نو»
در عین اینکه یانی گفته است عصر نو «بیشتر تعریفی روحانی است تا تعریفی موسیقیایی»، گفته می‌شود موسیقی وی همچنان که شتابی پررونق‌تر به خود می‌گرفت توسط جنبش عصر نو «اتخاذ شده است». موسیقی او سازی معاصر نیز نامیده شده است و به عنوان «ادغامی از جاز، موسیقی جهان، کلاسیک، و سافت راک با استفاده از سازها» توصیف گشته است. با این وجود یانی از زودهنگام، دست کم از 1988، از برچسب‌هایی نظیر «یونانی» و «عصر نو» پرهیز می‌نمود، و تأکید داشت که «وقتی کسی از عصر نو می‌گه، من اون چیزی یادم می‌آید که موقع جارو کردن خونه در پس‌زمینه گوش می‌دهید. من نمی‌خوام به مخاطب آرامش ببخشم؛ من می‌خوام اون‌ها رو درگیر کنم، علاقمندشون کنم.» در سال 1994، یانی در حالی که میان کار خود و آنچه سایرین موسیقی حس و حال محیطی خوانده‌اند تمایز قائل می‌شد، اشاره کرد: «عصر نو موسیقی کنترل شده‌تر و آروم‌تری رو نشون می‌ده. موسیقی من می‌تونه ضرب‌آهنگ زیاد، انرژی زیاد، و حتی قومیت زیادی داشته باشه.»
یانی در سال 2012 خاطرنشان کرد که هرگز علاقه‌ای به دسته‌بندی هنر یا برچسب‌گذاری نداشته، و افزود که همواره موسیقی را ساخته «تا درس‌هایی را که آموخته‌ام و تجربه‌هایی که در زندگی به دست آورده‌ام را با صداقت بازتاب دهم.»برای مثال، تحصیل روانشناسی در دانشگاه بر موسیقی یانی تأثیرگذار بود: «هنگامی که موسیقی خلق می‌کنم، این موسیقی بازتابی از روح من، تجربه‌های من در زندگی، و روابط من با مردم و فرهنگ‌های دیگر است. روانشناسی، و فهمیدن اینکه ما به عنوان انسان‌ها در این دنیا چه کسی هستیم، در تقریبا هر تفکر خلاقانه‌ای که من دارم حاضر است.»
مسیری نامتعارف در حرفه‌ی موسیقی
سبک موسیقی یانی برای بیشتر برنامه‌های رادیویی یا شبکه‌های موسیقی تلویزیون نامناسب می‌نمود. در سال 2012 یانی اهمیت شبکه پی بی اِس را در حرفه خود بیان کرد، و گفت که این شبکه «همیشه به من اجازه می‌داد تا موسیقی خودم رو بدون هیچ سانسور یا نفوذی ارائه کنم، و من رو تشویق می‌کرد هنرمندی باشم که الآن هستم،» و نیز این شبکه «بخش بزرگی از حرفه‌ی من برای بیشتر از 20 سال بوده.»
یانی برای شناساندن خود مسیری نامتعارف را پی گرفت؛ به عنوان مثال، پس‌انداز شخصی خود را برای سرمایه‌گذاری رخدادهای مکان‌های تاریخی نظیر کنسرت‌های آکروپولیس در 1993 به خطر انداخت، قطعات ویژه‌ای برای شبکه‌های عمومی تلویزیون تولید کرد، به تنهایی در استودیوی شخصی ساخت خودش در خانه موسیقی خلق می‌کرد، و نیز بسیاری از وظایف تهیه و تولید را خودش انجام می‌داد؛ و به این ترتیب از صنعت موسیقی رایج گذار می‌کرد. در سال 2000،دیوید سیگل از روزنامه‌ی واشینگتن پست نوشت که یانی «استعاره‌ای زنده از موفقیت براساس معیارهای خود است، یعنی رویای هر آمریکایی با اندیشه‌ای که یا نادیده گرفته شده یا به سُخره.»
موسیقی
در اواخر دهه‌ی 1980، در مروری که از آغاز حرفه‌ی یانی در روزنامه‌ی دالاس تایمز هِرالد منتشر شد، کنسرتی که یانی با ارکستر سمفونی دالاس اجرا کرد «روح‌بخش، تکان دهنده، و الهام‌بخش» توصیف شد. در سال 1995، دان هِکمَن از روزنامه‌ی لس‌آنجلس تایمز نوشت که موسیقی یانی «پایه در ملودی‌های عاشقانه‌ی شیفته کننده‌ای دارد که با ضرب‌آهنگ‌های پرانرژی مدیترانه‌ای برجسته شده‌اند.» در بررسی موشکافانه‌تری استیو مِتکَف از روزنامه‌ی هارتفورد کورِنتدر «واسازی» موسیقی یانی آورد که موسیقی وی «از دیدگاه هارمونیک، از اجزایی ساخته شده که در بسیاری از قطعات موسیقی کلاسیک اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم یافت می‌شود. ذاتا تونال است، گاه و بی‌گاه ته‌رنگی از آواهای ناهماهنگ ملایم دارد، گاهی اوقات از لحاظ ضرب‌آهنگ سرزنده است، در نخستین گوش‌سپاری گیرا است، و آشکارا احساس‌برانگیز است. موسیقی یانی دو حس پایه دارد: خرامان و قهرمانانه همراه با نت‌های فرازنواخت رزمی، و به گونه‌ی خیال‌انگیزی ژرف‌اندیشانه. … نوعی پیوند صلح‌آمیز میان موسیقی پاپ و موسیقی کلاسیک که راحت احساس می‌شود.»
اخیرا، مارک دمینگ از آل‌میوزیک ساخته‌ها و اجراهای یانی را اینطور ترسیم کرد که «حس چشمگیری از درام، پویایی، و عاشقانگی» را دارا هستند، و نوشت که یانی «سبک اجرایی مسلطی» دارد. در سال 2012، هَوی گِرَپِک از روزنامه‌یپام بیچ پست خاطرنشان کرد که «تعداد اندکی هنرمند معاصر با حس بی‌همتایی از موسیقی و سبک حقیقی خودشان وجود دارد. مقایسه‌ی موسیقی عصر نو با راک کلاسیک آسان نیست، اما برای یانی، ممکن است.»یانی ترکیب موسیقی الکترونیک سینث‌سایزر را با ارکستر سمفونی کامل محبوبیت بخشید. یانی، که «هنرمند حقیقی جهانی» نامیده شده است، از موسیقی‌دانانی با ملیت‌های گوناگون استفاده نموده است، و انواعی از سازهای جالب توجه را از جاهای مختلف دنیا از دیدیگِریدوی استرالیایی تا چارانگوی پِرویی همراه با ارکستر کلاسیک، بخش ضرب‌آهنگ راک، و کیبردهای الکترونیک خود به کار گرفته است. موسیقی وی «آمیزه‌ای از گلچین نواهای قومی، از ترانه‌های بومی آمریکا تا ضرب‌آهنگ‌های آفریقایی و هارمونی‌های آسیایی» توصیف گشته است.
جان اِل. موزر از روزنامه‌ی مورنینگ کال نوشت که «روندها می‌آیند و روندها می‌روند،» اما موسیقی یانی «به نظر می‌رسد که از روندها سرپیچی می‌کند و… انگار که موسیقی‌ای برای تمام دوران است.» موزر در مصاحبه‌ی خود با یانی از وی پرسید که آیا او عمدا سعی می‌کند چیزی خلق کند که «برای همیشه ماندگار خواهد بود، دربرابر چیزی که قرار است بلافاصله فقط 1 میلیون نسخه بفروشد،» و یانی پاسخ داد که «شما هرگز نمی‌تونید (هدفمند) هنر ماندگار خلق کنید… بنابراین نمی‌تونید این رو در ذهن داشته باشید.» در عوض، یانی در حین توصیف فرآیند خلاقانه‌ی خود توضیح داد که دانش وی از موسیقی و سازها و تجربه‌اش از فرهنگ‌های متفاوت «(همچون) اجزای سازنده‌ی سرآغاز زندگی است که به هم می‌رسد و خود را آشکار می‌کند و پدیدار می‌شود. و روان است. بی‌دردسر است.»
محبوبیت یانی و موفقیت‌اش در تلویزیون‌های دولتی با دیدگاه برخی منتقدین در تضاد کامل بوده است. چندی از انتقادات شدیدتر بطور خلاصه یانی را به عنوان «خودنمایی بی‌استعداد» توصیف کرده‌اند که موسیقی‌اش بار فکری کمی دارد، در حالی که چکیده‌ی نظرات طرفدارانش این است که یانی «هنرمندی کاملا اصیل است که معنویت ژرفش، گونه‌ای بی‌همتا از موسیقی را آفریده است.»
یانی استفاده از «دست‌نویس موسیقیایی» که از هنگام کودکی طراحی و کامل کرده را به جای بکارگیری نت‌نویسی سنتی ادامه می‌دهد،و فردی را استخدام می‌کند تا فرآیند ملال‌آور نوشتن نمودارهای نت رایج را برای اعضای ارکستر انجام دهد. حتی با این وجود، ازآنجاییکه موسیقی حوزه‌ای شنیداری است، یانی می‌بایست آنچه را که نمی‌توان از طریق نوشتار بیان کرد، به موسیقی‌دانان آموزش دهد.
کنسرت‌ها
هَوی گِرَپِک از روزنامه‌ی پام بیچ پست درباره‌ی یکی از اجراهای یانی در آوریل 2012 خاطرنشان کرد که این نمایش یک نمایش یک-نفره با کیبرد نبود، بلکه تکنوازیهای فردی طولانی را در کانون توجه قرار داده بود و جلوه‌گر استعدادهای اعضای گروه یانی بود، و اینکه یانی «دوست دارد این فرصت را به آنان بدهد تا جداگانه بدرخشند.» جِفری کاچمارچیک از مجموعه‌ی بوث نیوزپیپرز عنوان کرد که «یانی موسیقی‌دانان همراه خیلی خوبی دارد – همیشه داشته است.»
کنسرت‌های یانی از جهت نورپردازی و سایر جنبه‌های فنی شناخته شده هستند. طراح نورپردازی دیرین یانی در سال 2013 خاطرنشان کرد که نورپردازی به شکلی حساس با خود موسیقی یانی زمان‌بندی می‌شود، با کسر میزان‌هایگوناگون آن همساز می‌شود، و در ادامه اظهار کرد که از آنجاییکه یانی بیشتر در مکان‌های نمایشی اجرا می‌کند تا تالارهای سرپوشیده، نورپردازی می‌تواند رنگ و حرکات ظریف را شامل شود. نورپردازی همچنین بر تکنوازیهای اعضای گروه و نیز بر لحظات بخصوص در کنسرت‌ها تکیه می‌گذارد.
جِفری کاچمارچیک از مجموعه‌ی بوث نیوزپیپرز با اشاره به «نورپردازی عالی» یانی روی صحنه و «طنین فراوان میان تماشاگران» خاطرنشان کرد که کنسرت یانی «می‌تواند تجربه‌ای سرخوش کننده باشد.»
کنسرت یانی
یانی درباره آلبوم الهام گرفته می‌گوید:
این آلبوم در مورد تمام عشق‌های زندگی من است! در مورد از دست ندادن ایمان در انسانیت! و توانایی باور نکردنی ما برای غلبه بر هرچیزی که باید با آن مبارزه کنیم! همچنین دربارهٔ قوهٔ تخیل، خلاقیت، عشق، مهربانی، بخشایش، صداقت، پدر و مادر، کشور، صلح، وحدت و اعتقاد و ایمان به آینده ما است. این همه امکان‌پذیر است.
با همه عشق و علاقه‌ام، یانی
افتخارات، جوایز و سربلندی‌ها
یانی علاوه بر اجرا در مکان‌های تاریخی مانند تالار سلطنتی آلبرت (لندن؛ 1995 و 2014)، مجوز اجرا در محل‌های برجسته‌ی دنیا نظیر آکروپولیس شهر آتن (یونان؛ 1993)، تاج محل (آگرا، هند؛ 1997)، شهر ممنوعه (پکن، چین؛ 1997)، برج خلیفه (دبی، امارات متحده عربی؛ 2011)، کاخ کرملین (مسکو، روسیه؛ 2011)، دژ سَن فِلیپ دل مورو (مکان میراث جهانی یونسکو«اِل‌مورو» واقع در سَن‌خووان، پوئرتوریکو، قلمروی ایالات متحده؛ 2011)، شهر باستانی جبیل (مکان میراث جهانی یونسکو، لبنان؛ 2013)، تئاتر رومی کارتج (تونس، تونس؛ 2014)، و کاخ لاکشمی ویلاز (وادودارا، هند) را بدست آورده است.
همچنان که موسیقی یانی با شکوفایی موسیقی عصر نو در دهه‌های 1980 و 1990 به محبوبیت دست می‌یافت، از طریق پخش در شبکه‌های رادیویی موسیقی جایگزین، ظاهر شدن در تلویزیون‌های دولتی، آگهی‌های تلویزیونی، و نیز تورهای موسیقی بین‌المللی شهرت بیشتری بدست می‌آورد. موسیقی یانی در نمایش‌های تلویزیونی و رخدادهای ورزشی پخش شده از تلویزیون شامل قهرمانی لیگ ملی فوتبال ایالات متحده (سوپر بُول)، رقابت‌های ورزشی پخش شده از شبکه نُه استرالیا (واید ورلد آو اسپرتس)، قهرمانی تنیس آزاد ایالات متحده، گلف آزاد ایالت متحده، تور دو فرانس، قهرمانی اسکیت جهان، و بازی‌های المپیک استفاده شده است.او برای برنامه‌ی ورلد نیوز نَو شبکه‌ی اِی بی سی نیز موسیقی ساخته بود.
آهنگ آکرویالی/ایستادن در جنبش یانی از طرف ژورنال جامعه سلطنتی پزشکی ( آوریل 2001) دربردارنده‌ی اثر موتزارت دانسته شد، زیرا ترکیب آن از لحاظ ضرب‌آهنگ، ساختار، هم‌آوایی ملودیک و هارمونیک و قابلیت پیش‌بینی مشابه سونات شماره 448 موتزارت است، ویژگی‌هایی که پنداشته می‌شود در کاهش حملات صرع و بهبود کارایی تجسم فضایی مؤثر باشند.
یانی به ایران می آید یا نه؟
زمزمه هایی بین جامعه ی اهل موسیقی ایران وجود دارد دال بر اینکه یانی قصد دارد در ایران کنسرت برگذار کند .
یانی به دلیل اینکه علاقه ی شدیدی به مکان های تاریخی دارد در سال 1378 قصد داشت در شهر شیراز و در تخت جمشید
به اجرا بپردازد ولی با مخالفت دفتر موسیقی و معاون وقت رو به رو شد سپس تصمیم گرفت در جزیره ی کیش در هتل داریوش به اجرا بپردازدکه باز هم تلاش یانی بیهوده بود .
مدیر دفتر موسیقی وزارت ارشاد با تائید خبر اجرای یانی در ایران، گفت: این آهنگساز طی ماه‌های آینده در تهران و کیش اجرا خواهد داشت. او افزود: ما علاقه‌مند هستیم این گروه‌ها در کشور ما اجرا کنند و اجراهای اخیر مثل کیتارو نشان داد ما مخاطبان خوبی داریم و اینها فقط کمی از ظرفیت‌های دفتر موسیقی ارشاد است.
اجرای این هنرمند بزرگ دنیا در ایران پس از اجرای کیتارو، آهنگساز بزرگ ژاپنی در کشورمان نوید بخش برقراری ارتباط میان موسیقی ایران وجهان است و فضا را برای آشنایی بیشتر و اجراهای رسمی موسیقی ایران در جهان فراهم می‌کند.
نوازندگان اصلی گروه یانی:
Ming Freemanکیبورد
Charlie Adams جاز
Victor Espinolaچنگ
Gabrial Vivasگیتار بیس
Jason CarderJaترومپت
Dana Teboeترومبون
James Mattos فرنچ هورن(نوعی شیپور)
Yoel Del Solطبل
Samvel Yervinyan:ویولن
Benedikt Brydern ویولن
اظهارنظر «یانی» درباره سفر به ایران
روزنامه شرق گفت‌وگویی با یانی انجام داده است که بخش‌هایی از آن را در زیر می‌خوانید:
برای بسیاری از ایرانی‌ها نام شما یادآور کنسرت معروفتان در آکروپولیس یونان است که با رهبری شهرداد روحانی روی صحنه رفتید. همکاری‌تان با شهرداد روحانی چگونه تجربه‌ای بود؟
شهرداد برای من هنرمندی اصیل و خارق‌العاده بود که توانستم با او همکاری داشته باشم. همکاری با او را در اجرای ارکستر آکروپولیس در سال 1993 همواره ستوده‌ام و به آن ارج می‌گذارم. به من گفته شده بر اساس توزیع تلویزیونی این اجرا و اجراهای ویدئویی و دی‌وی‌دی مربوط به کنسرت زنده آکروپولیس، رسماً صدها میلیون نفر از مردم جهان طی 20 سال اخیر این کار را تماشا کرده‌اند. شهرداد عضو بسیار برجسته‌ای از این تیم بود و نقشی مهم در برجسته‌شدن این اثر و موفقیت شگفت‌انگیز آن برعهده داشت.
شما در مجموع چقدر راجع به ایران مثل تاریخ، هنرمندان این کشور، موسیقیدان‌های آن و... می‌دانید؟
آشنایی نزدیک با ایران همزمان با بزرگ‌شدنم در یونان همراه بود. فرهنگ و تاریخ این کشور همواره بخشی از آموزش درسی و در نتیجه بخشی از زندگی ما بوده است. من هرگز نتوانستم به ایران بیایم و خیلی امیدوارم به‌زودی بتوانم این کشور را ببینم. یکی از بزرگ‌ترین آرزوهای من سفر کردن و یادگیری بیشتر راجع به فرهنگ‌ها و ملت‌هاست. خیلی مشتاق هستم ایران را ببینم و بیشتر درباره این کشور و مردم دوست‌داشتنی‌اش بدانم.
راجع‌به مردمی که به موسیقی شما گوش می‌دهند، به‌ویژه در کشورهای شرقی، چگونه فکر می‌کنید؟
مایه مباهاتم است که مردم به موسیقی من گوش می‌دهند. همواره در برابر این نکته که گفته می‌شود موسیقی من توانسته بر زندگی مردم اثر بگذارد، سر تعظیم فرود آورده‌ام؛ در واقع هرگاه صحبت از مردمان ساکن در کشورهای شرقی می‌شود، احساس می‌کنم ارتباطی نزدیک بین من و آنها، خصوصاً مردم خاورمیانه و ایران وجود دارد.
غیر از همکاری با شهرداد روحانی، هرگز شده تصمیم بگیرید با دیگر موسیقیدان‌های ایرانی همکاری کنید؟
مهم‌ترین همکاری و مشارکت من با شهرداد روحانی بوده. ما با هم در کنسرت آکروپولیس همکار نزدیکی داشتیم و پس از آن هم در بخش‌های دیگر جهان با هم روابط خود را حفظ کرده‌ایم. من بدون تردید آماده کسب تجربیات مشابه هستم.
از چند سال پیش، مدام شنیده‌ایم شما تصمیم به اجرای کنسرت در ایران دارید. چرا این کنسرت‌ها لغو شدند؟
من عاشق اجرا در ایران هستم و اینکه راجع به فرهنگ و مردمش از نزدیک چیزهای جدیدی یاد بگیرم. خبرهای زیادی راجع به اجرای کنسرت در ایران طی سال‌های اخیر وجود داشت، اما هیچ‌یک از آنها محقق نشد.
با این حال، آیا یانی را در آینده نزدیک در ایران برای اجرای موسیقی زنده خواهیم دید؟
خالصانه امیدوارم این شانس را داشته باشم که ایران را ببینم و در این کشور اجرا داشته باشم. تحقق این هدف، نیازمند برنامه‌ریزی و مشارکت متقابل جناح‌ها و بخش‌های مختلف است. من کاملاً امیدوارم در زمانی مناسب و با شرایطی خوب در ایران کنسرت برگزار کنم. حتی ممکن است در آینده نزدیک این اتفاق بیفتد.
امکانش هست راجع به برنامه‌های پیش‌روی خود برای ما بگویید؟
ما اخیراً به هند سفر و در تاریخ 23 ژانویه کنسرتی را در «وادودارا» در استان احمدآباد برپا کردیم. این کنسرت بخشی از جشنواره هنر و فرهنگ «ودفاست» بود. برنامه بعدی ما مربوط به چین می‌شود که در ماه مارس اجرا می‌شود. به‌جز آن، منتظر دریافت پاسخ از سوی تیم‌مان هستم که ببینم چه برنامه‌های دیگری داریم، اما مطمئناً به سفر و اجرا در دور دنیا ادامه خواهم داد.
می‌دانید که هواداران زیادی در ایران دارید. چه صحبتی خطاب به آنها دارید؟
من واقعاً توسط مردم ایران خوب درک می‌شوم و ارتباط خوبی بین ما از نظر حسی برقرار است. ما طرفداران زیادی در ایران داریم که در طول سفرها و تورهایمان در سرتاسر جهان آنها را ملاقات کرده‌ام. حمایت و احساسات آنها را می‌ستایم و آرزومندم روزی برسد که ما در ایران هم اجرا داشته باشیم و از نزدیک با هم دیدار کنیم.
