7 می ، روز جهانی یتیمان مبتلا به ویروس ایدز

هفتم می برابر با 17 اردیبهشت، به عنوان روز جهانی یتیمان ایدز نام‌گذاری شده‌ است که دولت‌ها و جامعه مدنی را فرا می‌خواند تا برای مراقبت از تمام کودکان مبتلا یا متاثر از ایدز اقدام کنند.

آسمونی: کودک متاثر از ایدز معمولا در برنامه‌های جهانی درباره ایدز چندان مورد توجه قرار ندارد. اما واقعیت این است که شرایط خاصی باعث می‌شود کودکان در بعضی خانواده‌ها به شدت از ایدز تاثیر بپذیرند.

اصولا فردی که نتواند از مواهب زندگی طبیعی بهره ببرد و موفقیت‌های اجتماعی، شغلی و اقتصادی کسب کند، در شرایط خطرناکی قرار خواهد گرفت. احتمال اینکه چنین شخصی به رفتارهای پرخطر متوسل شود زیاد است، زیرا از یک‌سو دنبال تامین نیازهای شخصی خود و فرزندانش است و از سوی دیگر، خود را ناگزیر از انتقال فشارهای درونی‌اش به جامعه می‌بیند.

سازمان‌ها و نهادهای دولتی و خصوصی با در نظر گرفتن شرایط چنین افرادی تلاش کرده‌اند با تعیین یک روز جهانی، والدین مبتلا به ایدز و فرزندان آن‌ها را مورد حمایت قرار دهند.

روز جهانی یتیمان ایدز در واقع هنگامی پایه‌ریزی شد که راهپیمایی عظیم و تاثیرگذاری در وال‌استریت نیویورک (در سال 2002) انجام شد. در جریان این بسیجِ حمایت‌‌یابی، یک شبکه نمادین ایمنی جهانی ترتیب داده شد و بیش از دو میلیون نفر در سراسر دنیا با ثبت نام در آن عزم کردند تا از کودکان یتیم و آسیب‌پذیر ایدز حمایت کنند. تاکنون نیز 20 کشور و 800 شهردار و نماینده قانونی از کشورهای مختلف به عضویت این شبکه درآمده‌اند.

هفتم می (روز جهانی یتیمان ایدز) روزی است که دولت‌ها و جامعه مدنی را فرا می‌خواند تا برای مراقبت از تمام کودکان مبتلا یا متاثر از ایدز اقدام کنند. «از حرکت تا جنبش» به عنوان شعار این روز تعیین شده است. در واقع این شعار می‌خواهد دیگران را به شنیدن صدا و حمایت از این کودکان تهییج کند.

آگاهی از این موضوع که ایدز به پدیده‌های منفی دیگری مانند فقر، تبعیض، انزوا، سوءتغذیه و عدم سلامت روانی افراد در اجتماع پیوند می‌خورَد، مردم و دولت‌های سراسر جهان را ملزم می‌کند تا کودک مبتلا یا متاثر از ایدز را مورد حمایت مالی و معنوی قرار دهند.

هنگامی که پدر خانواده در اثر ابتلا به ویروس HIV از بین می‌رود و مادر بیمار، با هزینه‌های دارویی و خرج زندگی و هم‌چنین قضاوت‌های اطرافیان و برخوردهای نادرست جامعه روبرو می‌شود؛ طبیعی است که کودکان در این آشفتگی فقر و بیماری، بیشترین بی‌توجهی و رهاشدگی را تجربه کنند.

عدم توجه به نیازهای جسمی و روانی آنان باعث انزوای تدریجی این کودکان، ترک تحصیل و ظهور افسردگی، حس انتقام، کینه و معضلات دیگر می‌شود. درواقع آسیب‌های جدی روحی-روانی متاثر از این بیماری، جامعه را دچار مشکلات جبران‌ناپذیر می‌کند. اما همه ما می‌توانیم با آگاهی از روش‌های انتقال این بیماری و حمایت آگاهانه و بی‌دریغ از این گروه، فشارهای روانی حاصل از برخوردهای نامناسب را از دوش آن‌ها برداریم. در چنین شرایطی آن‌ها بدون هراس از انگ‌خوردن می توانند وارد اجتماع شوند، احساس امنیت اجتماعی را تجربه کنند و آمادگی روانی برای مشارکت در پیشگیری و کنترل و مهار این پدیده در جامعه را به‌دست بیاورند.

ایران نیز امروزه با مرحله بسیار حساسی از همه‌گیری HIV مواجه است و اگر امروز اقدام جدی صورت نگیرد فردا خیلی دیر خواهد بود. در این میان، کودکانی که به HIV مبتلا شده‌اند یا از آن تاثیر گرفته‌اند، در صورت عدم دریافت حمایت مدنی واقعا زندگی سختی را تجربه خواهند کرد. کودکانی که والدین‌شان مبتلا به ایدز هستند ممکن است به هر دلیلی ویروس HIV را از مادر دریافت نکرده باشند ولی به هر حال در معرض از دست‌دادنِ زودهنگامِ والدین بیمار خود هستند. ایدز است که آن‌ها را یتیم می‌کند.

در این میان انجمن خیریه توان‌یاب در ایران در شش سال اخیر طرح حمایت از کودکان یتیم حاصل از ایدز را به اجرا درآورده که از رئوس آن می‌توان به پرداخت مستمری ماهیانه به کودک یتیم ایدز، توانمندسازی مادران ایتام ایدز جهت اشتغال و درآمدزایی، و فرهنگ‌سازی برای کاستن از فشار روانی- اجتماعی کودکان و خانواده‌های درگیر با این بیماری اشاره کرد. این انجمن در عین حال زنانی را که همسران خود را در اثر ابتلا به بیماری ایدز از دست داده و سرپرستی کودکان یتیم حاصل از ایدز را برعهده دارند به عنوان «گروه مادران حامی سلامت» آموزش داده و وارد جامعه می‌کند.

روز جهانی یتیمان ایدز یادآور این نکته است که که هر کدام از ما می‌توانیم پناهی باشیم برای نیلوفرهای ترد و معصومی که زیستن در مرداب را تجربه کرده‌اند.