شیزوفرنی چیست؟

عمدتا فرد مبتلا به شیزوفرنی تغییراتی در رفتار و قوه ی ادراک، طرز تفکری بی نظم که ممکن است سبب تحریف رو یارویی با واقعیت گردد را تجربه می نماید. این مورد را جنون می نامند.

شیزوفرنی یک بیماری روحی و روانی , همراه با داغ و ننگ و اطلاعات بسیار غلط است. این مورد اغلب منجر به افزایش پریشانی فردبیمار و یا اعضای خانواده ی وی می گردد.شیزوفرنی معمولا در ابتدا در بین افراد گروه سنی پانزده تا بیست وپنج ساله دیده می شود، ولی اگرچه ممکن است دیرتر نیز بروز نماید.

رواج شیزوفرنی در حدود یک درصد از کل جمعیت می باشد.حدود یک سوم از مردم مبتلا به شیزوفرنی فقط یک یا چند تایی از دوره های بیماری را در طول زندگی خود تجربه می نمایند.در مورد بعضیاین بیماری همواره عود می کند و یا در تمام دوران زندگی به صورت یک بیماری باقی می ماند.حمله وشروع بیماری ممکن است به طور متداوم به همراه عوارض حاد که هفته ها به طول می کشد، یا به کندی، در طول ماه ها و سال هارخ دهد، بروز نماید.

در طول دورانی که بیماری عود می کند، فرد اغلب از سایرین کناره گیری کرده، دچار افسردگی و اضطراب شده، و عقاید غیر عادی وترس های بسیار زیاد را تجربه می نماید. توجه به این نشانه های اولیه جهت دسترسی به درمان اولیه مهم است.تشخیص زود و درمان موثر و سریع جهت تندرستی آتی افراد مبتلا به شیزوفرنی حیاتی است.درک نادرستی از بیماری شیزوفرنی به دلیل مسایل مربوط به داغ و ننگ ناشی از این بیماری، منزوی شدن و تبعیض که ممکن است از جانب افراد مبتلا به شیزوفرنی و بستگان و مراقبت کنندگان از آن هاتجربه گردد، وجود دارد.

بر طبق یک روایت، افراد مبتلا به شیزوفرنی خطرناک می باشند. آنان به ویژه در صورت دریافت درمان و حمایت صحیح، به ندرت خطرناک می باشند. ندرتا اقلیت بسیار کمی از مبتلایان به شیزوفرنی ممکن است در طول دوران هایی از جنون که تحت مداوا قرار نگرفته اند به دلیل ترس ها و اوهامات خود، پرخاشگر شوند. اغلب موارد این رفتار پرخاشگرانه مستقیما متوجه خود فرد بوده و ممکن است که خطر خودکشی را افزایش دهد.شیزوفرنی را اغلب با دو شخصیتی بودن اشتباه می گیرند. این مساُله صحیح نیست؛ افراد مبتلا به شیزوفرنی ممکن است دچار اوهام شوند وتوانایی درک واقعیت را از دست بدهند، ولی آنان افرادی چند شخصیتی نمی باشند.افراد مبتلا به شیزوفرنی یک سری توانایی های هوشی معمولی را از خود نشان می دهند ولی دچار ناتوانی ذهنی نمی باشند، اگرچه عوارض حاد جنون ممکن است با توانایی تفکر در آنان در طول دوران های حاد بیماری تداخل کند.

عوارض بیماری شیزوفرنی چه می باشد؟

اوهام- بیشتر شامل شنیدن صدا ها می باشد. موارد ی که کمتر معمول است عبارتند از: دیدن، احساس کردن، چشیدن مزه، استشمام کردن چیزهایی که به نظر شخص کاملا حقیقی می باشند، اما در حقیقت در آن جا وجود ندارند.اختلال در تفکر – زمانی که هیچ نوع ارتباط منطقی در گفتار فرد دیده نمی شود ممکن است که افکار و گفتار در هم آمیخته و بدون ارتباطمی شوند.

سایر عوارض شیزوفرنی عبارتند از:

1- عدم کار آیی – فرد توانایی انجام فعالیت هایروزانه را مثل شستن و آشپزی را از دست می دهد. فقدان کار آیی،انگیزه و قریحه جزیی از این بیماری است و به معنای تنبلی نمی باشد.

2- مشکل در فکر کردن- تمرکز فرد، حافظه، وتوانایی برنامه ریزی و سازمان دهی ممکن است که تحت تاُثیر قرار بگیرد. و این مساله سبب می شود که فرد در ارایه ی استدلال، ارتباط ،.و انجام فعالیت های روزمره ی خود با مشکل مواجهه شود.

3-  بیان کند احساسات- زمانی رخ می دهد که توانایی فرد در بیان احساساتش به طور زیادی کاهش یابد. این مورد معمولا همراه با واکنش های نادرست در رویارویی با موقعیت های غمگین و ی ا
شاد است.

4- کناره گیری از جامعه- این مورد ممکن به دلایلی منجمله ترس از مورد آسیب قرار گرفتن از جانب افراد، و یا ترس از مراودات با سایرین به دلیل فقدان مهارت های اجتماعی بروزنماید.

5- فقدان بصیرت- عدم اطلاع افراد مبتلا بهمثل؛ پندار های بیهوده و اوهامات بسیار واقعی، عادی است. این مساُله ممکن است برای افراد خانواده و یا مراقبت کنندگان از آنان بسیار
ناراحت کننده باشد. عدم اطلاع افراد مبتلا به شیزوفرنی می تواند یکی از دلایل عدم قبول درمانی که ممکن است برای آنان سودمند باشد،
گردد.عوارض جانبی ناخواسته ی بعضی از دارو ها نیز ممکن است یکی دیگر از دلایل امتناع از قبول درمان باشد.

بیماری شیزوفرنی یا جنون جوانی یکی از بیماری های رایج در میان جوانان است. اما براساس آخرین مطالعات انجام شده مشخص شد که این پنداشت که بیماری مخصوص جوانان است اصلاح شود.به گزارش روز شنبه گروه علمی پژوهشی ایسکانیوز به نقل از نشریه تخصصی اعصاب، بیماری شیزوفرنی تنها خاص دوران جوانی نبوده و ممکن است در میان کودکان و بزرگسالان نیز دیده شود. اما با این وجود در میان زنان حدود سنین 25 تا 35 سالگی در میان مردان 15 تا 25 سالگی رخ می دهد. به عقیده پژوهشگران و روانشناسان عواملی نظیر مصرف مواد مخدر به ویژه حشیش، عفونت های حاد مغزی به ویژه در ناحیه مخچه و استرس ها باعث به وجود آمدن جنون جوانی می شوند توهمات کاذب یا به عبارتی ادراک کاذب در شرایطی که محرک و یا عاملی خارجی برای آن موجود نیست از عوامل بسیار مهم درگیر شدن شخص به بیماری است. روان پزشکان توصیه می کنند که در صورت مشاهده یک یا دو نشانه به ویژه توهمات کاذب شخص سریعا تحت درمان قرار بگیرد تا از پیشرفته شدن بیماری جلوگیری به عمل آید. اگر چه که این بیماری به صورت دایم قابل درمان نبوده و فرد باید تا زمان لازم حتی تا آخر عمر تحت درمان و زیر نظر پزشک معالج باشد.