کسب و کار چیست؟

کسب و کار یک سازمان است که برای فراهم کردن کالا، خدمات یا هر دو به مشتری ایجاد شده است. از روش های مختلفی می توان یک کسب و کار را راه اندازی کرد. آسمونی در این بخش مطالب مفیدی در مورد کسب و کار برای شما عزیزان تهیه کرده است که در ادامه می خوانید.

کسب و کار در اقتصاد سرمایه‌داری حکم‌فرماست، بیشتر کسب و کارها که مالک آن‌ها بخش خصوصی است برای این ایجاد شده‌اند که سودساز باشند و دارایی صاحب‌شان را بیشتر کنند. کسب و کارها می‌توانند ناسودبر باشند یا مالک آن‌ها دولت باشد. از کسب و کاری که چندین فرد در دارایی آن شریک باشند با عنوان شرکت یاد برده می‌شود، هر چند که این واژه تعریف دقیق‌تری نیز دارد. پترس و پلومن، از صاحب نظران این حوزه، بر این باورند که هر نوع خرید و فروش کسب وکار نیست، بلکه کسب وکار هر نوع تبادل تکرار شونده و تجدید پذیر است.

کسب و کار چیست؟

همه به دنبال فهمیدن این موضوع هستند که واقعا کسب و کار به جه معناست؟ کسب و کار یا بیزینس ( business ) ، یک سازمان یا تشکیلات سرمایه‌گذاری است که مشغول فعالیت‌های تجاری، صنعتی، یا حرفه‌ای باشد. یک شرکت، فعالیت‌های کسب و کاری را از طریق تولید یک کالا، ارائه‌ی یک خدمت یا خرده‌فروشی محصولاتی که از قبل تولید شده‌اند، به انجام می‌رساند. یک کسب و کار می‌تواند یک نهاد سودده باشد یا یک سازمان غیرانتفاعی (غیر سودده) که برای انجام ماموریت‌های خیرخواهانه ایجاد شده‌ است.

تجزیه و تحلیل کسب و کار

یک کسب و کار غالبا پس از ایجاد یک طرح کسب و کار شکل می‌گیرد. این طرح، مقاصد استراتژیک و تدارکات و مقدمات رسیدن به این مقاصد را ترسیم می‌کند. نام کسب‌وکار نیز باید از جانب ادارات ذیربط دولتی به ثبت برسد، که معمولا به آن نام تجاری می‌گویند. یک کسب‌وکار می‌تواند تحت شماره‌ی اقتصادی (شماره‌ی شناسایی مالیاتی) و مشمولیت‌ مالیاتی مخصوص به خود، آغاز به کار کند؛ از این رو، یکی از مراحل اساسی در تشکیل یک کسب‌وکار تشخیص ساختار قانونی آن کسب‌وکار و مقررات مالیاتی مربوط به آن است. کسب‌وکارهای مختلف برای آن‌که به صورت قانونی بتوانند به فعالیت بپردازند، نیازمند مجوزها و پروانه‌های مختلفی هستند. به علاوه، یک کسب‌وکاراز لحاظ نحوه‌ی برخورد با کارمندان و شرایط کار آنها دارای برخی تکالیف و تعهدات قانونی است. این تکالیف قانونیِ کسب‌وکار شامل ارزیابی مالیات بر حقوق و دستمزد کارمندان و هم‌چنین مالیات بر درآمد کسب و کار می‌شود.

ساختارهای کسب و کار

مالکیت انحصاری، ساده‌ترین ساختار یک کسب‌وکار است. در این ساختار، صاحب کسب و کار تنها فردی است که مالکیت تمام دارایی‌ها و مسئولیت همه‌ی تعهدات و بدهی‌ها با وی است. از سویی دیگر، چند فرد مختلف با وظایف مشترک می‌توانند یک کسب‌وکار راه بیندازند، که ساختار این کسب‌وکار به شکل مشارکت تضامنی خواهد بود. ساختار یک کسب‌وکار ممکن است به صورت یک شرکت یا یک شخص حقوقی نیز باشد. شراکت در کسب‌وکار صاحبان آن را از مسئولیت‌های مالیِ تعهدات آن کسب‌وکار خلاص می‌کند؛ هرچند، یک شرکت قوانین مالیاتی ناخوشایندی برای صاحبان آن کسب‌وکار به همراه دارد. به همین دلیل، چهارمین ساختار کسب‌وکار با نام شرکت با مسئولیت محدود نیز وجود دارد که نقاط قوت و مزایای موارد دو و سه – مشارکت تضامنی و شراکت – را با هم ترکیب کرده است.

اندازه‌ی کسب و کار

یک کسب و کار‌ می‌تواند به اندازه‌ی یک شرکت کوچک شخصی مانند یک رستوران خانوادگی باشد، یا یک شرکت بزرگ چند ملیتی نظیر جنرال الکتریک. کسب‌وکارهای بزرگ‌تر ممکن است برای تامین مالی خود اقدام به صدور سهام کنند. در این موارد، این شرکت‌ها به صورت سهامی عام در می‌آیند و مشمول محدودیت‌های گزارشی و اجرایی می‌شوند. از سویی دیگر، کسب و کار‌های کوچک‌تر می‌توانند کم‌تر در معرض محدودیت‌هایی قرار می‌گیرند که ضابطه‌گذاران اعمال می‌کنند.

صنایع

یک شرکت می‌تواند کسب‌وکار خود را از طریق داد و ستد در صنعتی که در آن مشغول به فعالیت است، تعریف کند. برای مثال، کسب‌وکار املاک و مستغلات، کسب‌وکار تبلیغات یا کسب و کار تولید تشک، همگی صنایعی هستند که یک کسب و کار می‌تواند در آنها وجود داشته باشد. از آن‌جا که اصطلاح “‌کسب‌وکار”‌ هم‌زمان می‌تواند برای توصیف فعالیت‌های روزانه و هم‌چنین تشکیلات کلی یک شرکت نیز به کار رود، این اصطلاح غالبا برای اشاره به معاملاتی که در زمینه‌ی محصول یا خدمات صورت می‌گیرد نیز استفاده می‌شود. به عنوان مثال، اکسون‌موبیل در کسب‌وکار مربوط به تهیه‌ی نفت و گاز داد و ستد می‌کند.