خانه آرمانی چه خانه ای است !؟

همیشه در ذهن ما خانه محلی امن است که دارای آرامش و عاطفه می باشد، پایه و اساس هر خانه ای بر محور رابطه زن و شوهر (پدر و مادر) استوار است.

رابطه خوشایند و آرام بخش زن و شوهرها نه تنها مناسب‏ترین بستر رشد و شکوفایی و تعالی شخصیت آن‏ها را فراهم می نماید، بلکه چنین رابطه ای بین پدرها و مادرها، نیاز همیشه فرزندان را به رابطه گرم و خوشایند و دوست داشتنی با والدین خود تأمین می نماید.

بعد از پدر و مادر که استوانه های خانه هستند ، اگر در خانه فرزندی وجود داشته باشد به عنوان پایه های آن خانه و خانواده محسوب میشوند، که در آن مشارکت، همدلی، صمیمیت، یکرنگی، رفاقت و... حرف اول را می زند.

در بسیاری از خانواده ها اعضای خانواده به ندرت با هم نشست و برخاست می کنند. در چنین خانواده ای هرکسی اتاق مخصوص خودش را دارد و به هنگام حضور در منزل مشغول کار خودش است (داشتن اتاق جداگانه فی نفسه بد نیست) و به عبارتی نبود حس همدلی و یکرنگی در اعضای خانواده است که آن ها را به اتاق های خودشان می کشاند. اعضای خانواده فقط در منزل حضور فیزیکی دارند و هر یک در فضای ذهنی خود سیر می کند. هم اکنون شاهدیم که این فضا کم و بیش در بسیاری از خانواده ها جاری است. والدین باید دقت کنند که کسب استقلال فرزندان امری ضروری و اجتناب ناپذیر است اما مستقل شدن به بهای دور شدن اعضای خانواده از یکدیگر در واقع آغاز یک معضل در خانواده است که می تواند برای سلامت روانی اعضا مضر باشد.

در ادامه این بخش آسمونی به نکاتی مهم در حفظ آرامش خانه و در نتیجه شکل گیری خانه آرمانی می پردازیم: 

1- مراقب حرف زدن خود با فرزندان باشید :

روش مناسب صحبت کردن با فرزندان، باعث ایجاد فضای عاطفی مثبت و مناسب می شود. والدین باید علاوه بر این که به فرزندان فرصت می دهند تا احساسات خود را ابراز کنند، باید مراقب نحوه و محتوای حرف های خود باشند. اغلب ما فراموش می کنیم که انتقادهای والدین تاثیر زیادی روی شخصیت فرزندان می گذارد. روان شناسان دریافته اند سرزنش مداوم و بیش از حد فرزندان باعث می شود آنان همواره احساس گناه کنند. از این رو به عنوان مثال به جای این که بگویید: «اتاق تو همیشه شلوغ و به هم ریخته است» به او بگوییم: «پسر یا دختر عزیزم، قبل از رفتن به بازی اتاقت را تمیز کن.»روش تربیتی اول به او می فهماند که هرگز نمی تواند کارها را درست انجام دهد، در حالی که روش دوم به او می فهماند چه کار باید بکند تا دل مادرش را به دست بیاورد.

2- نظم و ثبات در برنامه های روزمره :

برنامه ریزی روزانه نظم، آرامش و راحتی برای والدین و فرزندان ایجاد می کند و همه اعضای خانواده وظایف خود را می شناسند و حریم یکدیگر را رعایت می کنند.هنگام درگیری، تنش و بحران برنامه مشخص و تعیین شده در خانه باعث ایجاد اطمینان بیشتر می شود و نظام فکر و رفتاری افراد که به دلیل بحران به هم ریخته است، زودتر سامان می یابد.به این موضوع کمی فکر کنید.آیا فرزندان خود را با آرامش و اطمینان به نفس راهی مدرسه می کنید؟ هنگام خواب چه طور؟ آیا درخصوص مشق شب یا ساعت تماشای تلویزیون با هم درگیر می شوید؟ یک برنامه ریزی منظم، آرامش هنگام خواب و غلبه بر فشار و استرس را برای شما به ارمغان می آورد و برای فرزندان نیز مفید خواهد بود تا با برنامه ریزی به کارهای روزمره خود رسیدگی کنند.

3 - برگزاری جلسه های خانوادگی :

این امر باعث می شود هر عضو خانواده ناراحتی و خوشحالی خود را با بقیه در میان بگذارد. از این فرصت می توان برای برنامه ریزی در روزهای آینده استفاده کرد و از دل مشغولی ها، زمینه های ایجاد اضطراب و نگرانی های اعضای خانواده آگاهی یافت و با هم فکری و مشارکت مشکل را برطرف کرد. از طرفی می توان آمادگی لازم را برای رویارویی با حوادث و اتفاقاتی که در آینده ممکن است برای هر یک از اعضای خانواده پیش بیاید، کسب کرد.

4- تشویق اعضای خانواده به مهرورزی :

هر روز می تواند فرصت خوبی برای محبت کردن باشد؛ بنابراین فرصت ها را از دست ندهید. بررسی ها نشان داده است، والدینی که وقت خود را صرف بازی، تفریح و سرگرمی و در میان گذاشتن فکر و احساسات خود با فرزندان می کنند، دارای فرزندان مهربان، خونگرم و بامحبت هستند. همان طور که قدیمی ها می گویند، محبت، محبت می آورد. اظهار تمایل به گذراندن وقت با فرزندان، خود نشانه محبت و مهرورزی به آن هاست و فرزندان شما این موضوع را به خوبی درک می کنند و در مقابل به شما ابراز محبت می کنند. برای رشد شخصیت عاطفی فرزند خود، می توانید با محبت کردن و ابراز عواطف او را تکریم و تایید کنید تا او نیز با دیگر اعضای خانواده، خواهران و برادران خود با مهربانی، محبت، احترام و عدالت رفتار کند.

5 - حضور دسته جمعی اعضای خانواده در مراسم مختلف :

زمان خاصی در هفته، با اعضای خانواده دور هم جمع شوید و در مراسم مختلف شرکت کنید. همراهی با فرزندان در چنین مراسمی به آن ها نشان می دهد که با بزرگ شدن، بعضی از مسائل از قبیل پای بندی به خانواده و روابط گرم و صمیمی عوض نخواهد شد. بعضی از خانواده ها در آخر هفته در مراسم مذهبی شرکت می کنند و پس از آن هم دسته جمعی در خارج از منزل صبحانه و ناهار میل می کنند. این همراهی و مشارکت در استحکام روابط خانواده موثر است. 

6 - با مشکلات کنار بیایید :

فضای خانه نمی تواند همیشه امن و بدون مشکل باشد. بهترین خانواده ها نیز با درگیری، گرفتاری های مالی و مشکلات عاطفی روبه رو هستند. در برخی موارد گاه ممکن است والدین از هم جدا شوند و یا عضو جدیدی به خانواده اضافه شود. مشکلات جزئی از زندگی است و با هم فکری و همکاری باید با آن ها کنار آمد. 

7 - والدین زمانی را به خود اختصاص دهند :

از آن جا که والدین مهم ترین نقش را در ایجاد فضای امن و آرام خانه برعهده دارند، بهتر است ناراحتی شخصی و مالی را در حضور فرزندان مطرح نکنند چرا که باعث ناراحتی آنان می شود. والدین نیاز به زمان مشخصی دارند که بدون حضور فرزندان درباره مشکلات صحبت کنند و برای رفع آن تصمیم بگیرند.