زندگی نامه ویتوریو پوزو

ویتوریو پوزو ؛ پرافتخارترین سرمربی تاریخ جام جهانی/  اختصاصی آسمونی – مهدی زارعی

من معجزه نمی کنم. من فقط خود را به این راضی می سازم که با درایت و فکر بازیکنان را رهبری کنم.

( ویتوریو پوزو)

به گزارش آسمونی ،  در بین تمامی مربیانی که در جام های جهانی حضور یافته اند، ویتوریو پوزو ایتالیایی یک رکورد منحصر به فرد دارد. او تنها سرمربی تاریخ مسابقات است که دو بار قهرمان جام جهانی شده است. اما پوزو چگونه به این آمار دست یافت؟  

استفاده فنی از روح فاشیستی

به گزارش آسمونی ،  در جام جهانی 1934 بنیتو موسولینی قدرتمندترین مرد ایتالیا همواره مسابقات فوتبال تیم ایتالیا را از نزدیک می دید. قهرمانی ایتالیا در جام جهانی برای او به منزله اثبات اقتدار فاشیسم بود و به همین جهت برد در میدان فوتبال اهمیتی فراوان برای رهبری داشت. ویتوریو پوزو رهبر فنی ایتالیا که از طرفداران فوتبال انگلستان بود و دارای شخصیتی بزرگ بود، بدون شک از روح فاشیستی که در آن ایام بر ایتالیا مستولی شده بود نهایت درجه استفاده را کرد و برای تیم فوتبال ایتالیا یک محیط آمیخته با انضباط به وجود آورد که مدیران بعدی تیم های ایتالیا آرزوی آن را در سر می‌پروراندند.

پسری از کوههای آلپ در انگلستان

پوزو جوانی بود از اهالی پیه مون و به عبارت دیگر از اهالی کوهستان های آلپ. اومردی ورزشکار بود که در عین کوچکی اندام از ورزیدگی بدنی برخوردار بود. به گزارش آسمونی ،  قبل از جنگ اول جهانی در سوئیس به تحصیل پرداخت و سپس روانه انگلستان شد. او به قدری تحت تأثیر انگلستان قرار گرفت که به تقاضاهای مکرر خانواده اش برای مراجعه به میهن پاسخی نداد و بالاخره هنگامی که مقرری او قطع شد معیشت خود را از راه تدریس زبان انگلیسی در نواحی مرکزی انگلستان تامین می‌کرد.  

آشنایی با دو ستاره یونایتد

در ایام حضور در انگلستان بود که پوزو بازی های فوق العاده تیم منچستر یونایتد را تماشا می‌کرد و آن تیم را تحسین می نمود. به گزارش آسمونی ،  بعدها او تیم ایتالیا را درست با توجه به تاکتیک های تیم منچستر یونایتد بنا نهاد. بعدها با شکست منچستر مقابل آرسنال، پوزو متوجه تاکتیک های مدرن آرسنال و مربی این تیم هربرت چاپمن شد و این امر آغازی بود بر دوستی دو مرد. پوزو از این دوستی بهره فراوان برد.

کاپیتان بیچاره یک مشت بچه اعیان و اشراف

به گزارش آسمونی ،  در اولین حضور ایتالیا در جام جهانی( 1934) پوزو سرمربی آتزوری بود. او اعتقاد داشت که بازیکنان انگلیسی را می توان دسته جمعی تعلیم داد ولی در مورد بازیکنان ایتالیایی، فرد فرد آنان را باید راهنمایی کرد. زیرا هر یک از افراد تیم میل دارند که احساس کنند مهره ای کلیدی و مورد توجه مربی هستند. به قول یک نویسنده فرانسوی پوزو در واقع کاپیتان بیچاره یک مشت بچه اعیان و اشراف بود. او یک بار به یکی از دوستانش گفته بود اگر من به بازیکنان اجازه دهم مرتکب اشتباه شوند، قدرت خود را از دست خواهم داد.  

آرژانتینی هایی با اجداد ایتالیایی

سرمربی ایتالیا همواره تلاش می کرد از نفراتی استفاده کند که به قول خودش« حاضرند جان خود را برای ایتالیا فدا کنند» چنین بود که از تمام نیروهای حاضر در لیگ ایتالیا بهره برد؛ از جمله آرژانتینی هایی با اجداد ایتالیایی که در لیگ ایتالیا توپ می زدند.

یک مربی در پشت دروازه حریف

در آن روزها مربیان محدوده فنی در کنار زمین نداشتند و می توانستند در تمام طول زمین حرکت کنند. پوزو از این مساله بهره فراوانی برد و بارها حتی تا پشت دروازه تیم خود و رقیب پیش رفت. در وقت اضافی فینال مقابل چکسلواکی، پوزو می خواست که اسکیاویو و گوآیتا جای خود را عوض کنند. هرحال پوزو خود را به کنار زمین رساند و این دستور را به گوایتا داد. به گزارش آسمونی ،  در این بازی که گوایتا این دستور را اجرا کرد، نتیجه منتظره حاصل شد تا ایتالیا در دقیقه 97 گلی به دست آورد. ضربه ای که به معنای قهرمانی ایتالیا در جام جهانی بود.  

ماموریتی چهار ساله

بعد از قهرمانی آتزوری در جام جهانی 1934 ماموریت پوزو به سرعت شروع شد و او بلافاصله کشف استعدادهای جدید را به جای نفرات قهرمان جهان آغاز کرد. پوزو برای آماده سازی تیم در راه جام جهانی 1934 تعداد کثیری بازیکن را به اردوی تدارکاتی می‌برد و به تدریج از تعداد آنان می کاست. اما او در سال 1938 این روش را در جهت معکوسی انجام داد به این ترتیب که 22 نفر اعضای تیم را انتخاب کرد و در تمام طول اردوی تعلیماتی آنان را رها نمی ساخت. تغییرات به مرور انجام می شدند و ایتالیا با ثبات فراوان هم قهرمان المپیک 1936 شد و هم آماده مسابقات جام جهانی 1938.

مبارزه روحی و روانی با تماشاگران مخالف

به گزارش آسمونی ،  هر چند سالها بعد از مرگ پوزو مشخص شد که او به فرار بسیاری از مخالفات موسولینی از ایتالیا کمک کرده است اما در آن دوران همگان او را مهره موسولینی می دانستند. چه از مظاهر فاشیست به بهترین شکل بهره می برد. در سال 1938 تیم ایتالیا در اولین مسابقه دور اول که در مارسی با تیم نروژ رو به رو شد. آتزوری نزدیک بود شکست خورده و از مسابقات خارج شود. نروژ تیم فوتبال المپیک خود را به خوبی تقویت کرده بودند. علت دلسردی بازیکنان ایتالیایی آن بود که قبل از شروع مسابقه هنگامی که سلام فاشیستی دادند، از طرف مهاجران ضد فاشیست که در بین تماشاگران وجود داشتند مورد توهین قرار گرفتند. پوزو افراد تیم را وادار ساخت تا زمانی که سر و صدای اعتراض و توهین تماشاگران فرو ننشسته بود به حالت سلام و خبر دار فاشیستی بایستند و شخصا دست خود را به حالت سلام تا زمانی که مردم اعتراض می‌کردند، نگاه داشت. سپس با فریادی اعضای تیم را فرمان داد که مجددا به حالت سلام بایستند و آنقدر در این حالت باقی ماند که سر و صدای مخالفین خاموش شود و فرانسویان که از این تظاهرات خسته شده بودند به تدریج ساکت شدند و از جانب پوزو به افراد تیم ایتالیا فرمان آزاد باش داده شد. به هر حال این تقابل و مواجهه با جمعیت متخاصم، دقایقی طولانی به درازا انجامید و نتیجه آن برتری ایتالیا مقابل تماشاگران مخالف بود.

منع قانونی فیفا و راهکار پوزو

به محض ورود به زمین بازی دو نفر محافظ شخصی در دو طرف احضار شدند. این دو نفر او را به گوشه‌ای از محل تماشاگران بردند که با زمین فاصله زیادی داشت و به او گفتند که تا آخر بازی باید در آنجا بماند و حق راهنمایی بازیکنان ایتالیایی را در طول مسابقه نخواهد داشت. در استراحت بین دو نیمه پوزو ماجرا را برای فوتبالیست‌های ایتالیایی تعریف کرد و راه حل مشکل را در این یافت که پوزو به مربی تیم دستوراتش را برساند. به این ترتیب پوزو دستور داد تا لوئیزین بورلاندو در صندلی پایین پایش قرار گرفته و آنگاه پوزو در طول مسابقه با زبان محلی دستورات را به صورت زمزمه ادا کرد. مربی تیم دوان دوان خود را به کنار زمین می رساند و دستورات را به بازیکنان ابلاغ می‌کرد. به گزارش آسمونی ،  45 دقیقه بعد ایتالیا 4 بر 2 برنده شده بود، پوزو مات و مبهوت ایستاده در حالی که آب از سطل او به روی کفش‌هایش می ریخت، ناظر جریانات بود. او برای همیشه پرافتخارترین مربی تاریخ جام جهانی شده بود...