معرفی کشور ویتنام

جمهوری سوسیالیستی ویتنام که با نام رایج ویتنام معروف است، کشوری است در جنوب شرقی آسیا و پایتخت آن هانوی است. آسمونی در این بخش به معرفی کشور ویتنام می پردازد.

معرفی کشور ویتنام

تاریخ کشور ویتنام

در 1802، «نگوین آن» تونکن (شمال کشور)، آنام (مرکز) و کوشن‌شین (جنوب) را متحد و خود را امپراتور ویتنام ساخت. از دهه 1860 فرانسویان در این منطقه مداخله کردند، در 1883 سرزمینی تحت‌الحمایه در ویتنام بوجود آوردند و در 1887 اتحاد هندوچین را - شامل کامبوج و لائوس - تشکیل دادند. در دهه 1930 شورشهای ضد استعماری آغازگر دوره‌ای از جنگ و اشغال بود که به مدت 40 سال طول کشید. در 1940 ژاپن، ویتنام را اشغال و سرانجام حکومت دست‌نشانده‌ای تحت امپراتوری بائودای برپا کرد. در 1941هوشی مین، رهبر کمونیست، ویت مین را به صورت ارتش ملی‌گرای چریکی برای جنگ با ژاپنی‌ها بنیاد نهاد. در ماه‌های آخر جنگ، ویت‌مین از آمریکا کمک دریافت کرد. پس از تسلیم ژاپن، جمهوری دمکراتیک ویتنام با ریاست هوشی‌مین در هانوی تأسیس شد. فرانسه تا 1946 سلطه خود را بازنیافت، و در ابتدا جمهوری دموکراتیک ویتنام را به عنوان یک «کشور آزاد» داخل هندوچین فرانسه به رسمیت شناخت. پس از برخورد میان حکومت هانوی و فرانسویان، هوشی‌مین هانوی را ترک و جنگ چریکی را با استعمارگران و بائودای، امپراتور به تخت بازگشته، آغاز کرد. ویت‌مین به تدریج تمام تونکن را به دست آورد و در 1954 فرانسویان را در دین‌بین‌فو، پس از 55 روز محاصره، وادار به تسلیم کرد. قرارداد صلح ژنو (ژوئیه 1954) ویتنام را به منطقه کمونیست در شمال و منطقه حکومت بائودای در جنوب تقسیم کرد. انتخابات در سراسر کشور برای 1956 زمان‌بندی شده بود، ولی شمال از شرکت امتناع کرد. در 1955 بائودین خلع شد و نگودین‌دیم در ویتنام جنوبی اعلام جمهوری کرد. رژیم سرکوبگر دیم موجب تشویق فعالیت چریکهای کمونیست در جنوب شد و در 1960 [نیروی چریکی] ویت کنگ (کمونیست) با هدف سرنگون کردن دولت طرفدار غرب در ویتنام جنوبی تشکیل گردید. در 1961 جان فیتزجرالد کندی، رئیس‌جمهور آمریکا، مستشاران نظامی آمریکایی را برای کمک به ویتنام جنوبی اعزام کرد. در 1964 گروه «مستشاران» به ارتشی از سربازان کادر آمریکا بسط یافته بود. پس از حمله‌ای که ادعا می‌شود، ویتنام شمالی به ناوهای نیروی دریایی آمریکا کرد (1964)، آمریکا بمباران هوایی شمال را به‌طور منظم آغاز کرد. در پایان 1964 قریب به 200٬000 نفر از نیروهای رزمی آمریکا در ویتنام درگیر عملیات بودند. در برابر حمله موسوم به تت، کمونیستها در 1968 مقاومت شدند و ضعف ویتنام جنوبی آشکار گردید. مخالفت با جنگ در آمریکا افزایش یافت. در 1969 مذاکرات صلح آغاز شد ولی در 1970 نیروهای آمریکایی بر ضد ویت‌کنگ در لائوس و کامبوج فعال بودند. این جنگ طبق موافقات صلح پاریس (1973) رسماً به پایان رسید، ولی پس از عقب‌نشینی سربازان آمریکایی ادامه یافت. از زمان تسخیر جنوب (1975) از طرف کمونیستها و اتحاد مجدد ویتنام بازسازی کشور را جنگ مرزی با چین (1979) و اشغال کامبوج (1979 تا 1989) به دست نیروهای ویتنامی به تأخیر انداخته‌است. فقدان کمک و سرمایه‌گذاری غربی مانع توسعه اقتصادی بوده، و این وضع، در ترکیب با سرکوب سیاسی، منجر به فرار شمار کثیری پناه‌جو («قایق‌سوار»)از کشور شده‌است. از 1989 کوشش برای جذب سرمایه غربی موجب اتخاذ سیاستهای عملی‌گرایانه‌تری شده‌است.

جغرافیای سیاسی کشور ویتنام

جمهوری سوسیالیستی ویتنام با مساحت 330363 کیلومتر مربع در قسمت شرقی شبه جزیره هند و چین در منطقه جنوب شرقی آسیا واقع شده‌است. ویتنام از شمال با جمهوری خلق چین همسایه بوده و از شرق به خلیج Tonkin و دریای چین جنوبی محدود است. این کشور از غرب با کشور لائوس و در قسمت جنوب غرب با کشور کامبوج مرز مشترک دارد. ویتنام از جنوب نیز به دریای چین جنوبی محدود است. ویتنام باریکه طویلی به طول یک هزار مایل می‌باشد که از کرانه دلتای رود مکونگ در جنوب تا مرز چین در شمال بطول 1650 کیلومتر امتداد دارد. طول سواحل این کشور 3444 کیلومتر است.

جغرافیای طبیعی کشور ویتنام

بطور کلی ویتنام از سه منطقه شمالی، منطقه مرتفع مرکزی و دلتای رودمکونگ تشکیل شده‌است. از نظر جغرافیای طبیعی این کشور باریکه طویلی بطول یک هزار مایل از دلتای رود مکونگ در جنوب تا دلتای رود سرخ در شمال امتداد دارد. دو رودخانه اصلی کشور، رود مکونگ و رود سرخ می‌باشد. رود مکونگ بطول 4 هزار کیلومتر و دلتای آن در جنوب بعنوان بزرگترین رود جنوب شرق آسیا و هفتمین رود قاره آسیا می‌باشد که از کشورهای چین، تایلند و لائوس و کامبوج گذشته و به ویتنام وارد می‌شود. رود سرخ و دلتای آن در شمال محل اصلی تشکیل مدنیت در این کشور بوده‌است.

تقسیمات کشوری کشور ویتنام

شهر هانویی ویتنام

شهر هانویی بعنوان مرکز سیاسی و فرهنگی کشور در منطقه شمالی ویتنام قرار دارد. متوسط دمای این شهر 23 درجه سانتیگراد با رطوبت بیش از هشتاد درصد می‌باشد. این شهر جزء هیچ‌یک از استانهای کشور به حساب نیامده و دارای شهرداری مستقل می‌باشد. شهرهای هوشی مین و هایفونگ نیز وضعیت مشابه‌ای دارند با این تفاوت که از نظر جمعیت و وسعت از هانوی بزرگتر می‌باشند.

شهر هوشی مین ویتنام

شهر هوشی مین یا بندر سابق سایگون مرکز حکومت ویتنام جنوبی بوده‌است که پس از خروج نیروهای آمریکایی از این کشور بنام رهبر فقید این کشور نام گذاری شده‌است. شهر هوشی مین در حال حاضر قطب اصلی اقتصاد ویتنام محسوب می‌گردد. این شهر بیش از 38 درصد از تولید ناخالص داخلی ویتنام را بخود اختصاص داده‌است.

بندر هایفونگ ویتنام

بندر هایفونگ یکی دیگر از مناطق استراتژیک و مهم در منطقه شمال ویتنام بشمار می‌آید. این شهر در زمان جنگ‌های استقلال طلبانه و آزادی‌خواهانه ویتنام راه اصلی مواصلاتی نیروهای شمالی کشور بوده‌است. در حال حاضر این بندر با سرمایه‌گذاری‌های صورت گرفته یکی از قطبهای اقتصادی ویتنام می‌باشد.

شهر هویه ویتنام

شهر هویه واقع در جنوبی‌ترین قسمت منطقه شمالی ویتنام دارای متوسط دمای 25 درجه سانتیگراد می‌باشد و یکی از قطبهای گردشگری فرهنگی ویتنام بشمار می‌آید.

آب و هوا کشور ویتنام

ویتنام دارای آب و هوای موسمی استوایی می‌باشد. منطقه شمالی بواسطه مجاورت با چین از هوایی کاملاً استوایی برخوردار نمی‌باشد ولیکن قسمت جنوبی این کشور کاملاً دارای آب و هوایی استوایی و برخوردار از ویژگیهای آن می‌باشد. متوسط دما در هانوی 23 درجه و در هوشی مین 26 درجه سانتی گراد است.

اقتصاد کشور ویتنام

ویتنام با جمعیتی حدود 94٬569٬072 نفر و وسعتی بالغ بر 329٬000 کیلومتر مربع یکی از کشورهای تابعه بلوک شرق و اقتصاد کمونیستی است که در سالهای اخیر و به ویژه پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی تلاش مؤثری برای آزاد سازی اقتصاد خود به خرج داده و پس از حدود 11 سال گفتگوی سخت با اعضای سازمان جهانی تجارت، از سال 2007 به این سازمان پیوسته‌است.