سال 96، سالی که پاس رسما نابود شد ; دو مرد، یک تیم و یک رویا

سال 96، سالی که پاس رسما نابود شد/   اختصاصی آسمونی – مهدی زارعی

دو مرد، یک تیم و یک رویا

  « فریدون صادقی یک پهلوان کرمانشاهی بود که علاوه بر فوتبال، در والیبال و بسکتبال هم تخصص داشت و دستخطی زیبا با قلم داشت. مدتی در آبادان فوتبال بازی کرده بود و بسیار در جامعه مورد احترام بود. وقتی که من دانشجو بودم، او ستوان بود و تمام اختیارات ورزش دانشکده افسری را به او سپرده بودند. در همان زمان که معّلم ورزش دانشکده پلیس بود، با هم به امجدیه می‌رفتیم تا این که بالاخره تیمی درست کردیم.»  

داستان دوستی دو مرد

به گزارش آسمونی ، این ها بخشی از گفته های مهدی اسداللهی اولین مربی تاریخ باشگاه پاس در گفتگو با نگارنده مطلب بود. فکر مشترک دو مرد باشگاهی تاریخساز را شکل داد که البته پایانی تلخ داشت. با هم مرور می کنیم اتفاقاتی را که فریدون صادقی و مهدی اسداللهی باعث و بانی آن بودند. اسداللهی ادامه می دهد:« من پاسهای بسیار دقیقی می‌دادم و او هم قد بلندی داشت. همیشه او جلوی دروازه حریف می‌رفت و در بازی‌ها، من از 15ـ16 متری توپ را روی سرش می‌فرستادم و او هم با یک هد توپ را گل می‌کرد. در آن زمان مسابقات دانشکده‌های نیروهای مسلّح به شکلی منظم برگزار می‌گردید. تیم ما هم تیم «دانشجویان شهربانی» بود. در آن زمان من مربی جوانان تاج بودم امّا اولین بازی شهربانی در برابر نیروی زمینی بود که معاون رئیس آن سپهبد فتح‌الله مین باشیان بود. مین باشیان دروازه‌بانی بسیار خوب بود و اوّلین گلر تیم ملّی ایران. در آن زمان تعداد تیمها کم بود ولی جام حذفی و لیگ به صورت مرتب برگزار می‌شد.

اجاره 99 ساله یک زمین

به گزارش آسمونی ، اسداللهی روند رو به رشد تیم را چنین شرح می دهد:« مسابقات در ورزشگاه شماره 2 امجدیه بود و وقتی ما دیدیم که تمام تیمهای نیروهای مسلّح را شکست می‌دهیم، تصمیم گرفتیم تیمی برای این جامها آماده کنیم. باید کار را از دسته مبتدیان(دسته 3) تهران آغاز می‌کردیم. از بازیکنان آشنای آن روزها هم می‌توان به ناصر نوآموز و رسولی (که در سوییس درس ورزش خواند و بعدها معاون سازمان تربیت بدنی شد) را می‌توان نام برد. با توجه به این که تاج و دیهیم. دو نماینده باشگاه تاج در جام حذفی بودند، ما عنوان «سپه» را برای خود انتخاب کردیم و به دستة 2 و سپس دسته یک صعود کردیم. روزی فریدون به من گفت که می‌خواهد تیمی قدرتمند تشکیل دهد. او به من گفت: «یک ماه ورزش اینجا را اداره می‌کنی؟» و خودش دنبال کارهای اداری رفت. زمینی بیابانی و بایر بود که متعلّق به سازمان اوقاف بود و او زمین را به صورت 99 ساله اجاره کرد. البته قوانینی وجود داشت که اگر مبلغ خاصی را می‌پرداختیم، زمین متعلّق به خودمان می‌شد. فریدون واقعاً‌ از خودش مایه گذاشت. طایفه جورابچی‌ها در سرچشمه فوق‌العاده معروف بودند. او ارث پدری‌‌اش را در سرچشمه فروخت. ارث پدر خانمش در شمیران را هم فروخت و خرج تیم کرد. افسر باهوشی هم به نام «عبدالغفار سعادتمند» کمک فراوانی در آماده ساختن زمین کرد و این طوری شد که زمین اختصاصی باشگاه پاس ساخته شد و تا سال 1357 هم باشگاه متعلّق به فریدون بود.»  

اولین نسل بازیکنان پاس؛ مربیان آینده فوتبال ایران

به گزارش آسمونی ، فرامرز ظلی، محمد رنجبر، حسن حبیبی، ناصر نوآموز، پرویز میرزاحسن، محمد علی معیریان، حشمت مهاجرانی، محمود یاوری، حسن آقایی، همایون شاهرخی، سامسون هاواسانیان، هوشنگ گودرزی، فریدون شاکری، حسن یزدانیان، جلال رسولی، محقق، اصلانی، محسن آینه ورزان نخستین بازیکنان تاریخ پاس تهران بودند. بازیکنانی که بعدها بسیاری از آنان به مربیان بزرگ فوتبال ایران بدل شدند. رنجبر، حبیبی، مهاجرانی و یاوری نمونه ای از این مربیان بودند که بسیاری از بزرگان فوتبال ایران افتخار شاگردی آنها را داشتند. برای نمونه حسین فرکی در پاس شاگرد همایون شاهرخی بود و در تیم ملی شاگرد مهاجرانی و خود او به یکی از مربیان تاثیرگذار سالهای اخیر فوتبال ایران بدل شد و شاگردان زیادی را رهبری کرد.  

عنوان سومی تهران در نخستین فصل حضور

به گزارش آسمونی ، سوم اردیبهشت 1343 اولین مسابقه تاریخ فوتبال پاس برگزار شد. حریف این تیم « کوروش» بود و مسابقه دو تیم (1-1) تمام شد. جالب اینجاست که اولین گل در بازیهای تاریخ فوتبال پاس توسط آینه ورزان به ثمر رسید؛ اما این بازیکن پاس به اشتباه توپ را وارد دروازه خودی کرد. محمد علی معیریان با ثبت اولین گل تاریخ پاس، این مسابقه را مساوی کرد و نخستین بازی پاس با تساوی خاتمه یافت. پاس در روز 11 اردیبهشت مقابل جعفری هم (1-1) کرد و پس از یک تساوی بدون گل مقابل تاج در 25 اردیبهشت، در روز 27 تیر هم مقابل « داریوش» به تساوی بدون گل دست یافت. همین نتیجه در برابر کیان هم به دست آمد و سرانجام پاس در روز پایانی مسابقات تهران تیم پولاد را (2-0) از پیش رو برداشت و جواز حضور در مسابقات باشگاههای تهران در سال 1344 را کسب نمود. رقابت هایی که با حضور 13 تیم برگزار شد و پاس با 8 برد، یک مساوی و 3 شکست بعد از شاهین و دارایی عنوان سوم تهران را از آن خود ساخت.

23 اردیبهشت 1345؛ تولد یک غول در فوتبال ایران

به گزارش آسمونی ، در فصل 45-44 سرنوشت باشگاههای تهران به روز پایانی کشیده شد. پاس و تاج در حالی به مصاف هم می رفتند که اگر پاس از تاج شکست می خورد دارایی قهرمان می شد؛ تاج دوم و پاس سوم! اما اگر پاس برنده می شد پاس قهرمان، دارایی نایب قهرمان و تاج هم تا رده پنجم سقوط می کرد! دیدار حساس پاس و تاج تا دقیقه 78 بدون گل بود اما در این لحظه اصغر شرفی توپ بیاتی دروازه بان پاس را در میانه مسیر مهار کرد و آن را شلیک کرد. توپ برگشتی نصیب هوشنگ بایگان شد و ضربه او گل پیروزی را برای پاس به ارمغان آورد. پاس اولین قهرمانی خود در تهران را جشن گرفت.  

نایب قهرمانی در نخستین تورنمنت برون مرزی

به گزارش آسمونی ، به دنبال قهرمانی در تهران، فدراسیون تیم پاس را به عنوان نماینده ایران برای شرکت در مسابقات جام آقاخان در پاکستان معرفی کرد. منصور پورحیدری مدافع راست تیم دارایی بازیکن کمکی پاس در این تورنمنت بود. پاسی ها در این مسابقات صدرنشین گروه خود شدند و به فینال صعود کردند اما با شکست(3-0) مقابل تیم ملی اندونزی نایب قهرمان مسابقات لقب گرفتند. با این حال دیدارهای دوستانه پاس ادامه یافت. یک برد(3-0) مقابل پاکستان شرقی و برد (4-1) در برابر پاکستان غربی نتایج پاس در بازیهای دوستانه بود و آن گاه در 21 بهمن همان سال پاس در برابر لوکوموتیو صوفیه( بلغارستان) به برتری (1-0) دست یافت.  

رویای بزرگ سروان اسداللهی

به گزارش آسمونی ، در مان سال سروان اسداللهی درباره تیمش گفت:« بازیکنان من همه پاسی هستند و یا در همین زمین پاس به درجات عالی رسیده اند. اما من روزی با غرور بازی تیم خود را تماشا می کنم که تمام بازیکنانش در پاس متولد و بزرگ شده باشند.» رویای اسداللهی در جام تخت جمشید به حقیقت پیوست. نسل بعدی پاسی ها در دو دوره متوالی جام تخت جمشید قهرمان ایران شدند. این قهرمانی ها در سالهای 1355 و 1356 نصیب پاس شد. حتی بعدها نیز این روند ادامه یافت. پاس در دو دوره نخست جام آزادگان قهرمان ایران شد؛ آخرین قهرمان ایران در باشگاههای آسیا لقب گرفت( 1993) و در سال 1383 هم قهرمانی لیگ برتر را به کارنامه خود افزود اما...  

7-6 ورزشگاهی که هرگز ساخته نشد

به گزارش آسمونی ، با پایان لیگ 87-86 ناگهان خبر رسید که پاس باید به شهر همدان انتقال یابد. مساله به سادگی انجام گرفت. دستور سردار احمدی مقدم بود و البته این وعده که « با هزینه ای که نیروی انتظامی در یک سال برای پاس می کند، می تواند سالی 7-6 ورزشگاه در ایران بسازد.» پاس به همدان رفت. کیهان ورزشی حضور 8 هزار تماشاگر همدانی را ناشی از نبوغ کسانی دانست که این انتقال را انجام داده اند اما پایان کار مشخص بود..وقتی پاس دل همدانی ها را زد، سقوط شروع شد. دسته یک، دسته 2 و سرانجام سقوط از این دسته در سال 96. کاظم اولیایی می گفت« نمی خواستیم مسوولان یک شبه پاس را منحل کنند. این بود که طرح انتقال تیم را دادیم» حالا مگر تفاوتی هم کرده است؟ پاس نابود شد. با اندکی تاخیر و با اسمی بی مسما به نام « پاس همدان».

مرگ صادقی، مرگ اسداللهی و مرگ پاس تهران

به گزارش آسمونی ، صادقی در سال 84 از دنیا رفت. به قول اسداللهی« از دیدن سرنوشت پاس دق کرد». اسداللهی هم سه سال بعد و درست چند ماه بعد از انتقال پاس به همدان نزد دوست قدیمی خود رفت. نام آنها ماندگار است و همواره ماندگار خواهد ماند. زیرا نام هیچ خدمتگزار راستینی از تاریخ محو نمی شود. نام پاس تهران هم قطعا محو نخواهد شد. اما نام نابود کنندگان پاس....