جاذبه های گردشگری قزوین

استان قزوین در حوزه مرکزی ایران بین 48 درجه و 45 دقیقه تا 50 درجه و 50 دقیقه درازای خاوری و 35 درجه و 37 دقیقه تا 36 درجه و 45 دقیقه پهنای شمالی قرار گرفته است. این استان از شمال به دریا ارتفاع دارد.

در این بخش آسمونی به معرفی جاذبه های گردشگری قزوین پرداخته ایم.

حمام صفا

حمام صفا یا حمام حاج محمدرحیم در انتهای خیابان مولوی شهر قزوین واقع شده و از آثار دوره قاجاریه به شمار می‌رود. این حمام بر اساس کتیبه موجود در سال 1259 هجری قمری توسط حاجی حسن بن حاجی عبدالله تبریزی ساخته شده و یکی از مشهورترین و منحصر به فردترین حمام‌های شهر قزوین است.

بنای حمام به وسعت تقریبی 1100 مترمربع، از دو قسمت مردانه و زنانه تشکیل شده بود که هنگام احداث خیابان مولوی، قسمتی از حمام و ورودی آن تخریب و ورودی جدیدی برای آن ساخته شد.
در طرفین درِ ورودی حمام دو سرباز بر روی سنگ مرمر حجاری شده‌ و کتیبه‌ای از سنگ مرمر به خط نستعلیق زیبا بالای سردر قرار داده شده است که در آن نام سازنده حمام و تاریخ ساخت آن درج شده است. پس از عبور از چند پله، سربینه وسیعی قرار دارد که حوضی در وسط آن ایجاد شده و اطراف آن چهار سنگاب به شکل کاسه و کشکول از سنگ مرمر بر پشت چهار شیر از جنس مرمر، ساخته شده است. در میان سنگاب‌ها نیز صندلی‌های سنگی قرار گرفته است. سقف گنبدی شکل سربینه بر روی 8 ستون سنگی بسیار زیبا استوار شده و با راهرویی به گرمخانه‌ای راه می‌یابد که ستون‌های سنگی و طاق‌ گنبدی شکل دارد. در قسمت غربی گرمخانه، محوطه‌ای است که استخری در آن دیده می‌شود و سقف آن در زیر خیابان مولوی قرار دارد.
بخش زنانه حمام صفا داخل کوچه واقع شده و کوچک‌تر از بخش مردانه است.
مصالح به کار رفته در ساخت حمام عبارتند از سنگ، آجر، سنگ مرمر و ملاط ساروج. 

چشمه‌های آب معدنی استان قزوین

استان قزوین همچون بسیاری از استان‌های کشور، سرچشمه‌های آب‌های معدنی و طبیعی متعددی دارد اما متأسفانه راه‌های دسترسی به برخی از چشمه‌های آب گرم این استان از زیرساخت مناسبی برخوردار نیست و همین امر سبب شده تا فقط افراد محلی به طور سنتی به این چشمه‌های دسترسی داشته باشند.

چشمه آبگرم یله گنبد:

چشمه آبگرم یله گنبد در 15 کیلومتری شمال روستای یله گنبد از توابع بخش کوهین شهرستان قزوین در سمت راست مسیر جاده قزوین- رشت قرار دارد. راه دسترسی به آن 12 کیلومتر آسفالت و بقیه جاده خاکی است.
این چشمه در کف دره‌ای که از آن رودخانه کوچکی عبور می‌کند از زمین خارج می‌شود و در چندین نقطه آن آثار گسل و آینه گسل دیده می‌شود. آب معدنی شمال این دره از سنگ‌های آذرین و جنوب آن از سنگ‌های آهکی تشکیل شده است. مظهر چشمه در چند نقطه نزدیک به هم قرار گرفته و آب در حوضچه‌هایی انباشته شده و جهت استحمام مراجعین استفاده می‌شود. آب این چشمه از دسته آب‌های معدنی بیکربناته کلسیک آهن و گازدار خیلی گرم (42 درجه سانتی‌گراد) است و استحمام در آن به دلیل وجود گاز کربنیک و گرمای آن، تسکین‌دهنده و ضد درد می‌باشد. این آب در درمان بیماری‌های عصبی، مفصلی و رماتیسم مؤثر است و آشامیدن آن نیز در عملکرد دستگاه گوارش، کبد و مجاری صفرا و بیماری‌های معده‌ای و روده‌ای و نیز بیماری‌های تغذیه‌ای مؤثر می‌باشد.
اگرچه آب گرم یله گنبد از امکانات رفاهی و اقامتی بی‌بهره است اما روستای مذکور دربر گیرنده کوه‌های مرتفع و دره‌های عمیق است که جلوه‌ خاصی به این منطقه بخشیده و امکان صخره‌نوردی و کوه‌نوردی را برای گردشگران و علاقمندان فراهم نموده است. مسیرهای بکر و دست‌نخورده این محدوده مناسب برای پیاده‌روی‌های کوتاه مدت است.

چشمه‌های آب معدنی آب ترش و آب لرزان:

این چشمه‌های آب معدنی در 45 کیلومتری جاده قزوین- رشت و در فاصله چند صد متری از یکدیگر قرار گرفته‌اند. آب این دو چشمه از گروه آب‌های سولفاته کلسیک سرد، گازدار و آهن‌دار است.
این چشمه‌ها با خاصیت درمانی خود همواره مورد توجه اهالی منطقه بوده‌اند اما به دلیل عدم دسترسی مناسب علی‌رغم قابلیت‌های زیاد، آنگونه که باید و شاید شناخته نشده‌اند.

چشمه آبگرم ارشیا (خرقان):

چشمه آبگرم ارشیا در کیلومتر 95 جاده قزوین– همدان در منطقه خرقان قرار دارد. آب‌ این چشمه از دسته آب‌های کلرور سدیک و بیکربناته کلسیک گرم با اسید و سیلیس است. آب این چشمه در درمان دردهای عصبی، سیاتیک و رماتیسم مؤثر است و برای عفونت‌های مجاری تنفسی، تورم گلو و حلق و برونشیت مزمن به صورت استنشاق بخار و دوش بینی مناسب تشخیص داده شده است. آب‌های معدنی‌ خرقان پس از مصرف به رودخانه ابهررود که از این منطقه عبور می‌کند، می‌ریزند.

چشمه آبگرم تاکستان:

این چشمه که در مسیر جاده تاکستان- آوج قرار دارد، از مهم‌ترین چشمه‌های آب گرم استان قزوین به شمار می‌رود و هر ساله هزاران نفر برای استفاده از خواص درمانی آب آن به این محل مراجعه می‌نمایند. بعد زمین لرزه‌ای که در خرداد ماه سال 1369 در این محل روی داد، مقدار آب و دمای آب این چشمه به طور چشمگیری افزایش یافته است. 

پارک جنگلی باراجین

پارک جنگلی باراجین، یکی از نقاط خوش آب و هوای شهر قزوین است که در 2 کیلومتری شمال این شهر واقع شده و از تفرجگاه‌های قدیمی ساکنان شهر قزوین محسوب می‌شود. این بوستان بزرگ‌ترین پارک جنگلی کشور است که در حال حاضر محدوده‌ای به وسعت 1500 هکتار از آن توسط شهرداری قزوین آماده‌سازی شده و بخش‌هایی از آن در دست احداث است.
دسترسی آسان، هوای روح‌افزای کوهپایه‌ای و کوهستانی، اِشراف بر شهر قزوین و جاده رودبارشهرستان، از ویژگی‌های قابل توجه بوستان باراجین به شمار می‌رود.
از امکانات پارک جنگلی باراجین می‌توان به زمین چمن، پیست‌های دوچرخه سواری و موتور سواری، سینمای تابستانی، شهربازی درفک، آب‌نماهای متعدد و کمپینگ ارزان قیمت برای مسافران اشاره نمود.
یکی از مهم‌ترین پروژه‌های در دست اقدام در این بوستان پروژه «دهکده حیات طبیعت» است. این مجموعه در زمینی به مساحت 70 هزار مترمربع درنظر گرفته شده و یک مرکز با کاربری آموزشی، تحقیقاتی و گردشگری محسوب می‌شود. این مرکز از امکاناتی نظیر مزرعه گاومیش‌ها، حیوانات اهلی، سوله گوزن‌ها، کبوترخانه، باغ خزندگان، سالن تاکسیدرمی، آمفی تئاتر، برکه، آبشار، آکواریوم، خانه روستایی، سالن پذیرایی، فروشگاه و پارکینگ برخوردار خواهد بود.
منطقه باراجین که شامل چندین روستا می‌باشد، از ابتدای آزادراه قزوین- زنجان شروع شده و تا دامنه‌های البرز غربی امتداد می‌یابد. انتهای منطقه باراجین به مسیری می‌رسد که استان قزوین را به استان گیلان متصل می‌سازد. 

کاروانسرای پیچ بن 

کاروانسرای پیچ بن از کاروانسراهای دوره شاه عباس است که در 130 کیلومتری قزوین قرار دارد. این کاروانسرا به پیشنهاد حسین شعبانی و برادرانش به نام‌های محرمعلی و شعبانعلی و با حمایت امیر اسد خلعتبری با استفاده از قطعه سنگ‌های بزرگ و ملات ساروج و سنگ لاشه ساخته شد و حسین شعبانی و برادرانش عهده‌دار کاروانسرا شدند. این کاروانسرا در آن زمان از رونق ویژه‌ای برخوردار بود تا این که در سال 1344 با ایجاد جاده الموت به قزوین، کاروانسرا از رونق افتاد و متروکه شد. در واقع وجود این کاروانسرا در انتهایی‌ترین نقطه الموت نشان از تردد مسافران و کاروان‌ها در دوره‌های گذشته می‌باشد.
کاروانسرای پیچ بن در منتهی‌الیه ارتفاعات الموت و هم مرز با مازندران را به الموت متصل می‌کند، از کنار این کاروانسرا عبور می‌کند و با عریض نمودن این جاده، در آینده‌ای نزدیک دوباره حرکت در این منطقه آغاز خواهد شد.
این کاروانسرا شامل 4 اتاق، حیاط پیرامونی و در بخش غربی دارای اصطبل است و در حال مرمت و احیا می‌باشد که با تکمیل این روند، این مکان تاریخی به استراحتگاهی برای گردشگران، کوهنوردان و علاقمندان تبدیل خواهد شد.

کافر گنبد قزوین 

کافر گنبد به شکل برجی 8ضلعی با ازاره سنگی و دیوارهای آجری بر روی صفه‌ای وسیع در شمال روستای نیاق شهر قزوین واقع شده است. این برج دارای سه ورودی در شمال، شرق و غرب می‌باشد. در ضلع جنوبی این بنا محراب ساده‌ای ایجاد شده است.
در وسط هر ضلع از داخل بنا طاق‌نمایی به شکل قوس تیزه‌دار ساخته شده که نسبت به سطح اضلاع 8ضلعی برجسته‌تر می‌باشند. بقایای پوشش گنبد مدوری که به کمک طاق‌نماها و پاباریک‌ها شکل گرفته، دیده می‌شود که احتمالاً پوشش دوم آن مخروطی بوده است.
به نظر می‌رسد این بنا از آثار دوره سلجوقی و مدفن یکی از بزرگان فرقه اسماعیلیه باشد.

امامزاده علی اصغر

امامزاده علی اصغر در 86 کیلومتری شهر قزوین در روستای زرآباد از توابع بخش رودبار الموت قرار دارد. بنای این امامزاده به شکل چهارگوش است.
امامزاده علی اصغر بن موسی الکاظم(ع) که با نام «امامزاده زرآباد» نیز نامیده می‌شود، معروف‌ترین امامزاده در بخش رودبار الموت شهرستان قزوین است و همه ساله عده زیادی در ایام تاسوعا و عاشورا از شهرهای دور و نزدیک و روستاهای همجوار به زیارت آن می‌آیند. در مقابل بنای امامزاده درخت چنار کهنسالی وجود دارد که گفته می‌شود صبح روز عاشورا از میان بعضی شاخه‌های آن مایع قرمز رنگی همچون خون جاری می‌شود.  

قلعه لَمبسَر

قلعه لمبسر در شمال شرقی روستای رازمیان در بخش رودبارشهرستان از توابع شهرستان قزوین قرار دارد. این قلعه یکی از عظیم‌ترین و وسیع‌ترین قلعه‌های ایران می‌باشد که به عنوان یک دژ نظامی تمام عیار و خارق‌العاده، در خدمت اسماعیلیان بوده است. این قلعه با مساحت 192×480 متر، در بالای کوهی وسیع و مسطح واقع شده و پرتگاه‌های مخوفی آن را دربر گرفته‌اند. این قلعه از شمال تا جنوب 150 متر شیب دارد و دارای اطاق‌ها، ساختمان‌ها و آب‌انبارهایی به شکل مکعب مستطیل می‌باشد. آب قلعه از رودخانه نینه‌رود تأمین و توسط آبراهه‌ای که در دل سنگ حفر شده، در چندین آب‌انبار ذخیره می‌‌شده است.

در خصوص سال ساخت این بنا در هیچ از یک متون تاریخی ذکری به میان نیامده است. این قلعه به دلیل موقعیت خاص خود، پس از قلعه الموت مهم‌ترین قلعه اسماعیلیان بوده است. با توجه به منابع تاریخی، این قلعه ابتدا در دست شخصی به نام رشاموج بوده اما کیا حسن امید که از نزدیکان و معتقدان حسن صباح بوده و به عنوان جانشین وی تعیین می‌شود، به همراه چند تن دیگر این قلعه را تصرف نموده و به آبادانی آن می‌پردازند. کیا حسن مدت 20 سال ساکن این قلعه بوده است. 

آب‌انبار سردار کوچک

ب‌انبار سردار کوچک روبروی مدرسه سردار در انتهای جنوبی محله قملاق و جنب خیابان تبریز شهر قزوین قرار گرفته است. این آب‌انبار یکی از آب‌انبارهای مهم شهر قزوین به شمار می‌رود که توسط دو برادر به نام‌های محمدحسن خان و محمدحسین خان سردار (از امرای فتحعلی شاه قاجار) در سال 1229 هجری قمری ساخته شد.

سردرِ آب‌انبار مزین به کاشی‌کاری و داخل ورودی آن دارای رسمی‌بندی است. راه شیر آب‌انبار دارای 36 پله است و 4 شیر آب، 4 گنبد و 4 هواکش دارد. گنجایش مخزن این آب‌انبار 3800 مترمکعب می‌باشد. از آنجا که این آب‌انبار منتسب به برادر کوچک‌تر می‌باشد به آب‌انبار سردار کوچک معروف شده است در حالی از لحاظ ابعاد و گنجایش مخزن، از آب‌انبار سردار بزرگ وسیع‌تر است.
این آب‌انبار جزو مجموعه مسجد و مدرسه سردار می‌باشد.