بدترین تیم تاریخ فوتبال، کدام تیم بود؟!

عجیب ترین هوادار فوتبالی

تیمهای قدرتمند فوتبال برای کسب محبوبیت در بین هواداران، کار مشکلی پیش روی خودشان ندارند. انسانها ذاتاَ قدرت را دوس دارند و بدشان نمی آید که روند موفقیت و کسب جام بردن یک تیم، ادامه پیدا کند. شاید به همین خاطر بود که وقتی یک دهه قبل، بارسلونای گواردیولا جامها را یکی بعد از دیگری فتح می کرد و محبوبیتی فوق تصور پیدا کرده بود، مربیان و بازیکنان تیمهای رقیب، بارها گفتند:

بیشتر طرفداران بارسا، کودکانی هستن که تازه طرفدار فوتبال شده اند و با اولین شکستهای بارسا، تیم خود را عوض می کنند!

تیم فوتبال ایبیس IBIS

اما گاهی اوقات، بعضی تیمها بدون هیچ موفقیتی صاحب محبوبیت می شوند. یکی از این تیمها، تیمی گمنام در فوتبال برزیل بود که حتی در پرتغال هم کانون هواداران داشت. برای پیدا کردن دلیل این محبوبیت باید به یک مغازه سلمانی سفر کنیم. مغازه‌های سلمانی یکی از مکان‌های آشنا در همه مراکز شهری هستند. اما نه سلمانی «مائورو شامپو Mauro shampoo » یک مرکز عادی است و نه صاحب آن، مردی عادی. «شامپو» که در گذشته کفش واکس می‌زد، درحال حاضر در شهر «رسیفه» واقع در شمال شرقی برزیل، چهره‌ای نسبتاً مشهور است. او که امروز 64 سال دارد. پس از به پایان رسیدن دوران فوتبالش در یک سالن به آرایشگری مشغول شد. شامپو می گوید:

من برای بدترین تیم دنیا بازی می‌کردم! من بازیکن شماره 10 بودم. درست مثل پله، ریوالدو، مارادونا و زیکو! من برای تیم یک گل به ثمر رساندم. مردم می‌گویند همان یک گل من هم «گل به خودی» بوده است اما حقیقت ندارد! من واقعا این گل را به یکی از حریفان زدم!

شامپو کل دوران فوتبال خود را تو تیمی به نام  «ایبیس IBIS» گذراند که در لیگ ایالتی پرنامبوکو مسابقه می‌داد. باشگاهی که پس از کسب تفاضل گل (2000-)!! در کل دوران فوتبال باشگاهی، ازطرف کتاب رکوردهای گینس به عنوان بدترین تیم باشگاهی دنیا شناخته شد.  بله! برای محبوبیت گاهی می توان بدترین بود. یا حتی آدمی عجیب مثل مائورو.شامپو مارادونا را الگوی خودش می داند و عکسی بزرگ از مارادونا با لباس بوکاجونیورز در سلمانی خود دارد. او می‌گوید:

مارادونا هم 10 می‌پوشید. درست مثل من!‌  البته حقوق او به مراتب از من بیشتر بود. اما در داخل زمین، من از او بهتر بودم شک ندارم که یک شماره 10 چپ پا با مدل موی فوق‌العاده بودم!!

شامپو خاطره های جالبی از تیمش دارد. او می گوید:

وقتی بازی را می بردیم، تعداد زیادی نامه برایمان می آمد و حتی تهدیدمان می کردند که چرا بردید و رکوردتان راخراب کردید؟!

هرچه بود، ایبیس به لطف شکستهایش ماندگار شد. حالا مدتها از آن روزها گذشته ولی شامپو هنوز هم محبوب است. مغازه شامپو، یک معبد فوتبال است که حتی کف آن سبز رنگ است و خط‌کشی‌هایی درست مثل زمین فوتبال در آن دیده می شود. روی هر یک از صندلی‌های این سلمانی، دهها ستاره سینما و فوتبال نشسته‌اند و موهای خود را اصلاح کرده‌اند. اما تفاوت این صندلی‌ها با بقیه صندلی‌ها در سایر سلمانی‌ها، رنگ آمیزی هر کدام به رنگ لباس یکی از تیمهای رسیفه هست. صندلی سفید و سرخ پرنامبوکو برای هواداران تیم «نائوتیکو» هست که از نظر «شامپو» زیبا بازی می‌کنند و تیم خوبی هستند. اما صندلی قرمز مخصوص تیم محبوب شامپو است. «ایبیس» که شامپو ده‌سال برای این تیم بازی‌کرد. اما حتی در یک مسابقه هم برنده نشد! صندلی سفید با آرم سرخ و مشکی «رئال سانتاکروز» مخصوص هواداران این تیم هست که از نظر شامپو «هوادارانی فوق‌العاده» هستند. صندلی قرمز با آرم سیاه و زرد، مخصوص تیم «اسپورت».

شهرت شامپو به حدی شده که در سال 2006 فیلمی با عنوان «مأئورو ‌شامپو، فوتبالیست، آرایشگر و مردی واقعی» در جشنواره فیلم مانائوس روی پرده رفت! البته در آن جشنواره به هنرپیشة فیلم، جایزه اسکار نمی‌دهند و مائورو مجدداً به سلمانی خود در رسیفه برگشت.او معتقد است که رسیفه در هنگام میزبانی مسابقات بین المللی، چیزهای زیادی به مهمانان خود ارائه می‌دهد.

مهمانان رسیفه از همه چیز لذت خواهند برد، این جا همه چیز وجود دارد: ساحل، زندگی شبانه و مراکز خرید و انسانهای زیبا. شمال شرقی برزیل بخش بسیار متفاوتی می‌باشد.

شامپو با اینکه خودش، آرایشگر است، اما موهایی بسیار بلند و نامرتب دارد و می‌گوید: وقتی موهایم را کوتاه می‌کنم که برزیل دوباره قهرمان جام جهانی شود.»با این شرایط این احتمال هست که او، تا چند سال دیگر هم نتواند موهایش را کوتاه کند.