معروف ترین شماره 10 های جام جهانی

معروف ترین شماره 10 های جام جهانی /   اختصاصی آسمونی – مهدی زارعی

  به گزارش آسمونی ، برزیلی ها به پله می نازند و آرژانتینی ها به مارادونا. فرانسوی ها زین الدین زیدان را داشتند و قبل از او میشل پلاتینی و آلمانی ها لوتهار ماتئوس را. انگلیس هنوز هم به خاطرات هت تریک جف هرست در فینال جام جهانی 1966 افتخار می کند و دیگر تیمها نیز شرایطی مشابه دارند. حتی کشور ما که در جام جهانی افتخاری کسب نکرده، به رکورد گلزنی علی دایی می بالد و جامعه فوتبال امیدوار است که چنین رکوردی هرگز شکسته نشود. اما وجه اشتراک این نفرات چیست؟ یک پیراهن و یک شماره مشترک یعنی عدد 10. شماره ده ها معمولا کلیدی ترین نفرات تیمهای خود هستند و بسیاری از آنان در فوتبال ماندگار شده اند...

مهم ترین گل یک شماره 10

اولین جامی که در آن، پیراهن های فوتبال شماره دار شده بود، جام جهانی 1950 بود و مسابقاتی که به نظر می رسید برزیل فاتح بلامنازع آن باشد. اما در روز پایانی وقتی برزیل و اروگوئه به مصاف هم رفتند، همه چیز تحت الشعاع دو شماره 10 دو تیم قرار گرفت. هم خوآن آلبرتو شیافینو شماره 10 اروگوئه و هم « ژیر دا روسا پینتو» شماره 10 برزیل اندکی عقب تر از نوک حمله های تیم خود بازی می کردند. شیافینو باید فرصت ها را برای میگوئز سنتر فروارد تیم خود مهیا می کرد و ژیر نیز این نقش را برای آده میر بهترین گلزن برزیل. اما در این دوئل، آن که برنده شد شیافینو شماره 10 اروگوئه بود که در دقیقه 66 گل تساوی را وارد دروازه برزیل کرد. در ادامه اروگوئه گل دوم را به ثمر رساند و برای دومین بار قهرمان جام جهانی شد. شیافینو نیز به درخشش ادامه داد و پس از این قهرمانی و یک عنوان چهارمی جام جهانی 1954، راهی فوتبال ایتالیا و تیم میلان شد.

مدافعی با شماره 10!

معمولا عادت کرده ایم که ستاره های میانه میدان یا پست های هجومی را با شماره 10 در میدان ببینیم اما شرایط برای شماره 10 ژرمن ها در جام جهانی 1954 متفاوت بود. به گزارش آسمونی ، مدافع 27 ساله وفادار کایزرسلاترن هرچند 19 سال فوتبال خود را در این تیم گذراند اما دوران فوتبالی اش در تیم ملی به سالهای 1951 تا 1956 و انجام 16 بازی ملی محدود شد. با این وجود این مدافع 176 سانتی متری در جام جهانی 1954 شماره 10 تیم ملی آلمان را به تن کرد و با این تیم قهرمان جهان شد.  

نوجوان نیمکت نشینی با شماره 10

اما از اواخر دهه 50 بود که یک نوجوان هویتی خاص به شماره 10 داد. پله فروارد 17 ساله باشگاه سانتوس تا قبل از جام جهانی 1958 تنها 5 بازی ملی انجام داده بود با این حال شماره 10 برزیل به او داده شد. اما از بد حادثه او قبل از جام مصدوم شد تا بازیهای جام جهانی سوئد را از روی نیمکت آغاز کند. به گزارش آسمونی ، در این شرایط تنها اعتماد ویسنته فئولا مربی تیم بود که سبب شد پله یکی از 22 بازیکن تیم ملی برزیل در جام جهانی باشد. با این حال از مسابقه سوم پله به ترکیب بازگشت و با زدن 6 گل در 4 بازی ( از جمله دو گل در فینال) تمام رکوردهای مربوط به جوان ترین های جام جهانی را از آن خود ساخت. پله از آن پس هرگز با شماره ای غیر از این در تیم ملی ظاهر نشد و بعد از آن که با سه بار قهرمانی جام جهانی به پرافتخارترین شماره 10 تاریخ جام جهانی بدل شد، برزیلی ها از آن پس شماره او را به بهترین های خود دادند. مردانی چون زیکو، ریوالدو، رونالدینیو و حالا نیمار.

از شرمساری استکهلم تا 10 مقدس مارادونا

بعد از آن که شماره گذاشتن در جام جهانی مرسوم شد، آرژانتین تا سال 1958 به جام جهانی صعود نکرد و وقتی هم که به مرحله نهایی جام جهانی سوئد رسید، با شکست(6-1) مقابل چکسلواکی خرد شد. شکستی که از آن به عنوان شرمساری استکهلم یاد می شود. در آن سال آلفردو روخاس شماره 10 آلبی سلسته را در اختیار داشت. فروارد 21 ساله باشگاه لانوس که در زندگی خود تنها 15 بار برای آرژانتین بازی کرد و تنها یک بار هم موفق به گلزنی شد. با این شرایط به مرور آرژانتینی ها هم اهمیت این پیراهن را دریافتند و در جام جهانی 1986 با یک شماره 10 تکرار نشدنی جام جهانی را فتح کردند. دیه گو مارادونا در چهار جام جهانی از سالهای 1982 تا 1994 پیراهن 10 آلبی سلسته را پوشید و رهبر این تیم در فتح جام 86 و نایب قهرمانی جام 90 بود. او در ناپل ایتالیا هم با این شماره به میدان می رفت و این تیم را قهرمان سری آ و جام یوفا کرد.

برترین 10 ایتالیا؛ روبرتو باجو یا توتی؟

در بین قهرمان های ایتالیایی جام جهانی نمی توان تعداد قابل توجهی شماره 10 مشهور یافت. زیرا دو قهرمانی آتزوری قبل از شماره دار شدن پیراهن ها به دست آمد و در سال 1982 هم که این تیم با درخشش پائولو روسی فاتح جام شد، روسی شماره 20 می پوشید نه 10! در این بازیها جوزپه دوسه نا هافبک 24 ساله تورینو پیراهن ده را بر تن می کرد. دوازده سال قبل از آن هم شماره 10 ایتالیا برتن ماریو برتینی دفاع 26 ساله باشگاه اینتر بود. آن هم در تیمی که ستارگانی تکرار نشدنی داشت و نایب قهرمان جهان شد. اما در ایتالیای 1970 لوییجی ریوا شماره 11 به تن می کرد؛ جیانی ریوه را شماره 14 داشت و ساندرو ماتزولا شماره 15! به این ترتیب ایتالیایی ها تا ظهور روبرتو باجو انتظار کشیدند. البته باجو در جام جهانی 1990 پیراهن 15 را به تن داشت و شماره 10 از آن نیکلا برتی بود ولی چهار سال بعد باجو با شماره 10 یک تنه آتزوری را فینالیست جام جهانی کرد. اما او خیلی زود این پیراهن را از دست داد و در جام جهانی 1998 با پیراهن 18 بازی کرد. در حالی که شماره اش به آلساندرو دل پیرو رسیده بود. البته دل پیرو هم خیلی زود این پیراهن را از دست داد و در حالی با شماره 7 برای آتزوری به میدان رفت که در سال 2006 شماره 10 از آن فرانچسکو توتی شده بود.  

پلاتینی و زیدان، 10 های ماندگار فرانسه

به گزارش آسمونی ، فرانسوی ها هم در ابتدا حساسیتی در مورد اختصاص شماره 10 به ستاره های خود نشان نمی دادند. مثلا در جام جهانی 1954 این پیراهن به روبرت ژونکه کاپیتان 29 ساله باشگاه رمس رسید و چهار سال بعد هم ژونکه در 33 سالگی در حالی این شماره را در اختیار داشت که ریموند کوپا بهترین بازیکن آن جام شماره 18 داشت و گوست فونتن زننده 13 گل در مسابقات جام جهانی 1958 با شماره 17 در میادین حاضر می شد. اما دو دهه بعد فرانسه یک شماره 10 فوق العاده را در میانه میدان دید. میشل پلاتینی هم در یوونتوس و هم در تیم ملی فرانسه با شماره ده بازی می کرد و با فرانسه یک عنوان سومی و یک عنوان چهارمی جام جهانی را به همراه قهرمانی یورو 84 به دست آورد. بعدها زین الدین همین مسیر را طی کرد. با این تفاوت که زیدان در یوونتوس پیراهن شماره 21 را به تن می کرد و در رئال مادرید شماره 5 را. اما شماره ده فرانسه متعلق به زیدان بود و زیزو با این پیراهن یک قهرمانی و یک نایب قهرمانی جام جهانی کسب کرد و بهترین بازیکن جام جهانی و مرد سال اروپا و جهان نیز شد.

شماره ده های فراموش نشدنی از دیگر کشورها

در سال 1954 تیم مجارستان با لقب مجارهای جادویی شناخته می شد و هنوز هم از این تیم به عنوان بهترین تیم تاریخ یاد می شود. فرنس پوشکاش کاپیتان و ستاره این تیم شماره 10 را می پوشید. او با همین شماره بهترین بازیکن آن جام شد و هنوز هم به عنوان یکی از بزرگان تاریخ از او یاد می شود هر چند که مجارستان مدتهاست که از بین مدعیان فوتبال خارج شده است. دیه گو فورلان اروگوئه ای هم در جام جهانی 2010 برای تیمش همه کار کرد و بهترین بازیکن جام جهانی شد. در بین گلزنان شماره 10 انگلیسی ها می توانند به دو نفر افتخار کنند. گری لینه کر بهترین گلزن جام جهانی 1986 و جف هرست عامل قهرمانی این تیم در سال 1966.   اما در جام جهانی 2018 کدام شماره 10 می درخشد؟ مسی؟ نیمار یا بازیکنی دیگر؟ باید منتظر ماند و جنگ ستارگان را در روسیه تماشا کرد..