صیحه آسمانی چیست و چه زمانی شنیده می شود ؟

  سومین علامت محتوم پیش از ظهور بزرگ منجی عالم بشریت صیحه ی آسمانی است . این نشانه در نامه ی حضرت ولی عصر به آخرین نایب خود به نام سمری تصریح شده که هر کس پیش از وقوع صیحه ی اسمانی و خروج سفیانی ادعای مشاهده کند دروغگو است و این خود دلیل محکمی است که پیش از ظهور ، خروج سفیانی و ندایی از اسمان اتفاق خواهد افتاد .

با غور در روایات این چنین به دست می اید که این صیحه با نداهای آسمانی پیش از ظهور متفاوت است و هر کدام  از انها دلیلی دیگر بر قریب الوقوع بودن ظهورند ، متاسفانه برخی از نویسندگان در  این وادی ، به اشتباه نداها را همان صیحه دانستند .

امام جعفر صادق (ع) می فرمایند :

 قائم قبام نمی کند جز انکه منادی آسمانی ندا سر میدهد ، ان را همه ی اهل مشرق و مغرب می  شنوند ؛ حتی دختر پرده نشین در سرا پرده ی خود آن را می شنود . در این مورد چنین نازل شده است « اگر بخواهیم  برای آنها از آسمان ایتی نازل می کنیم که در برابر آن به خضوع سر فرود اورند1 . » اگر آن بانگ اسمانی واقع شود دشمنان خدا در برابر ان به خضوع سر فرود خواهند آورد . 

   چه هنگام باید انتظار وقوع صیحه را کشید

 در روایات ما آمده دو ندا مردم را به خود جلب می کند که نشانه ای از قیام مظهر عدل خدا بر بسیط خاک است.

یکی ندایی از اسمان که جبرئیل ان را سر می دهد و دیگری ندایی از زمین که شیطان صاحب آن ندا می باش.د

امام باقر در فرازی از یک روایت بلند بالا در بیان علایم و کیفیت ظهور چنین می فر ماید :

به ناچار این دو صیحه پیش از قیام قائم شنیده خواهد شد یکی از آسمان که صدای جبرئیل امین است و دیگری از زمین که صدای شیطان لعین است . 

  اخبار قران ار وقوع صیحه

 پیشوایان پاک ما در مقام تآویل قران – که فقط زیبنده ی قامت رسای آنان است – بر خی از ایات را مربوط به صیحه و گاه ظهور حضرت دانسته اند . برای مثال :

امام زین العابدین (ع) می فرماید :

  یه خدا سوگند این مطلب در کتاب خدا بسیار صریح بیان شده ، انجا که می فرماید : « انگاه که منادی از مکانی ندا می دهد گوش فرا دار . روزی که آن آواز سهمناک را به حق می شنوند ، ان روز ، روز بیرون شدن از گور است 1» در روی زمین احدی باقی نمی ماند مگر انکه تسلیم و منقاد می شود . ان ها که ایمان اورده اند ، خداوند ان ها را روی ایمان راسخ و عقیده ی حق ثابت پا بر جا نگاه می دارد ، و این بانگ نخستین است . ولی کسانی که در دل بیماری دارند  در بانگ دوم دچار شک و تردید میشوند .

   علائمی که پیش از وقوع حضرت تحقق  می یابد

 در اخبار رسیده از ائمه معصومین اشاره گردیده است که پیش از ظهور یوسف کنعانی ، قائم منتظر (عج)

نشانه هایی به  وقوع می پیوندند که خود دلالت بر قریب الوقوع بودن صیحه می کند . در این باب ، رسول گرامی مطلب را به اجمال برگزار کرده می فرمایند که از ماه رمضان نشانه ای در اسمان پدید می اید .

شاید بتوان تفصیل این سخن پیامبر خدا را در کلام امام صادق (ع) جستجو نمود که فرمود :

 سالی که صیحه ی آسمانی شنیده می شود ، قبل از ان در ماه رجب نشانه ای دیده خواهد شد . سوال شد ان نشانه ها چیست ؟ فرمود : سیمایی در قرص ماه دیده می شود و کف دست روشنی در فضا ظاهر می شود .

   حال مردم به هنگام وقوع صیحه

 وقوع صیحه ان زمان است که اختلاف و تشتت دامنگیر جوامع شده باشد و تفرقه و جدایی سایه گستر . در آغاز سروشی اسمانی گوش نواز میشود و سپس کف دستی پدید می اید و بعد از این وقایع صیحه ی اسمانی طنین افکن می گردد .

 حالت و واکنش مردم در قبال صیحه را از زبان به حق ناطق امام صادق (ع) بشنوید :

 هنگامی که بانگ آسمانی را بشنوند مانند کسی که بر سرش مرغ نشسته باشد خشکشان می زند .

تمامی دشمنان خدا در برابر صیحه اسمانی خاضع و منقاد میشوند . اگر در خبری هم دچار شک و تردید باشند در مورد صیحه ی آسمانی هیچ تردیدی نخواهند داشت ، که با نام پدر و نام اجداد طاهرین او (عج) ندا خواهند شنید.

  بحثی در مورد تاُویل ایه ای از قران

 در برخی از روایات ما در حتمی الوقوع بودن صیحه به ایه ی 4 از سوره ی شعرا استشهاد شده است که خدا می فر ماید :

اگر بخواهیم  ، از آسمان برایشان آیتی فرو فرستیم که در برابر آن به کرنش سر فرود اورند .

فی المثل ، امیر المومنین ، پیشوای متقیان ، علی (ع) می فرماید:

پس از وقوع 3 امر ، انتظار فرج داشته باشید . پرسیده شد : ای امیر المومنین آن 3 چیز چه هستند ؟

فرمود : آیا نشنیده اید که خدای تبارک و تعالی در قران می فر ماید :  اگر بخواهیم  ، از آسمان برایشان ایتی فرو فرستیم که در برابر آن به کرنش سر فرود اورند .نشانه ای که دختر پرده نشین را وحشت زده از سرا پرده بیرون فرستد ، خفته را بیدار سازد و بیدار را به وحشت اندازد . 

  مفاد این صیحه

 حال که وجود صیحه با مدد از روایات به اثبات رسید باید دید که  مفاد این صیحه چیست ؟ یا نه، ندایی است که پیام و فرمانی در بر دارد . 

رسول اکرم (ص) می فرماید :

به هنگام خروج قائم (عج) منادی آسمانی از آسمان بانگ می زند : هان ای مردم ! خداوند مهلت ستمگران را پایان بخشید و بهترین امت محمد (ص) را به پیشوایی وسر پرستی شما بر گزید ، خود را در مکه به او برسانید .

امام باقر (ع) در این باره می فرماید :

منادی اسمانی در اول صبح بانگ بر می اورد : ای مردمان ! آگاه باشید که حق با علی و شیعان اوست . شیطان  -که نفرین خدا بر او باد – در اخر همان روز بانگ بر می دارد : حق با سفیانی و پیروان اوست .

   زمان وقوع این صیحه

 به شهادت روایات موجود زمان وقوع این صیحه در شب جمعه بعد از نماز صبح ، بیست و سوم از ماه مبارک رمضان است ، که در لحاظات آخر روز بیست و سوم صدای گریه ی ابلیس بلند می شود و مردم را به پیوستن به لشگریان سفیانی فرا می خواند

در روایات بلند بالایی که ابن عقده از امام باقر (ع) نقل می کند :

.........ندای آسمانی جز در ماه رمضان نخواهد بود که ماه رمضان ماه خداست و آن بانگ جبرئیل است که به سوی حق فرا می خواند ..........

 در آخر این بحث باید افزود که با نظر در روایات چنین به دست می اید که ندایی در ماه رجب در اسمان جهان طنین افکن می شود ، که همانگونه که بیان داشتیم غیر از این صیحه است ؛ بلکه می توان گفت که مقدمه الجیش ان می باشد . در نتیجه میان روایات تعارضی بوجود نمی اید و نباید اشتباه گرفت و دچار خلط مبحث شد .