بازیکنی که تماشاگران لالیگا را افزایش داد

یک ستاره فوق العاده مغرور و معترض به همه چیز. با این حال او محبوب ترین شخص بین هواداران کاتالانی بود. یوهان کرویف این اخلاقیات خود را ناشی از « هلندی بودن» خودش می دانست و می گفت: « هلندی ها این گونه هستند. آنها خودشان باید برای خود تصمیم گیری کنند؛ نه دیگران.»وقتی کرویف در سال 1971 مرد سال فوتبال اروپا شد، باشگاه رئال مادرید تصمیم گرفت او را از آژاکس بخرد. اما کرویف مخالفت کرد. البته کرویف مشکلی با مادرید نداشت. اما می خواست خودش تصمیم نهایی را بگیرد. به همین علت بود که اعلام کرد به بارسلون خواهد رفت. دلیل این کار هم نه مساله ای فرهنگی بود و نه سیاسی؛ تنها دلیل آن، دوستی اش با مربی سابق بارسا « ویک باکینگهام» بود.

بارسلونا برای خرید کرویف 6 میلیون گیلدر هزینه کرد که 3 میلیون آن، به بازیکن رسید. هزینه زیادی بود اما برای باشگاهی که از سال 1960 دیگر هرگز قهرمان لالیگا نشده بود، این هزینه ها به نظر طبیعی می آمد. بارسا در آن فصل هم در هفت بازی اول خود 3 مسابقه را باخته بود و در جدول 18 تیمی لالیگا، پانزدهم بود؛ یک پله بالاتر از منطقه سقوط.اما ناگهان با آمدن کرویف، تغییرات به شکلی بسیار سریع شروع شد. تعداد هواداران رسمی باشگاه که بازیها را از نزدیک می دیدند، بیش از 6 هزار نفر افزایش پیدا کرد و از 58 هزار تماشاگر در هر بازی، به بیش از 64 هزار نفر رسید.تب دیدن بازی های بهترین بازیکن جهان، فقط در نیوکمپ بالا نگرفته بود. بسیاری از تیمهای ته جدولی هم در بازیهای خانگی مقابل بارسلونا، مشاهده می کردند که استادیوم های آنها جمعیت بیشتری را در خود، جای دادند.کار به جایی رسید که وقتی یکی از بازیکنان این تیمها روی کرویف خطا می کرد، با اعتراض شدید تماشاگران تیم خودی مواجه می شد. زیرا آنها پول  داده بودند که بازی کرویف را ببینند و می ترسیدند که با یک خطای شدید، این بازیکن مصدوم شود.کرویف هم سود فراوانی از این محبوبیت کرد. او حتی سالها بعد، وقتی به هلند و باشگاه فاینورد رفت، در قرارداد خود، بندی را گنجاند که مطابق آن، درصدی از فروش بلیت های هر بازی، باید به او برسد.

با این حال، چیزی که برای کاتالانها مهم بود، درخشش کرویف در میدان بود. با حضور او، بارسا 22 بازی پیاپی را بدون شکست به پایان رساند. اوج درخشش کاتالان ها در بازی خانگی مقابل رئال مادرید بود که کاتالان ها(5-0) پیروز شدند. همان مسابقه کافی بود تا ستاره هلندی را به بُت کاتالان ها تبدیل کند. حالا حتی او هم فهمیده بود که نبرد بارسا و رئال، چیزی فراتر از یک مسابقه عادی هست. این مسابقه به قدری مهم بود که حتی گروهی موسیقی« لا ترنکا» آهنگی ساخت و بخشی از اشعار خود را به 5 گل بارسا اختصاص داد.کمی بعد، در 15 فوریه 1974 یوردی، پسر کرویف به دنیا اومد. دست برقضا، یوردی- یا جورج- اسم قدیس حامی کاتالونیا بود. در زمان دیکتاتوری فرانکو در اسپانیا، کسی حق نداشت اسامی کاتالانی مثل یوردی، روی فرزندان خود بگذارد. هیچ کس، منهای کرویف!البته کرویف از ممنوعیت این اسم اصلا اطلاعی نداشت و تنها از این نام خوشش آمده بود. اما همین کار او برای مردم کاتالان به یک نماد تبدیل شد. بعد از سالها، یه نفر در کاتالونیا، اسم بومی این منطقه را، به فرزند خود گذاشته بود. طرفداران بارسا، این را نمادی از یک پیروزی دانستند؛ برد کرویف مقابل دیکتاتوری فرانکو.در پایان فصل 74-73 بارسا با 10 امتیاز فاصله نسبت به تیم دوم و 16 امتیاز فاصله نسبت به رئال مادرید- تیم هشتم- قهرمان لیگ شده بود. پس از آن، مرد هلندی هرگز در دوران بازیگری خود، قهرمان لالیگا نشد و در چهار سال، فقط یک جام حذفی برای بارسا به ارمغان آورد. اما اسطوره کرویف، هیچ گاه از ذهن کاتالان ها پاک نشد.