معرفی مشهد مقدس

مشهد مقدس مزین به وجود مبارک حضرت امام رضا(ع) مهم ترین شهر مذهبی ایران است که در تمام روزهای سال پذیرای دوستداران اهل بیت(ع) است. وجود حرم مطهر حضرت امام رضا(ع) در این منطقه سبب توسعه و رونق اقتصادی این شهرستان شده است. صنعت جهانگردی در مشهد از اهمیت و اعتبار ویژه‌ای برخوردار است.

اهمیت ویژه شهر مشهد در درجه نخست به خاطر جایگاه زیارتی آن است که به طور دایم گروه گروه مردم ایران و دیگر مسلمانان کشورهای گوناگون اسلامی را برای زیارت به سوی خود می کشاند. علاوه بر جهانگردان مسلمان، بسیاری از جهانگردان غیرمسلمان نیز آرزوی بازدید این آثار و زیارت مسلمانان را در‌این گونه زیارتگاه ها دارند. مشهد به پاس وجود حرم مطهر ثامن الائمه(ع) و نیز به لحاظ جایگاه گردشی و فرهنگی خود، سراسر سال را با بیش ترین جمعیت می گذراند.

واژه مشهد

واژه مشهد به معنی شهود، حضور و شهادتگاه است و به این معانی به واژه «مشاهد» جمع بسته می شود. واژگان «مشهد» و «مشاهد» در عرف و اصطلاح سده 3 هـ . ق، بر گور اولیاء ائمه(ع) و رجال اطلاق می شده است، چنان که در آن زمان، مشهد مرغاب در فارس، و مشهد میهنه ( آرامگاه ابوسعید ابوالخیر) و مشهد توس یا مشهد رضوی در خراسان، وجود داشته است. حضرت رضا(ع) پس از شهادت به دست مامون عباسی در سال 202 هـ . ق، در آرامگاه هارونی سناباد به خاک سپرده شد. از آن پس «سناباد نوغان» به نام «مشهد» خوانده شد و به مرور زمان بر پهنه آن، به ویژه در زمان شاه تهماسب صفوی افزوده گشته و مردم توس به مشهد کوچ داده شدند.

تاریخ در مشهد

در دوران پادشاهی شاه عباس بزرگ، اعتبار و رونق شهر مشهد رو به فزونی نهاد. در این دوره صحن عتیق استان قدس گسترش یافت، و شاهراهی میان اصفهان – مشهد و هرات ایجاد و کاروانسرا ها و آب انبارهای بزرگی در مشهد پی افکنده شد. در اواخر دوره صفوی ملک محمود سیستانی تون (فردوس) را گرفت و سپس با گشودن تمام خراسان در مشهد استقرار یافت.

در این زمان،‌ در قوچان بین شاه تهماسب صفوی، و نادر قلی افشار پیمانی بسته شد. به موجب این پیمان نادر فرمانده سپاه ایران شد و مشهد را در 1139 هـ . ق، از ملک محمود سیستانی پس گرفت. پس از قتل نادر شاه افشار در 1160 هـ . ق، علیقلی خان (عادل شاه) برادر زاده نادرشاه به پادشاهی رسید، وی در 1161 هـ . ق، به دست برادرش ابراهیم خان کشته شد و شاهرخ، پسر رضا قلی میرزا و نوه نادر شاه به حکومت رسید.