کشورهای حاشیه دریای خزر در سال 1382 کنوانسیون منطقه ای حفاظت از محیط زیست دریای خزرموسوم به 'کنوانسیون تهران' را امضاء کردند و از 21 مردادماه 1385 لازم الاجرا شدن این معاهده را به عنوان یک واقعه مهم زیست محیطی جشن می گیرند.
دریای خزر با وسعت 600،384 کیلومتر مربع بزرگترین دریاچه جهان است و طول پیرامون آن به 7000 کیلومتر می‌رسد. این دریاچه از نظر تنوع زیستی بسیار غنی بوده و حدود 400 گونه آبزی، بومی آن هستند که ماهیان خاویاری از مهم ترین آنها می باشند.
علاوه بر منابع زنده، این دریا پس از خلیج فارس و سیبری، به لحاظ ذخایر نفت و گاز موجود در ساحل و زیربستر در مقام سوم قرار دارد. آلودگیهای محیط زیستی ناشی از دخل و تصرفات انسانی ، برداشت هرج و مرج گونه نفت ، افزایش کشورهای حاشیه از دو به پنج کشور وبی نظمی ، عدم نظارت و پایش محیط زیستی متشکل از سوی این کشورها باعث شده تا این دریا به شدت الوده شود که تبعات بسیاری برای ساکنان حاشیه آن داشته و از ملموس ترین آن تخریب محیط زیست انسانی و کاهش صید ماهیان خاویاری و استخوانی است.
