نگاهی به فیلمنامه و شخصیت های فیلم هزارتو

اختصاصی آسمونی نوشته از فاخته الله مراد

فیلم با حادثه شروع می شود. بردیای پنج‌ ساله که همراه پدرخوانده اش" امیر علی "بوده گم‌ می شود.

حتی دو خطی داستان هم برای مخاطب سوال ایجاد می کند. آیا پدرخوانده عمدا پسر را گم کرده یا سهل انگاری بوده واز سر نداشتن علاقه حقیقی پدری؟

اطلاعات داستان به صورت قطره چکانی عرضه می شود و همین مدام بیننده را در راهروی جدیدی از این لابیرنت می اندازد.
داستان به گونه ای پیش می رود که نزدیکان پسر بچه در مظان اتهام قرار می گیرند.
هر چند که وجود شخصیت دایی با بازی "پژمان جمشیدی" به غنی تر شدن متن داستان فیلم کمک میکند وحضورش ذهن بیننده را معطوف به خودو ازرباینده کودک ، دور می کند. اما تقریبا از همان ابتدا مشخص است که چه کسی بچه‌ را ربوده. البته چهره بازیگر در القای این موضوع بسیار تاثیرگذار است.

داستان برخلاف ظاهر پیچیده اش به صورت خطی جلو می رود. اما داستانک هایی که به شاخه ی اصلی داستان آویخته اند به پیشبرد داستان و اطلاعات رسانی به مخاطب کمک می کنند. مانند موضوع "اسکندر "همسر سابق "نگار "(ساره بیات) و چگونگی مرگش که نه تنها مستقیما روی ازدواج "امیرعلی" و "نگار" اثر می گذارد بلکه باعث می شود پلیس به همسر فعلی "نگار "نیز ( شهاب حسینی) مظنون شود.
یا عشق سابق "بیتا" با بازی ( غزال نظر) به "امیرعلی" که باعث خیانت هر دوی آنها به "نگار" می شود که در ادامه برای گرفتن انتقام است یا جلوگیری از مهاجرت "امیرعلی" و "نگار" ، که به آدم ربایی می انجامد.
حتی مردی هم که به تحریک "بیتا "دست به آدم ربایی می زند درگیر ماجرای عشقش با بیتاست و همین باعث شده به همه ی خواسته هایش تن دهد. مردی که آخر داستان متوجه می شویم که به مرض قند مبتلا بوده و همین، طی ماجرایی، آدم ربایی را تبدیل به قتل می کند.
البته هیچ‌کدام از این ها ما به ازای تصویری ندارند و فقط در دیالوگ هاست که به آن پرداخته می شود.

نکته ی برجسته این که؛ ما پسربچه(بردیا) را در طول فیلم نمی بینیم اما بازی قوی "ساره بیات" به عنوان مادر باعث همذات پنداری عمیقی بین ما و او می شود که در آخر داستان، اتفاقی که برای بچه افتاده باعث ناراحتی ودلسوزی ما برای کودک شود.

فیلم بدون اشاره گل درشت، به دردی که امروزه گریبان جامعه را گرفته، یعنی خیانت همسران، می پردازدو اشاره ای هم به دلیل به وجود آمدن این نوع روابط موازی و خارج از عرف، می کند. اما چون از قبل دلایل این خیانت را کاشته، حالا می تواند برداشت کند و ما را به طرف دلسوزی برای مرد خائن سوق دهد.
پایان باز داستان درست اتفاق افتاده، آدم های داستان به امان خدا رها نشده اند. شاید ما شاهد اتفاق مشخصی نباشیم، که در خور پایان های باز است، ولی شمایی کلی از آینده ی شخصیت ها داریم و کاراکترها را با درد و رنجشان و احساس دلسوزی برایشان رها می‌کنیم‌.