در پایان آن رقابت عجیب، شارل دوِن ویل از فرانسه مسیر را سریع تر از سایرین طی کرد و برنده مدال طلایی شد که قبل و بعد از آن، به هیچ ورزشکار دیگری نرسیده بود.در همان بازیها، رقابتهای پرتاب دیسک و چکش، مثل سایر مسابقات دوومیدانی، به جای برگزار شدن در استادیوم، در مسیری کم عرض و در جوار دو ردیف درخت انجام شد. مسوولین برگزاری مسابقات، پیش بینی همه چیز را کرده بودند. غیر از این که ممکن است وزنه و دیسک ورزشکاران در مسیر مشخص شده پرتاب نشود و به شاخه درختان برخورد کند. یا این که به شاخه ها برخورد کرده و اصلا پایین نیاید!
مسابقه عجیب پرتاب دیسک را رودولف باوئر از مجارستان برد و مسوولان المپیک بعد از بازیهای 1900 پاریس هم تصمیم گرفتند چنین مسابقاتی را در چنین شرایطی برگزار نکنند حالا بعد از گذشت دهه ها از آن دوران، حتی اگر تماشاگری هم در ورزشگاهها نیست، اما شرایط استاندارد و دوربین های فراوان، مانع از آن می شوند که چنین اتفاقات مضحکی در ورزش دنیا رخ دهد.
