طریقه گرفتن عکس پرسنلی و پاسپورتی مناسب 

اگر عکس برای قرار گرفتن در یک پروفایل آنلاین می باشد در این صورت چگونگی ژست آن به اندازه ی کلمات نوشته شده مهم خواهد بود. یک عکس تار که در شب گرفته شده به هیچ عنوان برای قرار گرفتن در بسیاری از سایت ها مناسب نخواهد بود، در اینجا توضیح می دهیم که چگونه عکس پرسنلی بگیرید که در جاهای مختلف قابل استفاده باشد.

ابعاد عکس پرسنلی برای شناسنامه

قوانین مربوط به عکس پاسپورت تا حدودی بستگی به محل زندگی شما دارد، ولی تعدادی نکات اساسی وجود دارد که در بیشتر عکس های پاسپورت بایستی رعایت شوند.

عکس‌های پرسنلی معمولا در ابعاد کوچک چاپ می‌شوند. رایج‌ترین سایز 4×3 است که برای ادارت، مدارس، شناسنامه، کارت ملی، گواهینامه، دفترچه بیمه و… کاربرد دارد.

• نحوه گرفتن عکس برای شناسنامه

تمام نقاط چهره ی سوژه بایستی به طور کاملا یکسانی نورپردازی شده و در مقابل یک پس زمینه ساده قرار بگیرد، هیچ گونه سایه ی خشن یا انعکاس شیشه ی عینک نبایستی در عکس وجود داشته باشد. البته در بسیاری از کشور ها بایستی عکس بدون عینک گرفته شود و چهره ی مدل خالی از هر گونه احساسی باشد. به عنوان مثال لبخند نزند و چهره ی مدل بایستی مستقیم به سمت دوربین باشد.

عکس های پاسپورت باید بر روی کاغذ های مخصوص عکاسی چاپ شوند بنابراین بهترین راه این است که به جای چاپ عکس ها توسط پرینتر معمولی در خانه آن را به یک لابراتوار چاپ عکس بدهید. همچنین در مورد اندازه ی کلی عکس و همینطور ماکسیمم و مینیمم اندازه ی چهره در داخل عکس قوانینی وجود دارد.

ابعاد عکس پرسنلی برای پاسپورت و ویزا

نوع بعدی یعنی سایز 4×6 در امور مهاجرت، ویزا، پاسپورت و.. استفاده می‌شود. سایز 3×2 هم معمولا برای مدارک نظامی، مدارک سفر به کربلا و… است.

اندازه های عکس پاسپورت در انگلستان در مقایسه با اندازه های عکس پاسپورت در آمریکا

↵ اندازه ی عکس های پاسپورت در انگلستان بایستی بین 45*35mm باشد و طول سر در عکس باید بین 29mm و 34mm باشد.
↵ اندازه ی عکس های پاسپورت در آمریکا باید 2*2 اینچ ( 51*51mm) باشد و طول سر در عکس باید بین 25mm تا 35mm باشد.

عکس پروفایل برای شبکه های اجتماعی

تجهیزات مورد نیاز:

• فلاش اکسترنال
• تریگر های مستقل از دوربین

• سافت باکس

عکس رو به رو از چهره برای موارد رسمی و حرفه ای کاربرد زیادی دارد، در اینجا یک راه ساده برای گرفتن عکس های معمولی با کمترین ایراد را بیان می کنیم. از مدل خود بخواهید تا به یک دیوار سفید رنگ یا با پوشش کاغذ دیواری تکیه داده، سپس در طول دیوار عکس بگیرید طوری که دیوار در طول عکس مشخص باشد این حالت به تصویر عمق و فضای بیشتری می دهد.

می توانید یک فلاش با یک سافت باکس یا چتر را در یک طرف مدل قرار دهید. خواهید دید که دیوار به عنوان رفلکتور عمل کرده و سایه های روی چهره ی مدل را از بین می برد بنابراین نیاز به وسایل اضافی ندارید. این شیوه ی عکاسی محل قرارگیری بدن سوژه را قابل تغییر می کند و عکس معمولی به نظر می رسد