روانشناسی اجتماعی

به نام یگانه عالم

تقابل یک قاعده اساسی در زندگی اجتماعی ما انسان ها است و همه ما به گونه ای رفتار می کنیم که دیگران با ما رفتار می کنند یعنی اگر مورد لطف قرار گرفتیم خودمان را موظف می کنیم تا آن لطف را جبران کنیم و این کار را درست و منصفانه می دانیم و این کار را تا زمانی ادامه می دهیم که جلب اطاعت باشد.

حتمأ این ضرب المثل را شنیده اید که به مرگ بگیر تا به تب راضی شود؛ یعنی فن جا پا باز کردن

افرادی که به دنبال این هستند که بتوانند دیگران را متقاعد کنند تا از آنها پیروی کنند یا به خواسته آنها تن دهند از این فن استفاده می کنند.

این افراد در ابتدا تقاضاهای بزرگی را مطرح می کنند و طرف مقابل آن را به هر دلیلی رد می کند و نمی پذیرد. سپس تقاضای (اصلی) کوچکی را مطرح می نماید و با آن موافقت می شود در واقع هدف اصلی همان تقاضای کوچک بوده است.

این نوع راهکار بیشتر برای مذاکره کنندگان به کار می رود که در ابتدا در حد بسیار بالایی در جهت منافع خودشان باشد اما بعدأ به سمت موضعی عقب نشینی می کنند.

فن دیگری موجود است که به اسم (تازه این همه ش نیست) یعنی به طور مثال یک مشوقی وجود دارد که می تواند اعم از تخفیف، هدیه یا سود باشد در این شرایط شخص هرگز نمی تواند در برابر این شرایط نه بگوید.

مطلب دیگری که وجود دارد و در زندگی روزمره همه ما انسان هاست آن است که هرچیزی که کم یا نایاب است از ارزش بیشتری برخوردار است و تلاش سخت برای به دست آوردن (بازارگرمی) شیوه ای است که به طور مثال داوطلبان مشاغل گاهی به کار می برند تا خود را به کارفرمای خویش ثابت کنند و احتمال استخدام خود را بالا ببرند.

بیشتر افراد اغلب در محیط کاری خود از فنون نفوذ اجتماعی استفاده می کنند که این فنون عبارتند از فنون مشورتی، سعی در قانع سازی و فن خود شیرینی بهره می برند.

و حتی فنونی دیگر وجود دارند که به فنون اجبار معروف هستند مثلأ فنون فشار. در واقع نفوذ اجتماعی یعنی تلاش فرد یا افراد برای تغییر نگرش یا رفتار دیگران است.

اختصاصی سایت آسمونی

نوشته از خانم سارا فلاحی (کارشناس ارشد روانشناسی)