نقد فیلم برف، مهدی رحمانی

آسمونی : فیلم برف به کارگردانی مهدی رحمانی یک خانواده سنتی را در یک فضای شهری نشان می دهد. مهدی رحمانی فیلم های «دیگری» و «پنهان» را نیز در کارنامه کاری خود دارد.

فیلم برف در سی و دومین جشنواره فیلم فجر حضور داشت و در بخش فیلمنامه و تدوین کاندید دریافت سیمرغ شد.

خلاصه فیلم برف :

ماجرای یک روز از زندگی یک خانواده که علیرغم مشکلات مالی درگیر برگزاری مراسم آبرومندخواستگاری دخترشان هستند. خانه ویلایی آنها در گروی بانک است و پدر برای رفع مسائل مالی پسر بزرگش تلاش می‌کند.

عوامل فیلم برف :

کارگردان و تهیه کننده: مهدی رحمانی، ‌نویسنده: حسین مهکام، مدیر فیلمبرداری: امین جعفری ،صدابردار: یداله نجفی ،چهره‌پرداز: مهرداد میرکیانی، طراح صحنه و لباس: ویدا روشنی، تدوین: حسن حسندوست ،صداگذاری: امیرحسین قاسمی، موسیقی: بابک میرزاخانی ،عکاس: محسن کلکو

بازیگران:

رویا تیموریان، افشین هاشمی، محمدرضا غفاری، آناهیتا افشار، میلاد کی‌مرام، رابعه مدنی، مینا ساداتی، شیرین‌دخت یزدانبخش

نقد و بررسی فیلم برف ار نگاه منتقدان :

سحر عصرآزاد

فیلم از آن جنس آثاری است که از وقایع ریز و درشت روزمره که در وضعیتی بحرانی تشدید شده به یک درام درونی می‌رسد که به روابط گذشته شخصیت‌ها و وجوه پنهان آنها نقب می‌زند. فیلم این حسن را هم دارد که وارد بازی تکراری و نخ‌نما شده‌ی دروغ گفتن و پنهانکاری‌های همه آدم‌ها به هم نمی‌شود تا چهره خانواده را مخوف‌تر از آنچه هست نشان دهد. بلکه اتفاقاً طوفانی‌ترین بحران یعنی مواجه دختر و شوهر سابقش با یک افشاگری به پایان می‌رسد.

علی‌رضا حسن‌خانی

مهدی رحمانی نشان می‌دهد حضور در همین فضای بسته هم نمی‌تواند دست و پایش را ببندد و توان و جسارت کافی برای به سرانجام رساندن یک قصه‌ی کامل در فضای محدود یک خانه را دارد. همین امر به کمک فیلم‌نامه‌ی خوب باعث شده برف تبدیل به ملودرام جذابی شود که می‌تواند مخاطبش را تا پایان همراه کند.

بهمن شیرمحمد

یک فیلم بی رمق و سرد که داستان بی مایه و کمرنگش را حدود دو ساعت طول می دهد. شخصیت هایی به شدت کاریکاتوری و نامتعادل که هیچ ایده و فکری پشت سرشان نیست. قصه فیلم هم می تواند یک نمایشنامه رادیویی باشد و هم یک فیلم کوتاه و مثلایک تک قسمت یک سریال تلویزیونی. اما هیچ ارتباطی به سینما و مخاطب سینما ندارد. فیلمساز نه می تواند بحران بیافریند و نه می تواند شخصیت هایش را در مسیر درست خلق یک قصه قرار دهد. چون اصلاقصه یی وجود ندارد.

مرتضی حقیقت بیان

فیلم فیلم خوبیست با تمام ایراد هایش . از همون ثانیه اول به راحتی می شد با فیلم ارتباط برقرار کرد و فیلم ریتم خوبی داره و اتفاقات رو به خوبی پشت سر هم گذاشته شده و به زندگی واقعی نزدیکه. از نظر نماد شناسی ، تمامی اقشار جامعه در این فیلم جایگاهی داشتند و نمادی از آنها در این فیلم بود . اوج کار و فوق العاده ترین صحنه کار صحنه پایانیست که به خوبی تکلیف ما رو با همه چیز مشخص می کند.