داستانی کوتاه از امام علی

روایت شده که روزی حضرت امیر علیه السّلام بر فراز منبر مسجد کوفه پس از حمد و ثنای الهی فرمود: ای مردم! گناهان سه قسمند، سپس ساکت شد، شخصی پرسید: یا علی علیه السّلام فرمودی گناهان سه قسمند و ساکت شدی؟

فرمود:آری می‏خواستم آن را توضیح دهم ولی چیزی به ذهنم رسید، که فاصله بین کلام شد، آری گناه سه قسم است: گناهی که آمرزیده می‏گردد و گناهی که آمرزیده نمی‏گردد، و گناهی که هم صاحبش بیم دارد و هم امید، عرض شد برایمان آن را روشن کن؟

فرمود: آری گناهی که در دنیا کیفرش را بنده می‏بیند و خداوند بردبارتر از این است که دو بار بنده را کیفر دهد.

و اما گناهی که بخشیده نمی‏شود، ستم به بندگان خداست، که خداوند سوگند یاد کرده که آن را نیامرزد، اگر چه به آهستگی مشتی بر کسی زده باشند، و یا دستی به سر و صورت انسان یا حیوانی کشیده باشند، پس خدا در قیامت آن را قصاص می‏کند تا مظلمه‏ای به گردن کسی نماند.

اما گناه سوم، گناهی است که خداوند آن را بپوشاند و توبه را روزی وی سازد و همواره از گناه خود ترسان است و امید رحمت دارد، پس ما هم برای او جای امیدواری می‏بینیم.

از حضرت باقر علیه السّلام رسیده که فرمود: هر گاه خداوند بخواهد بنده‏ای را گرامی نماید و گناهانی بر گردن داشته باشد، او را بیمار می‏گرداند، و اگر بیمارش نکند، مرگ را بر او سخت و رنج‏آور می‏گرداند، تا گناهانش پاک شود، و اگر بخواهد بنده‏ای را خوار گرداند و او کارهای نیکی کرده باشد، بدنش را سالم نگاه می‏دارد و اگر چنین نکند، روزی او را بسیار می‏گرداند، و اگر چنین نکند، مرگ را بر او آسان می‏کند، تا پاداش کار نیکش به این صورت داده شود.

مطالب مرتبط :

سخنانی زیبا و گرانبها از حضرت علی (ع)

زندگینامه امام علی (ع)