- آسمونی
- مجله اینترنتی
- اطلاعات ضروری
- مراکز تجاری
- انواع پیچ و مهره
انواع پیچ و مهره
پیچ و مهره نوعی از اتصالات است که به صورت استوانهای رزوه شده میباشد که معمولاً از جنس فلزی یا فولادی میباشد. ما در این بخش از آسمونی در مورد پیچ و مهره و انواع و تاریخچه آن صحبت می کنیم. انواع رزوه پیچ و مهره
نوع خط الراسهای حلزونی یا نوع رزوه به صورت رزوه مثلثی، رزوه مربعی، رزوه ذوزنقهای
و رزوه نیم دایرهای و غیره میباشد که سطح استوانه پیچ را احاطه کردهاست.
رزوهها به دو روش ایجاد میشوند:
ایجاد رزوه با روش رولینگ (بدون براده برداری)ایجار رزوه با روش براده برداری (حدیده/ ماشین کاری)
رزوه نوع مثلثی یکی از رایجترین و پرکاربردترین نوع رزوه میباشد.
رزوه مثلثی با زاویه 55 درجه (Whitworth - BSW) و زاویه 60 درجه (ISO) تولید میشود.
موارد استفاده پیچ و مهره
پیچها (screw) گاهی اوقات برای محکم کردن درون سطحی فرو میروندکه نوک رزوه تیزی دارند گاهی اوقات نیز پیچ (bolt)
با مهره مناسب به صورت نری و مادگی برای اتصال قطعات به یکدیگر استفاده میشود
انواع گل پیچ و مهره
سر پیچ یا اصطلاحاً گل پیچ انواع مختلفی دارد نظیر سر شش گوش،سر چهار گوش،آلن سرخزینه، خزینه پیچ گوشتی خور، اتاقی، تی، سر پهن، سر سوراخدار، بکسی
کاربرد پیچ و مهره
تقریبا در تمامی صنایع دنیا پیچ و مهره کاربرد دارد.از صنایع الکترونیک گرفته تا ساختمان، خودرو، نفت و گاز، و ...
انواع پیچ و مهره
طیف گستردهای از پیچ نظیر سر شش گوش، آلن، هرز گرد، سر مته ای، اتاقی، استوانه ای،سر خزینه، خروسکی، چوب، ام دی اف، سر چهار گوش و غیره وجود دارد.
تولید پیچ با هر شکل و فرمی امکانپذیر است.
تاریخچه پیچ و مهره
در حالی که فرضیههای جدید، پیچ ارشمیدس (که نوعی پمپ برای انتقال آب و به شکل پیچ بوده) را به سناخِریب یا سنناشریب (745–681 پیش از میلاد)،پادشاه آشور نسبت میدهند، یافتههای باستانشناسی و شواهد تصویری تنها در دوره هلنی 1پدیدار میشوند
و نظرات متداول هم بر یونانی بودن اختراع مذکور تأکید دارد
و احتمالاً مربوط به قرن سوم قبل از میلاد و توسط ارشمیدس میباشد.
اگرچه آن مستندات شبیه یک پیچ است اما در معنای معمول کلمه یک پیچ نیست.
پیچ بعدها توسط ریاضیدان یونانی آرشیتاس تارنتوم توصیف شد (350–428 قبل از میلاد).
تا قرن اول قبل از میلاد، پیچهای چوبی عموماً در مناطق مدیترانه ایی برای صنایعی نظیر روغنگیری و شرابسازی به کار میرفت.
از پیچهای فلزی به عنوان وسیلهای برای بستن اتصالات به دلیل کمیاب بودن کمتر در اروپای قبل از قرن 15 استفاده میشد.
رایبنسکی2 اشاره میکند که پیچهای چرخشی در قرون وسطی وجود داشتهاند،
اگرچه احتمالاً تا سال 1800 کاربرد گسترده ایی نداشتهاند.
انواع اتصالات (از جمله میخ و خار، چفت و بست و زبانهها و…) با شکلهای متنوع خود،
تا قبل از گسترش پیچهای چرخشی بیشتر در نجاری و آهنگری کاربرد داشتهاند تا در ماشین آلات صنعتی.
همچنین پیش از اواسط قرن 19، چفتهایی با خار و پرچ، در کشتیسازی به کار میرفتند.
پیچ فلزی تا زمانی که ابزار ماشینی برای تولید انبوه تا پایان قرن 18 گسترش نیافته بود،
به عنوان بست کاربرد عمومی پیدا نکرده بود.
این پیشرفت در دهه 1760 و 1770 توسط دو رویداد جداگانه که به سرعت با هم پیوند خوردند، شکوفا شد.
اولین رویداد، تولید انبوه پیچهای چوب (به معنای پیچهای فلزی برای اتصال چوب) جهت امور تخصصی، تک منظوره
و ماشینهای تولید با ظرفیت بالا و کم هزینه بود و دیگری تولید پیچ در مدلهای متنوع (با توجه به نیاز روزانه در ماشین آلات صنعتی) بود.
اولین اتفاق توسط برادران وایت (ژاب و ویلیام) در استافورد شایر بریتانیا رخ داد؛
که در 1760 دستگاهی را که امروزه ممکن است ما آن را به عنوان دستگاه تولید پیچ اولیه و ابتدایی بشناسیم، به ثبت رساندند.
این دستگاه برای تبدیل پیچهای هرز به پیچهای مطلوب استفاده میشد و
شیار آن توسط یک سوهان چرخنده، زمانی که محور اصلی ساکن بود بریده میشد.
اما تا سال 1776 برادران وایت موفق به راهاندازی کارخانه پیچ چوب نشدند.
تجارت آنها با شکست مواجه شد اما مالکان جدید به آن رونق بخشیدند و در سال 1780، آنها روزانه 16000 پیچ در روز تنها توسط 30 کارگر، تولید میکردند.
نوعی از تولید صنعتی با خروجی زیاد که امروزه به تولید مدرن شهرت دارد ولی در زمان خود یک انقلاب محسوب میشد.
در سال 1777 ابزار ساز انگلیسی جسی رامزدرن در حال کار برای حل مشکل بریدن پیچ، اولین دستگاه تراشکاری پیچ را به صورت موفقیتآمیزی اختراع کرد.
مهندس انگلیسی به نام هنری مادسلای (1831–1771) با توسعه دستگاه تراشکاری پیچ خود در بین سالهای (1800–1797) به شهرت رسید که شامل سه جزء اساسی پیچ سربی،
بخش تنظیم برش و سیستم زنجیری چرخ دنده بود که همگی به نحوی مناسب برای ماشینهای صنعتی مورد استفاده قرار گرفتند.
او توانست بین اختراع برادران وایت و رامزدرن نوعی یکپارچگی که برای تولید پیچ چوب به کار میرفتند بوجود آورد.
این تصور که جیمز ناسمیث آنچه را که مادسلای اختراع کرده بود همگانی کردهاست اشتباه است.
اگرچه دستگاه تراشکاری وی به محبوبیت آن کمک کردهاست. این پیشرفتها در بین سالهای 1800–1760 توسط برادران وایت و مادسلای
به موضوعی قابل بحث در بین صنعتگران بزرگ به دلیل افزایش قابل توجه اتصالات پیچی تبدیل شد.
یکسانسازی شکلهای پیچ تقریباً بلافاصله شروع شد اما به سرعت تکمیل نشد.
پیشرفتهای بعدی برای تولید انبوه در طول قرن 19 با کاهش قیمت این پیچها ادامه یافت.
بهطوریکه با گسترش و توسعه دستگاه تراشکاری در سال 1840 و
دستگاههای اتوماتیک پیچ در سال 1870 به طرز قابل توجهی از هزینه تولید اتصالات پیچی توسط ماشینهای تولید اتوماتیک کاسته شد.
در طول قرن 19متداولترین شکلهای سرپیچ (مدل پیچهای نوک تیز) پیچهای چاک دار، مربعی و شش گوش بودند.
تراشیدن این مدلها راحت و به اندازه کافی نیز کاربری داشتند.
رابینسکی اختراعات زیادی در رابطه با پیچهای نوک تیز انجام داد اما به دلیل مشکلات و هزینه بالا در آن زمان به ثبت نرسید.
در 1908 رابرتسون کانادایی، اولین کسی بود که پیچ آلنی را با طراحی درست و عملکرد واقعی با قالبگیری فلز سرد به اندازه مناسب به جای اینکه با قیچی بریده شود
یا در جاهای ناخواسته قرار بگیرد تولید کرد (با ابعاد و زوایای تیزتر و باریکتر) که سرش به آسانی اما دقیق کوبیده میشد.
در سال 1911 پیچ شش گوش تولید شد.
در اوایل سال 1930 پیچ چهارسو خور (Phillips-head) توسط هنری فیلیپ اختراع شد.
استاندارد ISO تولید پیچ در اواخر سال 1940 برای بهبود فرمهای تولید پیچ طراحی شد.
همچنین در پایان لازم است ذکر شود که یکی از پیشرفتهای فنی قابل توجه که منجر به انقلاب صنعتی در اواخر قرن نوزدهم گردید استفاده از پیچهای مناسب برای کنترل و حفظ تعادل اجسام به جای چفت و بست کردن و اتصالات غیراصولی بود.
پیچها انواع مختلفی دارند ولی دو نوع ساده و زاویه دار آن (conical) بیشتر مورد استفاده قرار میگیرند.
تاریخچه پیچ و مهره در ایران
تاریخچه پیچ و مهره در ایران قدمت پیچ و مهره در ایران نزدیک به یک قرن میباشد ولی از سال1320 رسمیت پیدا کردهاست.از جمله بنیانگذاران صنف پیچ و مهره در ایران میتوان به آقای ابوالفتاح اعتصامی اشاره نمود
که نسبتی هم با شاعره پر آوازه ایران خانم پروین اعتصامی داشته و
نزدیک به 70 سال پیش در این صنف فعالیت داشتند و خدمات بسیار شایانی هم از خود به جای گذاشتند.
اولین بار در سال 1333 دستگاههای تولید پیچ و مهره توسط شخصی به نام آقای ارجمند وارد ایران شد.
در آن زمان پیچ و مهره به صورت پرسی و پرچ تولید میشد و با این کیفیتی که الان در بازار موجود است وجود نداشت.
قبل از تشکیل اتحادیهها ابتدا پیچ و مهره، یراق آلات و ابزار با هم به صورت صنف همگن فعالیت میکردند
تا اینکه در سال 1351 با تشکیل اتحادیه ابزار، پیچ و مهره هم زیر مجموعه اتحادیه ابزار قرار گرفت.
در ابتدای انقلاب اسلامی مجموعه30–25 واحد صنفی وجود داشت
که خوشبختانه در سال 1385 با تشکیل اتحادیه پیچ و مهره این رقم به 300 واحد صنفی رسید
و امروز نزدیک به 800 واحد صنفی در تهران وجود دارد که تحت پوشش اتحادیه مذکور در توزیع این کالای حیاتی نقش بسزایی دارند