معرفی فیلم سامورایی در برلین

سامورایی در برلین فیلمی است در ژانر کمدی به کارگردانی و نویسندگی مهدی نادری و تهیه‌کنندگی ابوالفضل صفاری محصول سال 1397. برای آشنایی بیشتر با فیلم سامورایی در برلین این بخش آسمونی را بخوانید چرا که به معرفی فیلم سامورایی در برلین و نقد فیلم سامورایی در برلین می پردازیم.

معرفی فیلم سامورایی در برلین

فیلم سامورایی در برلین در تاریخ 18 اردیبهشت 1398 در سینماهای ایران اکران شده‌است.

بازیگران فیلم سامورایی در برلین

حمید فرخ‌نژاد

امیرمهدی ژوله

میرطاهر مظلومی

هومن حاجی عبداللهی

میترا حجار

سامان صفاری

گوهر خیراندیش

نادر مشایخی

محسن حسینی

اکبر سمنار

رنه اشتولز

داستان فیلم سامورایی در برلین

سه آدم بدبخت و مفلوک ( حمید فرخ نژاد، میر طاهر مظلومی و امیر مهدی ژوله ) که کارشان زنده کردن چک و مسائلی از این دست می باشد، برای یک مورد کاری درباره سند زمین به برلین می روند و ...

نقد فیلم سامورایی در برلین

افزایش تولید فیلمهای کمدی در سینمای ایران بسیاری از فیلمسازان را مجاب به ورود به این ژانر کرده. در واقع اگر فیلمسازان سالها پیش به واسطه ایده های جدیدشان در ژانر کمدی به سراخت ساخت آثار سینمایی می رفتند، امروز این رویه کاملاً تغییر رویه داده و اغلب فیلمسازان به این نتیجه رسیده اند که برای حضور در بدنه سینمای ایران لازم است به سمت ژانر کمدی بروند و در این عرصه به فعالیت بپردازند. مهدی نادری، کارگردان فیلم « بدرود بغداد » نیز جدیدترین فیلمسازی است که به کلوب کمدی سازان پیوسته است.

به گزارش آسمونی نادری پیش از این دو فیلم ساخته و روانه سینما کرده. اولی فیلم « بدرود بغداد » که احتمالاً عجیب و غریب ترین نماینده تاریخ سینمای ایران برای حضور در مراسم اسکار می باشد که مطابق انتظار در آن سالها رد شد و پس از آن هم خود فیلم اکران بسیار محدودی را تجربه کرد و تقریباً هیچکس آن فیلم را به یاد ندارد! فیلم بعدی او به نام « افسانه شکارچیان گرگ » حتی وضعیت وخیم تری از فیلم قبلی او داشت و در سال 1394 ساخته شد و بعید است کسی آن را دیده باشد. حالا نادری پس از چند سال اینبار با رویه کاملاً متفاوت در فیلمسازی به سینما بازگشته است و کمدی عجیب و غریبی به نام « سامورایی در برلین » را روانه سینما کرده.

فیلمنامه که اصلی ترین ساختمان هر فیلمی محسوب می شود، یک ویرانه کامل در « سامورایی در برلین » محسوب می شود. جایی که ما با سه شخصیت کاملاً نادان مواجه هستیم که به این سو و آن سو می روند و داد و فریاد به راه می اندازد و مجموعه ای از لودگی های ممکن را نیز به تصویر می کشند تا بلکه بتوانند لبخند را به لبان تماشاگر بیاورند! فیلمنامه ای که منطق روایی در آن وجود خارجی ندارد و داستان به یکباره با مقدمه ای که ربطی به باقی داستان ندارد، شخصیت هایش را عازم برلین می کند تا باز هم فرمول فیلمسازان ایرانی در چند سال گذشته یعنی لوکیشن خارجی به همراه زنان خارجی که بتوانند چند کلمه فارسی صحبت نمایند، در اینجا نیز به کار گرفته شود. اما فیلم نه در برلین و نه در ایران، هیچ ایده ای برای خلق موقعیت کمیک ندارد و حتی تکلیف خودش را با داستان نمی داند. « سامورایی در برلین » متشکل از مجموعه سکانس های کَر کننده ای هست که در آن افراد فریاد می زنند و ظاهراً قرار است مخاطب هم در بطن این سر و صدای آزار دهنده لبخند بزند!

در فیلمنامه عجیب اثر یک دوجین شخصیت مکمل هم حضور دارند که بود و نبودشان ابداً تاثیری بر روند قصه ندارد. از همان دست شخصیت هایی که معمولاً بازیگران شناخته شده سینمای ایران می پذیرند حضور چند دقیقه ای در آن داشته باشند تا نامهای شاخص حاضر در فیلم بیشتر باشد و تبلیغات اثر نیز موثرتر. نکته عجیبی که در بعضی از بخش های فیلم به چشم می خورد، نحوه صدابرداری اثر می باشد. مشخص نیست که آیا صدابرداری فیلم در بعضی از بخش ها دچار مشکل شده یا اینکه بازیگران بعدها دیالوگ هایی را به اثر اضافه کرده اند! در بخش شخصیت پردازی نیز فیلم با بحران مواجه است. بحرانی که در آن هیچ شخصیتی در داستان وجود ندارد که بتوانیم پرداختی برای آن در نظر بگیریم. مجموعه آدمهای  فیلم تیپ های مشخصی هستند که در اغلب دقایق فیلم لوده و بی خاصیت می باشند. شخصیت هایی که به سنت آثار کمدی این روزهای سینمای ایران، در دقایقی از فیلم می بایست قر کمر هم ضمیمه بازی شان نمایند چراکه عدم بکارگیری چنین فرمولی در یک اثر کمدی گناهی نابخشودنی برای سینمای ایران محسوب می شود!

در نهایت سوالی که پس از تماشای « سامورایی در برلین » با آن مواجه می شویم این است که چرا باید زمانی را برای اختصاص دادن به این فیلم صرف کرد! هدف سازندگان از ساخت فیلم چه بوده؟ پاسخ را پیش از این خود فیلمساز در یک مصاحبه عنوان کرده و گفته : « من هیچ ادعایی درباره «سامورایی در برلین» ندارم و این فیلم فقط یک فضای تنفس برای کارگردان، تهیه کننده و مخاطبان است ». به نظر می رسد که خود فیلمساز بهتر از هر مخاطبی می دانسته که « سامورایی در برلین » یک فاجعه سینمایی هست که صرفاً در روزهای عجیب و غریب سینمای ایران که کمدی های جنسی و لوده در حال جولان دادن در آن هستند، به سینما آمده تا پولی به جیب بزند. « سامورایی در برلین » در بهترین حالت ممکن می بایست در جایی غیر از این سینما عرضه می شد اما با وضعیت کنونی سینمای ایران، رنگ پرده را به خود دیده است.